Hayal et; sen yirmilerinin başında Türkiye'de yaşayan bir genç kızsın ve Marvel ile de uzaktan yakından bir bağın yok. Ailenle aranda ise oldukça yüksek sınırlar var, seni pek de arayıp sormazlar.
~~~~~~~~~~~
Küçük ama hızlı adımlarla ilerlerken kulaklığından da bir yandan meditasyon dinliyordun bir nebze de olsa daha sakin bir insan olabilmek için çünkü sinirlendiğinde anlam veremediğin şeyler başına geliyordu. İş yerindeyken bir anda gerizekalı bir müşterinin sana doğru salladığı kaşığı kırmak gibi ya da okulda hocaların yaptığı bazı saçmalıklara sinirlendiğinde titrettiğin dizinin değdiği sıranın kırılması gibi. Bu olayları etrafındaki insanlar adrenaline bağlasa ve görmezden gelse de senin için giderek büyük bir problem haline gelebiliyordu. Düzenli spor da yapmadığından bu aşırı gücü ona da bağlayamıyordun.
Adımlarını hızlıca atarken önünde beliren daire şeklindeki kapıyla neye uğradığını şaşırmıştın ki önünde bir anda pelerinli yakışıklı bir adam belirdi "Bayan Y/N, bizimle gelmek durumundasınız."
"Pardon?" Şoktan konuşamıyordun, eliyle portal olduğunu tahmin ettiğin şeyin içini göstermesiyle sinirlendin "Siz kimsiniz, ne istiyorsunuz benden?" İç çekip eliyle sana değişik hareketler yaptı. Sen anlam veremezken bir anda önünde senin hayatınla ilgili kareler belirmişti "Bunlar senin alternatif evrendeki güçlerinle yaptıkların, bizim evrenimizdeki sen ortadan kayboldun ve bir anda burada belirdin. Biliyorum anlattıklarım çok saçma ama sen buraya ait değilsin"
Dediklerini cidden saçmalık ötesi görsen de haklı olduğu bir şey vardı o da senin hiçbir zaman oraya ait hissetmemen ve hafızandaki anlam veremediğin boşluklar veya anılar olmasıydı. Alternatif evrenlere inanırdın hatta oldukça mantıklı bir teori olarak görüyordun ama buraya ait olmaman ve sonradan gelebilmiş olman parçalar uyuşsa da ve gördüğün görüntüler cidden sen olsan da böyle bir şeye anlam veremiyordun.
"Bakın bu dedikleriniz doğru olsa bile doğru kişi ben olamam benim güçlerim yok ve bir geçmişe sahibim." Gözlerini kısarak sana birkaç saniye baktı " Anlam veremediğin şeyler olmadı mı yani aşırı güç ve sinir halinde yaptığın inanılmaz şeyler?"
Şüphelenme sırası sendeydi " Siz nereden biliyorsunuz bunları?" Kibirle gülümsedi " Kendi öğrencimi tanıyorum diyelim ve bunlar gücünün yalnızca bir parçası, çok daha fazlası var ayrıca bu evrende onlarla baş edemezsin. Ne kadar bastırsan da güçlerin gittikçe gelişiyor olmalı yanlış mıyım?" Doğru söylüyordu ama ona güvenemezdin "Aradığınız kişinin ben olduğu ne malum belki de çok daha farklı bir alternatif evrende veya belki de kendi rızasıyla gitti neden onu arıyorsunuz?"
Uzunca bir süre gözlerine baktı rahatsız olsan da tanıdık bir histi bu "Çünkü diğer evrenlerde mutlusun burada ise huzursuz ve boşluktasın, insan ait olmadığı yerde bu hissi duyumsar ayrıca ailenin de sonradan hafızası değiştirilmiş. Sen sonradan onların hiç sahip olmadıkları kız olmuşsun bu nedenle sana karşı bir şey hissedemiyorlar çünkü zaten ailen değiller. Bir diğer soruna gelecek olursak da Y/N' nin bir ailesi var ve onları asla bırakıp gitmez, tanıdık geldi mi?"
Kişisel özelliklerin de pek değişmemişti demek, yavaş yavaş mantıklı geliyordu bu adamın söyledikleri. "Ama buradaki hayatım, okulum o ne olacak?" göz devirdi "Sana evrenin kahramanlığını sunuyorum sen bana okul mu diyorsun cidden? Neyse en azından bu da değişmediğini gösteriyor. Benimle gelecek misin?"
Eh yapacak daha iyi bir işin yoktu anlaşılan "Tamam ama dediğim-" sözünü kesti "Zaman bıraktığın yerden akacak eğer geri dönmek istersen tabii." tabii ki dönecektin kurulu düzenin vardı sonuçta.
"Hadi gidelim o zaman pelerinli adam."