Giden misafirlerden sonra Aras koltukta oturan anne ve babasının karşısına geçip otururken boğazını temizledi.
Bu gece her şeyi açıklama kararı almıştı. Saçlarını karıştırdıktan sonra cümlelerini toparladı.
"Size bir şey açıklamam lazım." dediğinde aralarında konuşan anne ve babasının dikkatlerini üzerine topladı.
"Konu ne?" diyen babasına çevirdi bakışlarını.
"Yağmur ve ben." dediğinde Büşra Hanım kaşlarını çattı. İçindeki şüphe tohumları filizlenmeye başladı bu cevapla.
"Biz birbirimizi seviyoruz." bir anda söylediği cümleler ailesini şaşkına çevirmişti.
"Ne diyorsun oğlum sen?" Tarık Bey yaslandığı koltuktan doğrularak çatık kaşlarıyla oğluna bakıyordu.
"Duydunuz işte, biz birbirimizi seviyoruz ve artık bunu sizinle de paylaşmak istedim."
"Ama nasıl, siz hani-" annesinin cümlesini yarıda kesmişti.
"Bana siz kardeş gibisiniz, öyle büyüdünüz tarzı cümleler kurmayın. Çünkü biz gerçek anlamda kardeş değiliz."
"Kim birlikte kardeşçe büyüdüğü kıza bu gözle bakar Aras?" Tarık Bey'in sert çıkan sesiyle Aras kaşlarını çattı.
"Belki de bizi birbirimize bağlayan en büyük şey birlikte büyümemiz oldu baba. Öz kardeş değiliz, birbirimizi sevmemize engel hiçbir şey yok. Siz de biliyorsunuz Yağmur'u. Hem her zaman demez miydiniz senin gibi bir tane de benim kızım olsaydı ama Allah bir çocuk verdi diye? Sizi tedirgin eden, öfkelendiren nedir?"
"Duygularınızı yanlış adlandırıyor olamaz mısınız yani, gerçekten âşık olduğunuza emin misiniz ki siz?"
"Hiçbir zaman hissetmediğim şeyi onu görünce hissediyorsam ve bunun adı âşksa ben ilk defa birine âşık oldum baba."
"Peki Asyalar, onların ne düşündüğünü bilemeyiz." Büşra Hanım'ın şaşkınlıktan çıkamamış sesiyle kurduğu cümleden sonra Aras bir annesine bir babasına bakıp devam etti.
"Bu sabah onlar da öğrenmiş." dediğinde Tarık Bey oturduğu yerden kalkıp elini yakasına attı.
"Bu Fırat ondan mı dalıp dalıp gidiyordu, arada sana kitleniyordu falan? Fark ettim de üzerine gitmedim."
"Evet."
"Anlaşılan o ki rızası yok bu işte."
"Kesin bir şekilde reddetmemiş baba sadece biraz zaman alacak gibi durum. Asıl siz ne düşünüyorsunuz onu söyleyin."
"Açıkçası ben şüphe etsem de çok şaşırdım ama karşı da çıkmam. Çok sevdiğim insanların kızı, o yüzden benim açımdan sorun yok."
"Yavrum sen ne diyorsun, çocuğumuz abilik yaptığı kıza âşık." Tarık Bey eşine dönüp şaşkınca konuşunca Aras alnını ovdu. Büşra Hanım eşi gibi ayağa kalkıp sözlerine devam etti.
"Aras haklı, sonuç olarak kız kardeşi değil. Evet, kan bağımız bulunmasa da bir aileydik. Tepkini anlıyorum, yakıştıramıyorsun yaptığı abiliğe ama onlar gerçekten kardeş değiller. O yüzden meselenin bu kadar büyük olmadığını anla Tarık, hem ne yapacağız karşı mı çıkacağız? Biz de âşk evliliği yaptık, çok şükür ki mutluyuz. Onlar da olur Allah'ın izniyle."
Aras annesine hayranlıkla bakarken Tarık Bey başını ovdu.
"Benim korkum Fırat, ya ters tepki verir de bu durum dostluğumuza zarar verirse diye korkuyorum."
"Fırat o kadar düşüncesiz değil, kararı her ne olursa olsun dostluğunuzu silip atamaz bir kenara." Büşra Hanım eşinin kolunu sıvazlayarak konuştuğunda Aras aklına gelenle araya girdi.
"Yağmur babasının rızası olmadan bir şey yapmayı düşünmüyor zaten baba, korkma yani."
"Nasıl yani, karşı çıkarsa aşkından mı vazgeçecek?"
"İlerisini hesaba katmadık baba şu an onun için önemli olan babasının biraz düşünüp rıza vermesi. Üzerine gitmek istemiyor."
"Belki de ikiniz oturup konuşmalısınız Tarık. Belli ki Fırat bu işi kendi kendine çözemiyor, neyin doğru neyin yanlış olduğunu kestiremiyor." eşinin cümlesiyle bakışları yerde dondu. Haklı olabilirdi, belki de dostuyla konuşmalıydı.
"Sabah olsun bakarız inşallah." Tarık Bey kapıya yürürken Aras ardından seslendi.
"Senin rızanı da benim almam lazım. Bu ilişkide rızasız bir şey yapmak istemiyoruz." Tarık Bey olduğu yerde durup yönünü döndü.
"Kafamda sorunsuz bir şekilde sizi onayladığımı düşünme ama yine de engel olacağım kadar büyük bir sorun göremiyorum." deyip odadan çıktığında Aras annesine bakıp sırıttı.
Oturduğu yerden kalkıp annesine sarıldı.
"Senin beni kurtarmaların yok mu?" deyip yanağından öptüğünde Büşra Hanım güldü.
"Neyse ki gelinimi iyi seçmişsin, yoksa ben de arıza olarak karşına çıkabilirdim." dediğinde Aras güldü.
"En çok da sizin aranızdaki ilişki beni mutlu edecek desene." Aras'ın kurduğu cümleyle Büşra Hanım gülerek kafa salladı.
"Benim kızım yoktu, o da tam istediğim gibi bir evlat. Hayırlısıyla olsun inşallah bu iş." dediğinde Aras içinden derince amin demişti.
Tarık Bey içeride konuşan eşi ve çocuğunun haberi yokken dışarı çıkmıştı. Uykusu kaçmıştı. Acaba Fırat da uyuyor mudur diye düşünürken evlerinden güçsüz bir ışık saçıldığını görmüştü. Belki uyanıktır diye telefonunu eline alıp aradığında hemen açıldı telefon.
"Uyuyor muydun Fırat, rahatsız etmiyorum umarım."
"Uyku tutmadı, masada boş boş oturuyorum." dediğinde Tarık Bey elini cebine sokarken konuştu.
"Aşağı in de iki dakika muhabbet edelim, beni de uyku tutmadı. Biraz yürürüz hem." dediğinde Fırat Bey hafif çıkan sakallarını sıvazlarken yanıtladı.
"Geliyorum, bekle." deyip kapattığında çok geçmeden indi aşağı.
Birlikte yürürlerken sessizliği bozan Tarık Bey oldu.
"Bak Fırat, ben fazla uzatmayı sevmiyorum biliyorsun. Senin bu hâlinin sebebini de anladım ben." dediğinde Fırat Bey arkadaşına baktı.
"Çocuklar," deyip sustuğunda Fırat Bey bakışlarını başka yöne çevirdi.
"Aras az önce anlattı. Birbirlerini seviyorlarmış. İnan ne tepki vereceğimi şaşırdım. Ben verdiğim karardan sana bahsetmeden önce senin kararını öğrenmek istiyorum. Ne düşünüyorsun bu konuda?" deyip arkadaşına baktığında Fırat Bey bir süre sessiz kaldı.
"Birlikte büyüdüler, bizim için ne olduğunu boş ver onlar için bile birbirlerinin gözünde kardeşlerdi. Ama şimdi bakıyorum da onlar bu olayın kardeşten öte olduğunu düşündüklerini görüyorum. Kendimizi hep kardeşler diye avuttuğumuz için bunu kabul etmek bana çok zor geliyor. Bir insan kardeşine nasıl âşık olabilir diye her sorduğumda aldığım cevap öz değiliz oluyor."
"Peki haksızlar mı?" diyen Tarık Bey'e kısa bir bakış atıp önüne döndü Fırat Bey.
"Değiller."
"Değiller çünkü öz kardeş değiller Fırat. Bak ben de başta senin gibi düşündüm ama çocukların gözünden bakınca da onlar haklı. Aras bana dedi ki belki de bizi birbirimize bağlayan en büyük şey birlikte büyümemiz oldu dedi. Haksız diyemiyorum tamamen haklı bulmak da beni zorluyor ama karşı çıkmanın anlamsız olduğunu düşünüyorum Fırat." kısa bir sessizlikten sonra devam etti sözlerine.
"Bizler bunca zaman çocuklarımız ve eşlerimiz için yaşadık, çabaladık. Önemli olan onların mutluluğuysa karşılarında engel olarak durmamalıyız. Ha ama dersen ki benim buram rıza göstermiyor o zaman seni hiçbir şeye zorlayamam. Önemli olan buranın izin vermesi, sonuçta ben de bir babayım ve en doğrusu için uğraşır buramın huzurlu hissetmesini isterim." derken kalbini gösteriyordu.
"Haklısın Tarık ama sanırım bizim de zamana ihtiyacımız var."
"Tüm zamanlar senin Fırat'ım ama çocuklar bizim veremediğimiz her belirsiz cevap yüzünden birbirlerine olan sevgilerinde geri duruyor. Kim için peki? Bizim için. Her ne kadar birbirlerini çok sevseler de hâlâ bizi çok önemsiyorlar. Kaç kişi sevgisinde ailesi için geri durur? Biz aslında çocuklarımız için şükür bile etmeliyiz ki böylesine düşünceli evlatlar vermiş bize."
"Öyle tabii. Yanlış da anlama Tarık, Aras'a güvenmediğimden değil sadece her şey karıştı. Anlatabiliyor muyum?"
"Ben seni anlıyorum kardeşim, rahat ol." konuşmaya daldıklarından sahile kadar geldiklerini fark etmemişlerdi bile.
Banka geçip oturduklarında bir süre sessiz kalmışlardı. İçlerinde bazı şeylerin başının sonunun ne olabileceğini, ne karar vermeleri gerektiğini son kez düşünüyorlardı.
Çünkü ikisi de evlatları için en doğru olanı ve en mutlu edecek şeyi sunmaya çalışıyordu.
🌊
13.12.23