Normalde dile getirmek pek tercih ettiğim bir durum değil ama getirmem lazım. Okunma sayısıyla oy birbirini tutmuyor, kimse zorla oy vermek zorunda değil ama eğer bir sıkıntı varsa yorum yaparak görmemi sağlayabilirsiniz ben de neden oy verilmediğini anlarım. İyi okumalar.
*
Gençler İstanbul'a geri dönmüştü. Aras'ı karakoldan çağırdıkları için gitmiş, Hakan da şirkete uğramıştı. Yağmur yatağında uzanırken telefonuna bakıyordu.
Gözüne çarpan tarihle yerinden doğruldu. Yarın Aras'ın doğum günüydü. Muhtemelen iki aile de ona sürpriz hazırlamak için çoktan harekete geçmişti.
Odasından çıkıp salona girdiğinde annesinin yanına oturdu. Asya Hanım elinde birkaç dosyayla ilgilenirken kızına bakmadan konuştu.
"Evet, dinliyorum." dediğinde Yağmur sırıttı.
"Ee ne yapıyoruz?" dediğinde Asya Hanım kızın baktı.
"Neyi?" derken kaşları çatıldı.
"Nasıl neyi?" Yağmur ciddiyetle yerinde tepinmeye başlarken Asya Hanım güldü.
"Sakin ol, unutmadık elbette. Büşra beni aradığında hazırlıklara başlayacağız." dediğinde derin nefes verdi Yağmur.
"Şükür." dediğinde Asya Hanım gözlerini kısarken elindeki dosyayı önündeki masaya koymuş ve kızına dönmüştü.
"Sen her yıl 'Çocuk mu bu ne bu sürprizler?' diye söylenmez miydin? N'oldu ne değişti şimdi?" dediğinde Yağmur'un gözleri yerde dondu kaldı.
"Bana bak bakalım sen." deyip çenesinden tutulup döndüğünde annesi anlamaya çalışırken yüzüne bakıyordu.
"Sen bana bir şeyler anlatacaksın da anlatamadın gibi hissediyorum, doğru mu?" dediğinde Yağmur yutkundu.
"O yutkunuş gerçekleştiğine göre evet."
Yağmur terlerken dudaklarını yaladı.
"Benden bir şey saklamazsın, o yüzden bu anlatacağın şeyi sakladığını değil sadece hazır hissetmediğin için anlatmadığını düşüneceğim." dediğinde Yağmur annesine baktı.
"Bir şey var, evet." dediğinde Asya Hanım dikkatle bakıyordu.
"O şey tahmin ettiğim şey mi?" dediğinde Yağmur cevap vermedi.
"Konuşacak mısın yoksa böyle susacak mıyız?" Yağmur bir anda söyleyip kurtulmak istiyordu. Ama çekinmişti.
"Anne biz, yani ben hayır biz..." kelimeleri birbirine girmişti.
"Arasla ben sevgili olduk." bir anda anlatıp yüzünü kapattı elleriyle.
"N'oldunuz n'oldunuz?" gelen sesle elleri yüzünden düştü. Duyduğu sesin sahibiyle annesine baktı korkak gözlerle.
Asya Hanım tepki vermeden boğazını temizlediği sırada kadrajlarına Fırat Bey girdi.
"Az önce benim güzel kızımın ağzından ne çıktı, tekrar duyabilir miyim?" dediğinde Yağmur kafasını babasına çevirdi tedirginlikle.
Fırat Bey sakinmiş gibi davranırken Asya Hanım ayağa kalkıp saçlarını geriye attı.
"Fırat benimle bi' gelsene." deyip kolundan çektiğinde Fırat Bey hareket etmemişti.
"Bi' saniye, ben doğru mu anladım teyit etmem lazım önce." dediğinde Yağmur başını eğdi.
"Doğru." derken sesi içine kaçmıştı.
"Birlikte büyüdüğün, abi dediğin adamla mı ilişki yaşamaya başladın kızım sen?" Fırat Bey sakinliğini korumaya çalışırken sorularını peşi sıra gelen sinirle gönderiyordu.
"Aras çocuğu sana kardeşim derken niyeti başka mıymış yani? Elimde kalmaz mı bu çocuk şimdi?" dediğinde Yağmur hızla karşı çıktı.
"Hayır baba bildiğiniz gibi değil. O da çok sonradan anladı hislerini, yani o bana hep abi olmuştu. Asla bu yaşıma kadar yan gözle bakmadı yemin ederim, aklınızda soru işareti kalacak hiçbir şey yapmadı. Hakan abim gibi davrandı hep. Yemin ederim."
"O zaman nereden çıktı bu hisler?" Fırat Bey sesini yükseltirken Asya Hanım araya girdi.
"Bağırma Fırat, sakince sorabilirsin."
"Sen niye bu kadar sakinsin Asya, biliyor muydun yoksa?" dediğinde Yağmur annesine baktı.
"Yakın zamanda öğrendim, ikisinin de haberi yok bildiğimden." dediğinde Fırat Bey de Yağmur da şaşkınlıkla bakıyordu.
"Ne?" derken aynı zamanda konuşmuşlardı. Yağmurla babası kısa bir bakışma yaşadıktan sonra Fırat Bey eşine döndü.
"Ve bana gelmedin!" Fırat Bey kıravatını gevşetirken sesine hâkim olamıyordu.
"Kızımız bunca zaman yüzümüzü kara çıkaracak hiçbir harekette bulunmadı, elbet gelip anlatacaktı. O yüzden bekledim. Gördüğün üzere olayın üzerine dan diye geldin, yani kızımız bizi yine şaşırtmadı ve gelip her şeyi açığa kavuşturdu. O yüzden sakin ol ve sakince sor sorularını." Asya Hanım da biraz olayın hararetine kapılmıştı.
Fırat Bey kızına dönüp sesine hâkim olmaya çalışırken konuştu.
"Bak kızım, asla sana kızmam. Birini sevebilirsiniz, ömür boyu tek yaşamayacaksınız elbette. Ama olayın sıra dışılığını anlayamayışımı anlatabiliyor muyum ben? Aras sana kardeşim derken nasıl seni sevmiş olabilir?"
"Ben de ona abi diyordum ama sevdim işte baba. Sonuç olarak öz kardeş değiliz, insanlar kuzenleriyle bile evlenirken kan bağımın bulunmadığı ve abi dediğim adamla sevgili olmam mı saçma? Haklısın, seni çok iyi anladım ama insan duygularına kelepçe vuramıyor baba. Sen vurabildin mi anneme olan hislerine?" dediğinde Fırat Bey kirli sakallarını sıvazladı.
"İyi yerden vurdu." Asya Hanım mırıldandığında Fırat Bey göz ucuyla baktı eşine.
"Görüyorum ki vuramamışsın. Baba, Aras'ı benden bile iyi tanıyorsunuz. Ben yokken bile o vardı. Güvendiğin biri zaten, elbette sizin fikirleriniz de önemli benim için ama zaten güvendiğinizi biliyorum. Bana ondan zarar gelmeyeceğini benden iyi biliyorsunuz." derken ellerinden tuttu.
"Efendiğiliğine sözüm yok ama bizim arkamızdan böylesine bir işe düşmesi beni ister istemez işkillendiriyor. Ya diyorum ya biz yokken sana kötü gözle baktıysa? Karşımdaki her kim olursa olsun aynı şeyi düşünürüm Yağmur, ister kırıl ister anlayış göster."
"Kötü şeyler düşünüp niyeti o olsaydı beni sevdiğini ya da bana karşı bir şeyler hissettiğini çoktan itiraf etmiş amacını yerine getirmiş olurdu baba. Abime de sorabilirsin, Aras çok sonradan bu kişilikle karşıma çıktı. Bunca zaman o da beni kardeşi olarak gördü. Kendi kardeşi olsa ona nasıl davranması gerekiyorsa öyle davrandı. O yüzden onun hakkını yiyemem. Şimdi ikimizin de hisleri farklı ama bu sürece kadar yanlış hiçbir şey yapmadık baba. O benim hep abim oldu, şimdiyse durum çok farklı."
"Abine mi sorabilirim?" tüm uzun cümleden çıkaracağı çok şey varken tek bir cümleye dikkat kesilmişti.
"Abin de mi işin içinde?" derken kaşları çatıldı.
"O da sonradan öğrendi. Baba zaten ilişkimiz kısa zamandır var, arkanızdan iş çevirmedim. Sizden bir şey saklayamayacağımı en iyi siz bilirsiniz. Sadece bu süreci önce bizim hazmetmemiz lazımdı, öyle de yaptık. Şimdi size her şeyi açıkça anlattım çünkü biz her şeyi kabullendik, başta bize de zor geldi çünkü kardeş gibi büyüdük ama hep bir gerçek vardı ki biz kardeş değildik."
"Bu kadar açık olmana kızamıyorum. Hiçbir şey saklamaman kızmamı engelliyor." deyip sustuğunda kısa bir sessizlik oluştu. Ardından devam eden yine Fırat Bey oldu.
"Senin mutluluğun her şeyden önemli. Birini sevdiğin için kızmayacağım, kaç yaşına geldin. Sen de sevmek sevilmek istersin. Ama bu ilişkiyi kabul etmek benim için çok zor. Çünkü ben sizi kardeş olarak gördüm yıllarca, öyle yetiştiniz. Arasla senin birlikte olman bana normalin dışında geliyor o yüzden ilişkiniz için bir şey diyemeyeceğim."
"Birlikte olmamızı istemiyor musun yani, anlayamadım." derken sesi kısılmıştı.
"Bunun için herhangi bir cevabım yok. Onay vermiyorum demiyorum, sana hangisi doğru geliyorsa onu yap sadece." dediğinde Yağmur kafasını salladı.
"Bu şekilde hayatıma devam etmek zor olacak."
"Neden?"
"Yeterince açık davranmıyorsun baba. Senin istemediğin bir ilişki içinde olmak istemiyorum, ne kadar âşık da olsam ne kadar sevsem de aileme karşı çıkamam. Sizin rızanız olmadan ne yaptıysam bir bir başıma yıkıldı hep. Sarsılmak istemiyorum yine." Yağmur duygu karmaşası içinde ne yapacağını bilemez bir şekilde kendini ifade etmeye çalışıyordu.
"Ayrıl diyemem, sevme diyemem. Duygularına pranga vuramam Yağmur. Şu an inan ki benim için de ne doğru ne yanlış karar veremiyorum. Çok güvendiğim bir erkeğin ki bu erkek Aras, kızıma âşık olması ne anlama geliyor bilmiyorum. Onun tarafından ihanete mi uğradım yoksa bu senin için iyi bir şey mi bilemiyorum. Bana da zaman lazım belki de." dediğinde Asya Hanım Yağmur'un koluna girdi.
"Fırat, sen dışarıda hava al istersen biraz." Asya Hanım'ın eşinden rica eder gibi konuşmasıyla Fırat Bey kafa sallayıp çıktı.
Yağmur'u koltuğa oturturken lafa girdi Asya Hanım.
"Baban sana engel olmuyor Yağmur, biraz zamana ihtiyacı var. O da haklı, böyle bir şeyi hiçbirimiz beklemiyorduk." dediğinde Yağmur dolu gözlerle annesine baktı.
"Sen nereden ne zamandan beri biliyorsun bu konuyu?"
"Bursa'da duydum sizi, odada konuşuyordunuz. Biraz tripliydin Aras'a ama yine de sesindeki sevgiyi duymuştum." dediğinde Yağmur başını eğdi.
"Size karşı kızgın değilim, Aras'ı severim. İyi çocuk ama benim için de hazmetmem gereken bir konu tıpkı baban gibi. Bir öz evladımız gibi gördüğümüz çocuğun kızımızı sevmesi bizi biraz dumura uğrattı Yağmur. Bizi anlıyorsun değil mi?" dediğinde kafa salladı.
"Anlıyorum, kırılmadım size. Gerçi kırsanız da anne-baba olarak hakkınız."
"Sen biraz dinlen odanda, ben de babanın yanına gideyim. İhtiyacı vardır, bilirsin kırmak istemez kimseyi. Ve kırmadan da bir yolunu bulmaya çalışır, o yüzden yanında olmalıyım."
"Nasıl istersen." dediğinde Asya Hanım eşinin yanına gitmişti. Yağmur da odasına girip yatağına uzandı. Gözlerini kapatırken her şeyin bir an önce yoluna girmesi için dua etmişti.
Güçlü ailesinin tüm fertleri artık bu ilişkiden tamamen haberdarken sıra belki de Karahan ailesine gelmişti.
🌊
Baba öğrendi olayı. Bence iyi oldu. Darısı Karahanlara.
Bölüm nasıldı?
09.12.23