[Unicode]
ချင်းရို့က လုယန်ကို ကြည့်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှမမေးလိုက်တော့။ သူ ဘယ်လိုချက်ရမှန်းမသိလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်။
ပင်လယ်စာတွေက အရသာရှိသော်လည်း သူမ အများကြီးမစားနိုင်ပေ။
သူမ စားချင်တာက ကြက်သွန်ဖြူဆလတ်၊ ကိုက်လန်၊ ပြောင်းဖူးစေ့ဝက်သားကြော်၊ မြေအိုးထမင်း၊ ရွှေပဲသီးနဲ့ ဝက်အူချောင်းကြော်၊ အရသာရှိလှတဲ့ ဟင်းချို၊ ကမာခေါက်ဆွဲ၊ ပုစွန်အချိုကြော်၊ ပြီးတော့...
(Me: အစားအသောက်ပုံလေးတွေထည့်ပေးပါမယ်နော်)
ကြက်သွန်ဖြူဆလတ်
ကိုက်လန်
ပြောင်းဖူးစေ့ဝက်သားကြော်
မြေအိုးထမင်း
ရွှေပဲသီးနဲ့ ဝက်အူချောင်းကြော်
ကမာခေါက်ဆွဲ
ပုစွန်အချိုကြော်
(*credit all photos)
တွေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဗိုက်နည်းနည်းဆာလာပြန်၏။ ချင်းရို့မှာ သူမက ဘယ်လိုကြောင့်များ foodieသမားဖြစ်လာရပြီး နေ့တိုင်း စားဖို့အကြောင်းပဲ တွေးနေမိသလဲဆိုတာကို သိချင်သွားတော့သည်။
ဖြစ်နိုင်တာက ဒီခေတ်က လူတွေရဲ့ စတိုင်နဲ့ တစ်ပြေးညီဖြစ်သွားလို့ပဲ၊ လူတိုင်းက အစားအသောက်နဲ့ပတ်သက်ရင် လောဘကြီးကြတယ်လေ။
လုယန် အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်၏။ တစ်စားပွဲလုံး ပြုတ်တာ၊ ပေါင်းတာတွေချည်းဖြစ်၍ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေက သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် လွယ်ကူလေသည်။ ပင်လယ်စာအခွံတွေကို စွန့်ပစ်လိုက်ရုံပင်။
သူမ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ စိုက်ပျိုးလိုသည့်အကြောင်းကို တွေးမိလိုက်တော့ ပိုမိုသန့်ရှင်းပြီး ကြီးမားလှတဲ့ ပင်လယ်စာအခွံများကို ကောက်ယူကာ ရေစိမ်ဆေးကြောလိုက်ပြီး အခြောက်ခံကာ မြေသြဇာအတွက် အသုံးပြုမည်ဖြစ်သည်။
သူမ မူကြိုဆရာမဖြစ်ခဲ့စဥ်က စွန့်ပစ်ပစ္စည်းမရှိခဲ့သဖြင့် ကလေးတွေကို "ဘယ်လိုမျိုးစွန့်ပစ်ပစ္စည်းကို ပြန်လည်အသုံးပြုရမလဲ"ဆိုတာကို သင်ကြားရန်အတွက် စွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေကို အွန်လိုင်းက ဝယ်ယူခဲ့ရကြောင်းကို ပြန်တွေးမိလျက်။ ယခုတော့ သူမဟာ အမှန်တကယ်ပဲ ရှိပြီးသားရင်းမြစ်တွေကို လက်တွေ့ကျကျ အသုံးပြုဖို့ လေ့လာရန် လိုအပ်နေပြီပဲ။
သူမသောက်ခဲ့တဲ့ အုန်းသီးကို ခွဲလိုက်ပြီဖြစ်သလို အုန်းခွံတွေကို ဖြတ်ထားခဲ့ပြီးပြီ။ အုန်းဆီအတွက်သာမက နောင်တွင် ကြက်တွေကို အစာကျွေးဖို့ အသုံးပြုနိုင်လေသည်။
ညဘက်အိပ်ချိန်၌ အခန်းနှစ်ခန်းလုံးမှာ အိပ်ရာပြင်ပြီးသွားပြီဖြစ်ရာ လုယန် သူ့တူလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။ ရှောင်ဖန့်လေးက သဘောပေါက်လွယ်သူဖြစ်၍ ရှောင်ကျင်းရိလေးကို တခြားအခန်းမှာ အိပ်ဖို့ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။
နောက်ဆုံးတွင် ချင်းရို့နှင့် လုယန် နှစ်ယောက်သာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ဟုတ်တာပေါ့၊ ချင်းရို့က ကလေးတွေအခန်းကို မသွားနိုင်ဘူးပေါ့။
ဘယ်မှာအိပ်ရမယ်ဆိုတာ သိသာနေပြီပဲ မဟုတ်ပါလော။
ကလေးနှစ်ယောက်က တစ်ခန်းထဲ အတူတူအိပ်ကြမည်ဆိုတော့ အခုဆို သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့ပေသည်။
ချင်းရို့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး သူမကိုယ်သူမ ထိတ်လန့်မနေဖို့ အားတင်းလိုက်၏။
သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီးသွားပြီဖြစ်ကာ လင်မယားဖြစ်သွားကြပြီပဲ။ အတူတူနေထိုင်ကြမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားတဲ့နောက် သူတို့ အချင်းချင်း ကူညီဖေးမကာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာလိုအပ်ချက်ကိုလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာ သဘာဝပဲလေ။
ချုံကျိုးကျွန်း၌ နေ့အခါ ပူအိုက်နေသော်လည်း ညဘက်တွင် လေတိုက်သဖြင့် အနည်းငယ်အေးနေလေ၏။ ယခုအချိန်တွင် ကျွန်းပေါ်၌ မြို့ပြအပူဒဏ် မသက်ရောက်သေးပါချေ။
ချင်းရို့ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပြောင်းဝတ်လိုက်ပြီး သူမကိုယ်သူမ စောင်ပါးလေးခြုံထားကာ လိမ္မော်ရောင်မီးအိမ်လေးကို ထွန်းညှိရင်း လုယန်ကို စောင့်နေလျက်။
သူမ ခေါင်းအုံးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားကာ သူ ဟိုကိစ္စကို မြန်မြန်လာလုပ်ရန် မျှော်လင့်နေခဲ့၏။ ကိစ္စတွေပြီးစီးသွားမှသာ သူမကောင်းကောင်းအိပ်နိုင်မည်ပင်။ သို့ပေသိ ခဏအကြာတွင် သူမ စိတ်မအေးနိုင်ဖြစ်လာ၍ မြန်မြန်အိပ်ပျော်သွားဖို့လည်း မျှော်လင့်နေမိပြန်သည်။
သူ မလာခင် အိပ်ပျော်သွားရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။ ဒီနေ့တစ်ရက် လွတ်မြောက်သွားမယ်လေ။
သို့သော်လည်း ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ သူမ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားနိုင်မှာလဲနော်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ လုယန် အခန်းထဲဝင်လာကာ စောင်ကိုမလိုက်ပြီး သူမဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်လေပြီ။ ချင်းရို့၏ ပန်ကိတ်မှာ ဆီနဲ့ ကြော်ပြီးလုနီးပါးဖြစ်ကာ တရှဲရှဲမြည်နေလျက်။
(ရှက်ပြီး စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေတာလို့ ပြောတာထင်တာပဲ)
ချင်းရို့လည်း လုယန်က သူမကို တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ရာ စောင့်ဆိုင်းနေပေမယ့် သူက စောင်တင်းတင်းခြုံပေးလာကာ တိုးတိုးလေးပြောလာခဲ့သည်။ "ဒီနေ့ မင်းအရမ်းပင်ပန်းနေပြီဆိုတော့ စောစောအိပ်တော့။"
ဤသို့ဖြင့် ဘေးကျပ်နံကျပ်အခြေအနေမှာ ဖြေရှင်းပြီးသွားလျက်။
သူမ သက်ပြင်းချမိသွားရသည်။
လုယန်က သူမကို အနောက်ကနေ ပွေ့ဖက်လိုက်ရာ ချင်းရို့ပုန်းမနေတော့ဘဲ သူ့ကို လိမ်လိမ်မာမာလေး လိုက်လျောထားလိုက်တော့သည်။ သူပြောတာကို နားထောင်ပြီးတဲ့နောက် ချင်းရို့ စိတ်သက်သာရာရသလို ခံစားလိုက်ရပေမယ့် ပြန်တွေးကြည့်မိသည့်အခါ နည်းနည်းနှမျောနေမိသလိုပင်။
ချင်းရို့ သူမမျက်နှာကို ဖုံးကာလိုက်ရင်း - သူမ ဘာကို နောင်တရနေတာတုန်း?
ညဘက်မှာ သူမ ကမာကောင်တွေ အစားများသွားလို့ ကြောင်သွားတာပဲဖြစ်ရမယ်။
ဖြစ်နိုင်တာက သူမ တကယ်ပင် ပင်ပန်းနေခဲ့ပြီ။ အတွေးတွေအရိုင်းဆန်နေတဲ့ ချင်းရို့မှာ မြန်မြန်ပဲ အိပ်မောကျသွားခဲ့ကာ သူမဘေးမှ လုယန်ကတော့ အံကြိတ်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်လာလေသည်။
သူ့ဇနီးလေးက နေ့ဘက်ဆို ရှက်တတ်ပေမယ့် ညဘက်ဆို လုံးဝမရှက်တတ်ဘူးပဲ။ သူမက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ လူးလှိမ့်နေလိုက်တာကွာ၊ သူ့ကို နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းနေသလိုပဲ။
ကမာကောင်တွေကို မစားသင့်တော့ဘူး။
အုန်းရေသောက်နေစဥ်က သူ့ဇနီးလေးရဲ့ မျက်လုံးထဲက အကြည့်တွေကို ပြန်တွေးမိရင်း မူလက တစ်ခုခုလုပ်ချင်တဲ့ လုယန်က နောက်ဆုံးမှာ လက်လျှော့လိုက်လေ၏။
ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိပါဘူး။ သူတို့မှာ အချိန်တွေအများကြီးရှိပါသေးတယ်။
***
ချင်းရို့ နိုးလာသည့်အခါ အပြင်ဘက်မှာ တောက်ပနေပြီဖြစ်သည်။ ချုံကျိုးကျွန်းသည် အမြဲတမ်း စောစော နေထွက်လေ့ရှိပြီး နောက်ကျမှ မှောင်တတ်သောကြောင့် သူမ အိပ်ရာထနောက်ကျတာ မဟုတ်ပါချေ။
ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်၌ ခေတ်နောက်ကျတဲ့ နှိုးစက်နာရီဝိုင်းဝိုင်းလေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ယင်းမှာ ခုနစ်နာရီလို့ ပြသနေသဖြင့် အတော်လေး စောနေသေးသည်ပင်။
ရွှေ့ပြောင်းသူများအတွက် ပုံမှန်အိပ်ရာထချိန်ပဲလေ။ ဟုတ်တာပေါ့၊ အလုပ်သွားဖို့ မနက်ပိုင်းလူကျပ်ချိန် မြေအောက်ရထားစီးရရင်တော့ နောက်ကျနေပြီဆိုတာ ဖြစ်နိုင်တာပေါ့နော်။
သက်တောင့်သက်သာအရှိဆုံးနည်းလမ်းလည်း ရှိပါသေးသည်။ ယင်းမှာ -
မနက်စောစောထ၊ ထမင်းလိပ်စားကာ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ပဲနို့တစ်ခွက်သောက်ပြီးတော့ မူကြိုကျောင်းဆီ သွားတာပဲပေါ့။
ချင်းရို့ အကြောဆန့်လိုက်လေ၏။
သူမက အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်နေဆဲ၊ အလုပ်ရှာမတွေ့သေးပါချေ။
သူမဘေးရှိ လူက အိပ်ရာထသွားခဲ့တာကြာလှပြီ။ ချင်းရို့ အဝတ်အစားလဲဝတ်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့ရာ ကလေးနှစ်ယောက်လည်း နိုးနေပြီမှန်း သူမသိလိုက်ရ၏။ သူမဆီက လှုပ်ရှားမှုကိုကြားတော့ ရှမင်ရှီးက အသံကျယ်ကျယ်အော်ပြောလာလေသည်။ "ဒေါ်လေး နိုးလာပြီ၊ မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါဗျို့။ နေထွက်နေပြီနော်!"
ချင်းရို့ ရှက်ရွံ့သွားရကာ "..."
သူမ ပျင်းနေတယ်လို့ သူပြောလိုက်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အစောကြီးရှိသေးတာကို၊ ဒါက ပုံမှန်အိပ်ရာထချိန်ပဲလေ။
ယနေ့နံနက်တွင် လုယန်က သူတို့သုံးယောက်အတွက် နံနက်စာအဖြစ် ယာဂုအိုးကြီးတစ်အိုး၊ သူဘယ်ကရလာမှန်း မသိတဲ့ ဟင်းရွက်ချဥ်တစ်ပန်းကန်၊ ကြက်ဥပြုတ်လေးလုံးနဲ့ ကွမ်ချန်က သူတို့ဝယ်လာခဲ့ကြတဲ့ ကြက်သားပန်ကိတ်နဲ့ ဝက်အူချောင်းတစ်ပန်းကန် ပြင်ဆင်ထားလေသည်။
ချင်းရို့: "???!!!"
ငါ့ဆန်တွေ၊ ငါ့တာရှည်ခံအသားတွေ။
လုယန် အရင်လက်ဦးမှုရယူသွားလေပြီ။
သူမရဲ့ ထမင်းတွေကို ယာဂုလုပ်ပစ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ အသားကင်တွေကို ပေါင်းပစ်လိုက်တယ်...
- သူ မီးဖိုချောင်ကို မကျွမ်းကျင်ရင် သူ့မှာ ဘာပြောပိုင်ခွင့်မှမရှိဘူးလေ!
ဒီလူဆိုးကောင်ကတော့!
မနက်ဆိုရင် သူက ဘန်းမုန့်ပေါင်း မစားဘူးလား?! !
ငါ့မီးဖိုချောင်ထဲက ထွက်သွားလိုက်တော့!
စစ်တပ်က စစ်မြေပြင်လိုမျိုး မီးဖိုချောင်ကို ပြန်သိမ်းယူရမယ်!
Thanks for reading!
[Zawgyi]
ခ်င္းရို႔က လုယန္ကို ၾကၫ့္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွမေမးလိုက္ေတာ့။ သူ ဘယ္လိုခ်က္ရမွန္းမသိလို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္။
ပင္လယ္စာေတြက အရသာရိွေသာ္လည္း သူမ အမ်ားႀကီးမစားႏိုင္ေပ။
သူမ စားခ်င္တာက ၾကက္သြန္ျဖဴဆလတ္၊ ကိုက္လန္၊ ေျပာင္းဖူးေစ့ဝက္သားေၾကာ္၊ ေျမအိုးထမင္း၊ ေရႊပဲသီးနဲ႔ ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္၊ အရသာရိွလွတဲ့ ဟင္းခ်ိဳ၊ ကမာေခါက္ဆြဲ၊ ပုစြန္အခ်ိဳေၾကာ္၊ ၿပီးေတာ့...
(Me: အစားအေသာက္ပံုေလးေတြထည့္ေပးပါမယ္ေနာ္)
ၾကက္သြန္ျဖဴဆလတ္
ကိုက္လန္
ေျပာင္းဖူးေစ့ဝက္သားေၾကာ္
ေျမအိုးထမင္း
ေရႊပဲသီးနဲ႔ ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္
ကမာေခါက္ဆြဲ
ပုစြန္အခ်ိဳေၾကာ္
(*Credit all photos)
ေတြးၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဗိုက္နည္းနည္းဆာလာျပန္၏။ ခ်င္းရို႔မွာ သူမက ဘယ္လိုေၾကာင့္မ်ား foodieသမားျဖစ္လာရၿပီး ေန့တိုင္း စားဖို႔အေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိသလဲဆိုတာကို သိခ်င္သြားေတာ့သည္။
ျဖစ္ႏိုင္တာက ဒီေခတ္က လူေတြရဲ့ စတိုင္နဲ႔ တစ္ေျပးညီျဖစ္သြားလို႔ပဲ၊ လူတိုင္းက အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ေလာဘႀကီးၾကတယ္ေလ။
လုယန္ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြကို ေဆးေၾကာသန္႔စင္လိုက္၏။ တစ္စားပြဲလံုး ျပဳတ္တာ၊ ေပါင္းတာေတြခ်ည္းျဖစ္၍ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြက သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ရန္ လြယ္ကူေလသည္။ ပင္လယ္စာအခြံေတြကို စြန႔္ပစ္လိုက္ရံုပင္။
သူမ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးလိုသည့္အေၾကာင္းကို ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ပိုမိုသန္႔ရွင္းၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ ပင္လယ္စာအခြံမ်ားကို ေကာက္ယူကာ ေရစိမ္ေဆးေၾကာလိုက္ၿပီး အေျခာက္ခံကာ ေျမၾသဇာအတြက္ အသံုးျပဳမည္ျဖစ္သည္။
သူမ မူႀကိဳဆရာမျဖစ္ခဲ့စဥ္က စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမရိွခဲ့သျဖင့္ ကေလးေတြကို "ဘယ္လိုမ်ိဳးစြန္႔ပစ္ပစၥည္းကို ျပန္လည္အသံုးျပဳရမလဲ"ဆိုတာကို သင္ၾကားရန္အတြက္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို အြန္လိုင္းက ဝယ္ယူခဲ့ရေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိလ်က္။ ယခုေတာ့ သူမဟာ အမွန္တကယ္ပဲ ရိွၿပီးသားရင္းျမစ္ေတြကို လက္ေတြ့က်က် အသံုးျပဳဖို႔ ေလ့လာရန္ လိုအပ္ေနၿပီပဲ။
သူမေသာက္ခဲ့တဲ့ အုန္းသီးကို ခြဲလိုက္ၿပီျဖစ္သလို အုန္းခြံေတြကို ျဖတ္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ အုန္းဆီအတြက္သာမက ေနာင္တြင္ ၾကက္ေတြကို အစာေကြၽးဖို႔ အသံုးျပဳႏိုင္ေလသည္။
ညဘက္အိပ္ခ်ိန္၌ အခန္းႏွစ္ခန္းလံုးမွာ အိပ္ရာျပင္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ရာ လုယန္ သူ႔တူေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္၏။ ေရွာင္ဖန္႔ေလးက သေဘာေပါက္လြယ္သူျဖစ္၍ ေရွာင္က်င္းရိေလးကို တျခားအခန္းမွာ အိပ္ဖို႔ ဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ခ်င္းရို႔ႏွင့္ လုယန္ ႏွစ္ေယာက္သာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ဟုတ္တာေပါ့၊ ခ်င္းရို႔က ကေလးေတြအခန္းကို မသြားႏိုင္ဘူးေပါ့။
ဘယ္မွာအိပ္ရမယ္ဆိုတာ သိသာေနၿပီပဲ မဟုတ္ပါေလာ။
ကေလးႏွစ္ေယာက္က တစ္ခန္းထဲ အတူတူအိပ္ၾကမည္ဆိုေတာ့ အခုဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့ေပသည္။
ခ်င္းရို႔ အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္ၿပီး သူမကိုယ္သူမ ထိတ္လန႔္မေနဖို႔ အားတင္းလိုက္၏။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ကာ လင္မယားျဖစ္သြားၾကၿပီပဲ။ အတူတူေနထိုင္ၾကမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ကူညီေဖးမကာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာလိုအပ္ခ်က္ကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာ သဘာဝပဲေလ။
ခ်ံဳက်ိဳးကြၽန္း၌ ေန့အခါ ပူအိုက္ေနေသာ္လည္း ညဘက္တြင္ ေလတိုက္သျဖင့္ အနည္းငယ္ေအးေနေလ၏။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္းေပၚ၌ ၿမိဳ႔ျပအပူဒဏ္ မသက္ေရာက္ေသးပါေခ်။
ခ်င္းရို႔ ညအိပ္ဝတ္စံု ေျပာင္းဝတ္လိုက္ၿပီး သူမကိုယ္သူမ ေစာင္ပါးေလးၿခံဳထားကာ လိမၼော္ေရာင္မီးအိမ္ေလးကို ထြန္းၫွိရင္း လုယန္ကို ေစာင့္ေနလ်က္။
သူမ ေခါင္းအံုးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားကာ သူ ဟိုကိစၥကို ျမန္ျမန္လာလုပ္ရန္ ေမ်ွာ္လင့္ေနခဲ့၏။ ကိစၥေတြၿပီးစီးသြားမွသာ သူမေကာင္းေကာင္းအိပ္ႏိုင္မည္ပင္။ သို႔ေပသိ ခဏအၾကာတြင္ သူမ စိတ္မေအးႏိုင္ျဖစ္လာ၍ ျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္သြားဖို႔လည္း ေမ်ွာ္လင့္ေနမိျပန္သည္။
သူ မလာခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒီေန့တစ္ရက္ လြတ္ေျမာက္သြားမယ္ေလ။
သို႔ေသာ္လည္း ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူမ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားႏိုင္မွာလဲေနာ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လုယန္ အခန္းထဲဝင္လာကာ ေစာင္ကိုမလိုက္ၿပီး သူမေဘးမွာ ဝင္လွဲလိုက္ေလၿပီ။ ခ်င္းရို႔၏ ပန္ကိတ္မွာ ဆီနဲ႔ ေၾကာ္ၿပီးလုနီးပါးျဖစ္ကာ တရွဲရွဲျမည္ေနလ်က္။
(ရွက္ၿပီး စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနတာလို႔ ေျပာတာထင္တာပဲ)
ခ်င္းရို႔လည္း လုယန္က သူမကို တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ရာ ေစာင့္ဆိုင္းေနေပမယ့္ သူက ေစာင္တင္းတင္းၿခံဳေပးလာကာ တိုးတိုးေလးေျပာလာခဲ့သည္။ "ဒီေန့ မင္းအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီဆိုေတာ့ ေစာေစာအိပ္ေတာ့။"
ဤသို႔ျဖင့္ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္အေျခအေနမွာ ေျဖရွင္းၿပီးသြားလ်က္။
သူမ သက္ျပင္းခ်မိသြားရသည္။
လုယန္က သူမကို အေနာက္ကေန ေပြ့ဖက္လိုက္ရာ ခ်င္းရို႔ပုန္းမေနေတာ့ဘဲ သူ႔ကို လိမ္လိမ္မာမာေလး လိုက္ေလ်ာထားလိုက္ေတာ့သည္။ သူေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်င္းရို႔ စိတ္သက္သာရာရသလို ခံစားလိုက္ရေပမယ့္ ျပန္ေတြးၾကည့္မိသည့္အခါ နည္းနည္းႏွေမ်ာေနမိသလိုပင္။
ခ်င္းရို႔ သူမမ်က္ႏွာကို ဖံုးကာလိုက္ရင္း - သူမ ဘာကို ေနာင္တရေနတာတုန္း?
ညဘက္မွာ သူမ ကမာေကာင္ေတြ အစားမ်ားသြားလို႔ ေၾကာင္သြားတာပဲျဖစ္ရမယ္။
ျဖစ္ႏိုင္တာက သူမ တကယ္ပင္ ပင္ပန္းေနခဲ့ၿပီ။ အေတြးေတြအရိုင္းဆန္ေနတဲ့ ခ်င္းရို႔မွာ ျမန္ျမန္ပဲ အိပ္ေမာက်သြားခဲ့ကာ သူမေဘးမွ လုယန္ကေတာ့ အံႀကိတ္ၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္လာေလသည္။
သူ႔ဇနီးေလးက ေန့ဘက္ဆို ရွက္တတ္ေပမယ့္ ညဘက္ဆို လံုးဝမရွက္တတ္ဘူးပဲ။ သူမက သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ လူးလိွမ့္ေနလိုက္တာကြာ၊ သူ႔ကို ႏိွပ္စက္ၫွဉ္းပန္းေနသလိုပဲ။
ကမာေကာင္ေတြကို မစားသင့္ေတာ့ဘူး။
အုန္းေရေသာက္ေနစဥ္က သူ႔ဇနီးေလးရဲ့ မ်က္လံုးထဲက အၾကၫ့္ေတြကို ျပန္ေတြးမိရင္း မူလက တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္တဲ့ လုယန္က ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ေလ်ွာ့လိုက္ေလ၏။
ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရိွပါဘူး။ သူတို႔မွာ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးရိွပါေသးတယ္။
***
ခ်င္းရို႔ ႏိုးလာသည့္အခါ အျပင္ဘက္မွာ ေတာက္ပေနၿပီျဖစ္သည္။ ခ်ံဳက်ိဳးကြၽန္းသည္ အၿမဲတမ္း ေစာေစာ ေနထြက္ေလ့ရိွၿပီး ေနာက္က်မွ ေမွာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ သူမ အိပ္ရာထေနာက္က်တာ မဟုတ္ပါေခ်။
ကုတင္ေဘး စားပြဲေပၚ၌ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ႏိႈးစက္နာရီဝိုင္းဝိုင္းေလးတစ္လံုးရိွေလသည္။ ယင္းမွာ ခုနစ္နာရီလို႔ ျပသေနသျဖင့္ အေတာ္ေလး ေစာေနေသးသည္ပင္။
ေရႊ့ေျပာင္းသူမ်ားအတြက္ ပံုမွန္အိပ္ရာထခ်ိန္ပဲေလ။ ဟုတ္တာေပါ့၊ အလုပ္သြားဖို႔ မနက္ပိုင္းလူက်ပ္ခ်ိန္ ေျမေအာက္ရထားစီးရရင္ေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။
သက္ေတာင့္သက္သာအရိွဆံုးနည္းလမ္းလည္း ရိွပါေသးသည္။ ယင္းမွာ -
မနက္ေစာေစာထ၊ ထမင္းလိပ္စားကာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပဲႏို႔တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီးေတာ့ မူႀကိဳေက်ာင္းဆီ သြားတာပဲေပါ့။
ခ်င္းရို႔ အေၾကာဆန္႔လိုက္ေလ၏။
သူမက အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနဆဲ၊ အလုပ္ရွာမေတြ့ေသးပါေခ်။
သူမေဘးရိွ လူက အိပ္ရာထသြားခဲ့တာၾကာလွၿပီ။ ခ်င္းရို႔ အဝတ္အစားလဲဝတ္ၿပီး အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့ရာ ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ႏိုးေနၿပီမွန္း သူမသိလိုက္ရ၏။ သူမဆီက လႈပ္ရွားမႈကိုၾကားေတာ့ ရွမင္ရွီးက အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္ေျပာလာေလသည္။ "ေဒၚေလး ႏိုးလာၿပီ၊ မဂၤလာနံနက္ခင္းပါဗ်ိဳ႕။ ေနထြက္ေနၿပီေနာ္!"
ခ်င္းရို႔ ရွက္ရြံ႔သြားရကာ "..."
သူမ ပ်င္းေနတယ္လို႔ သူေျပာလိုက္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေစာႀကီးရိွေသးတာကို၊ ဒါက ပံုမွန္အိပ္ရာထခ်ိန္ပဲေလ။
ယေန့နံနက္တြင္ လုယန္က သူတို႔သံုးေယာက္အတြက္ နံနက္စာအျဖစ္ ယာဂုအိုးႀကီးတစ္အိုး၊ သူဘယ္ကရလာမွန္း မသိတဲ့ ဟင္းရြက္ခ်ဥ္တစ္ပန္းကန္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ေလးလံုးနဲ႔ ကြမ္ခ်န္က သူတို႔ဝယ္လာခဲ့ၾကတဲ့ ၾကက္သားပန္ကိတ္နဲ႔ ဝက္အူေခ်ာင္းတစ္ပန္းကန္ ျပင္ဆင္ထားေလသည္။
ခ်င္းရို႔: "???!!!"
ငါ့ဆန္ေတြ၊ ငါ့တာရွည္ခံအသားေတြ။
လုယန္ အရင္လက္ၪီးမႈရယူသြားေလၿပီ။
သူမရဲ့ ထမင္းေတြကို ယာဂုလုပ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့ အသားကင္ေတြကို ေပါင္းပစ္လိုက္တယ္...
- သူ မီးဖိုေခ်ာင္ကို မကြၽမ္းက်င္ရင္ သူ႔မွာ ဘာေျပာပိုင္ခြင့္မွမရိွဘူးေလ!
ဒီလူဆိုးေကာင္ကေတာ့!
မနက္ဆိုရင္ သူက ဘန္းမုန႔္ေပါင္း မစားဘူးလား?! !
ငါ့မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ထြက္သြားလိုက္ေတာ့!
စစ္တပ္က စစ္ေျမျပင္လိုမ်ိဳး မီးဖိုေခ်ာင္ကို ျပန္သိမ္းယူရမယ္!
Thanks for reading!