Genre: Romance
Kabadong mukha ng kanyang sekretarya ang sumalubong kay Vincent pagdating nya sa palapag kung saan matatagpuan ang kanyang pribadong opisina. Nakakapanibago ito sapagkat kilala nya ang babae bilang isang taong hindi nagpapakita ng ibang emosyon bukod sa nakasanayan na nitong siryosong hitsura.
"What's the problem?"
"Sir... Kasi..." Humugot ito ng malalim na hininga "Alam kong binilinan ninyo akong huwag tumanggap ng kahit na sinong bisita. Pero makulit kasi ang isang ito. Sinasabi n'yang may appointment daw kayo kaya kailangan ninyo s'yang harapin at kausapin"
Kumunot ang noo niya "I cleared my scheduled meetings until the end of the month kaya paanong nagkaroon ng appointment ang isang iyan?"
"Hindi ko nga din po maintindihan kung bakit-"
"Who is that guy?"
"Sir?" Siryosong tingin ang ibinigay nya rito "Ah. She's not a guy, sir. She's Pauline Lupisan from Papermate Publication"
Parang may mali sa narinig nya "Who?"
"Ms. Pauline Lupisan from Papermate Publication, sir"
May hindi pa din tama sa narinig niya kaya't para makasiguro, binuksan niya ang saradong pinto ng opisina at natagpuan ang isang magandang babaeng mahimbing na natutulog sa couch na matatagpuan sa pinakaliblib na bahagi ng silid.
Napako siya sa kinatatayuan.
"Oh my gosh! Sir, pasensya na po talaga. Magpapatawag na lang ako ng guards para mapaalis na ang babaeng 'yan"
Pinigilan niya ito sa braso "Gaano katagal na siyang naghihintay?"
"...Mga limang oras na po"
Binitawan niya ito at sinipat ang suot na relo. Alas-dos na ng hapon.
Tinitigan niyang muli ang natutulog na dalaga.
"Don't call the guards, Angela. Ako na ang bahala rito. As for you, mag-undertime ka na ang please bring all the other employees. Gusto kong guards na lang ang kasama namin sa building na ito after thirty minutes"
"Sir?" Bakas sa mukha nito ang pagkalito
"You heard me. Now leave"
"A-Alright, sir"
Paalis na nga ito ng may maalala s'yang mahalagang bagay.
"Angela" lumingon ito "Call the nearest restaurant ang order their best sellers. Just make sure that it has nothing to do with shrimps"
Nang maka-alis ang sekretarya ay tuluyan na s'yang pumasok ng silid at tahimik na lumapit sa natutulog na dalaga.
Tatlong tao na mula ng huli nya itong makita at mula ng araw na iniwan n'ya ito, hindi na s'ya muling umasa na magtatagpo ang landas nila.
Pero heto at magkasama sila sa iisang silid ngayon.
Huminto siya sa tapat ng dalaga at hinayaan ang sariling pagmasdan ang mukha ng taong minsang naging mahalagang bahagi ng buhay n'ya.
Ngunit naramdam yata nito ang kanyang presensya.
"What brings you here?"
Mula sa mapupungay na mata ay biglang lumaki ang mga ito.
"Your'e here!" nagmamadaling bumangon ito mula sa pagkakahiga "Finally, dumating ka din. Alam mo bang namuti na ang mga mata ko sa kahihintay sayo rito?!"
"I did'nt know you were waiting. Besides, I cleared my schedule 'till the end of the month so I supposed, you should'nt be here"
"Pinapa-alis mo ba ako pagkatapos kitang hintayin ng sobrang tagal?"
Hindi s'ya sumagot. Nakipagtitigan lamang s'ya dito na ginagantihan sya ng iritableng ekspresyon.
Tumunog ang intercom kaya't nilapitan n'ya ito.
"What's that?"
"Sir may delivery boy po dito"
"Send him in" pagkasabi non ay muli s'yang bumalik sa harap ni Pauline "To answer your question, yes. I want you out. But please take the food"
"Ano?"
Tatlong marahang katok ang umagaw sa atensyon nila.
"Come in" Bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang delivery boy na may dalang isang malaking plastic bag na alam na n'ya ang laman. Lumapit ito sa kanya at inabot ang dala kapalit ng ilang lilibuhing papel. "Thank you" Pagka-alis nito ay inabot niya ang hawak sa dalaga. "Take this"
"Ayoko" Nakatitig lamang siya rito "I'm here for an interview. Hindi para tumanggap ng kahit ano galin-" may kakaibang ingay na nagmula sa direksyon nito. Partikular sa tiyan.
"You were saying?"
Namula na lamang ang dalaga
Hindi nagpatinag si Pauline. Hindi nga ito umalis ng kanyang opisina ngunit tinanggap naman ang alok n'yang pagkain.
Nang matapos ito ay muli s'ya nitong binalingan at hinarapan ng tape recorder, notebook, at ballpen.
"Simulan na natin ang interview" may awtoridad sa boses nito
"Who told you that I'm doing that interview?"
"Huwag ka ng umarte. Sasagot ka lang naman sa mga tanong ko"
"You know everything about me so why do you have to ask?"
Inihit ito ng ubo.
Palihim s'yang ngumiti.
"Mr. Montero, masyado ka namang nakakabigla!"
Nawala ang ngiti n'ya.
"What did you call me?"
"Mr. Montero..?" May pagtataka sa mukha nito "Hindi ba dapat ganon?"
Pakiramdam n'ya bigla s'yang nawalan ng gana.
Bumuntong hininga s'ya "I'll give you five minutes to finish your interview"
Halatang nabigla ito "Five minutes? Hindi 'yun sapat para-"
"Take it or leave it. Decide now. Your time is running"
"Siryoso!?" Blangkong tingin ang isinagot n'ya rito "Pero... Aah! I did'nt know na ganito ka na kasungit nagyon!" Binuksan na nio ang recorder "Sinong bago mong girlfriend?"
Tumaas ang kilay n'ya "Is this for your interview or for you?" tumaas din ang kilay nito "I'm dating someone" pagsisinungaling n'ya.
"Oh." Napansin n'ya ang paglamlam ng mga mata nito. "...Who?"
"Beatrice Lou" kilala nito ang kababata n'yang iyon
"Akala ko ba hindi mo s'ya type? Sabi mo ayaw mo sa babaeng sobrang payat?"
"Your'e affected?"
Para itong natauhan "Ha? Hindi, ah. Assuming ka..."
Pakiramdam n'ya bumalik ang sigla n'ya.
"Three minutes left..."
"Oo na. Wag mo na nga akong binibilangan. Natataranta lang ako, eh" May kinuha itong papel ngunit agad din naman iyong ibinalik sa kipkip nitong bag. Sa huli, tumingin lang ito ng diretso sa mata n'ya "How are you?"
"Better"
"Sigurado ka na ba kay Bea?"
"Yeah"
"Good. You deserve it"
"I know"
"Can you do me a favor?"
"What is that?"
"Gusto ko lang sanang-"
"So she is the reason why the guards are blocking my way?" Biglang pumasok sa silid na iyon si Beatrice kasunod ang mga guards na halatang pumupigil sa huli.
Sinenyasan n'ya ang mga itong iwan na sila.
"What are you doing here, Pauline?" matapang na tanong nito
"Business"
"Lousy reason" mabilis na lumapit ito sa kinauupuan nila at pinukol ng masamang tingin si Pauline "Leave"
"Stop it, Bea" ani niya
"Why, Vincent? Huwag mong sabihing magpapabulag ka na naman sa isang ito? Natauhan ka na, hindi ba? You dumped her before so wala na s'yang karapatang makipagkita sa'yo" binalingan nito si Pauline "Ano pang hinihintay mo? Get out!"
"No! She is here for business so she's staying. It's you who should leave. Hindi ka namin kailangan dito"
Napamaang si Bea sa kanya "...Why me?"
"She's my guest. Your'e not" Diniinan n'ya ang intercom "Please send someone here to escort Ms. Lou, out of my premises"
"Vincent...!?"
"Sandali." Tumayo si Pauline "Hindi kayo dapat na mag-away. Ako ang aalis"
Tumayo na din s'ya "No, Ms. Lupisan. Hindi ki-"
"Tama 'yan, Pauline. Matuto kang makiramdam. Now get out and don't you dare show up again!"
"Bea!" Pinukol n'ya ito ng masamang tingin pagkatapos ay sinundan palabas si Pauline
Halos tumatakbo na ang dalaga ng makita n'ya ito sa labas ng opisina.
"Stop right there, woman!" utos 'nya ngunit nagdire-diretso lamang ito hanggang marating ang elevator. Paulit-ulit na pinindot nito ang buton at mabilis na pumasok sa loob "Pauline, I said stop!"
Mabilis na tinakbo 'nya ito at agad hinarang ang kanang paa upang hindi sumara ang pinto ng elevator.
"Labas d'yan"
"Balikan mo si Bea"
"The interview is'nt done yet"
"May ibang pupunta para tapusin 'yon"
"I will not do the interview kapag umalis ka ngayon"
"Pero-"
"Vincent, let her go" dumating na din si Bea
Muli n'ya itong tiningnan ng masama saka ibinalik ang tingin kay Pauline na kasalukuyang nakababa na ang tingin.
Hinila n'ya ito palabas ng elevator at itinabi sa kanya bago binalingang muli si Bea.
"Leave. Permanently." Mariin n'yang utos
Nanlaki ang mga mata nito "You can't do this to me..."
Humakbang s'ya palapit sa dalaga "Watch me"
Siya na mismo ang humila dito papasok ng elevator saka n'ya pinindot ang buton na makakapagpa-bilis sa pagsara ng pinto.
Nang masigurong wala na ang dalaga, muli na n'yang hinarap si Pauline.
Nakatitig lang ang dalaga sa mga paa nito.
Nanginginig naman ang magkabila n'yang kamay.
Pakiramdam n'ya, nararamdaman na naman n'ya ang bigat ng nakaraan. Pero ngayon ay nasa ibang sitwasyon na sila.
Si Pauline ang unang bumasag ng katahimikan "I'm sorry. Hindi ko naman akalaing mag-aaway kayo ng dahil sakin. Sorry talaga..." tumalikod ito sa kanya at naglakad na patungo sa direksyon ng hagdanan.
"You are the daughter of my father's mistress" huminto ito "And it's your mother's fault why my mother died"
"Alam ko. And I am really sorry for that... Sorry din dahil nagpapakita pa rin ako sa'yo kahit na alam ko namang kinamumuhian mo ako ng sobra. Pasensya na talaga"
"I hate you and your mother for ruining my family"
Pitong buwan matapos maging sila ni Pauline ay nalaman n'ya ang katotohanan. Ang nanay nito ang sumira sa kanyang pamilya. Ito rin ang dahilan kung bakit namatay sa sama ng loob ang kanyang ina.
Hindi n'ya alam kung pano sasabihin kay Pauline ang katotohanan. Ngunit hindi na pala n'ya kailangan pang mag-abala dahil matgal na nitong alam ang totoo bago pa man n'ya natuklasan.
Kumuyom ang magkabilang kamay nito "You have all the rights para kasuklaman ako"
Akmang haharapin s'ya nito ng pigilan n'ya.
"Ganyan ka lang. Huwag ka munang lumingon" tinitigan n'ya ang likod nito "Because everytime I see your face, nakakalimutan ko ng lahat ng dapat kong sabihin. Kahit yung galit na alam kong dapat kong maramdaman sayo, nawawala din ng hindi ko manlang namamalayan"
"Vincent..."
Tinawid n'ya ang pagitan nilang dalawa at unti-unting lumapit dito. "Alam mo bang dahil sobra ang galit ko sa'yo noon... Akala ko madali ka lang iwanan. Akala ko saglit ka lang kalimutan..." niyakap n'ya ito mula sa likod at awtomatiko nyang naramdaman ang paninigas ng katawan ng dalaga. Hindi n'ya alintana iyon. Pinabayaan niya ang sariling maramdaman kung ano ang pakiramdam ng maging malapit muli sa taong matagal niyang tinikis. "Pero tatlong taon na ang dumaan, Pauline. It's been three years, pero... bakit mahal pa rin kita?"
"Vincent..." hinigpitan n'ya ang pagkakayakap sa dalaga
"I'm sorry for hurting you, Pauline. Nasaktan lang din ako. Itinago n'yo sakin ang totoo. Galit na galit ako sa mommy mo at sa father ko pero mas nagalit ako sa mundo because of all people, bakit ikaw pa ang naugnay sa kanila?" naramdaman nya ang pagbagsak ng mga balikat nito "I'm sorry dahil iniwan kita. Nahihirapan kasi akong tingnan ka dati dahil naaalala ko ang nangyari sa mother ko . But what I didn't know is, mas mahihirapan pala ako kapag nawala ka..."
"Ginawa ko lang naman 'yon kasi alam kong iiwan mo ko kapag nalaman mo..."
"And I'm sorry dahil hindi kita inintindi"
"Paano si Bea..?"
He smiled "Bea is nothing. I told you she's not my type. Sinabi ko lang yun because I want to see how you will react"
"Vincent..."
"Let's start all over again, Pauline"
"Are you sure? Hindi ka na galit?"
"No. I think natauhan na ako" inilapit n'ya ang bibig sa punong tainga nito "You can face me now"
"Pero maaalala mo lang ang mommy mo... tsaka hindi ko na mababago ang naging kasalanan sa inyo ni mama..."
"Hindi mo pa ba nakukuha? I love you that's why it doesn't matter anymore."
"ha?"
"Aren't you listening?"
"Hindi kita marinig dahil naririndi na ako sa dibdib mo. Anlakas ng heartbeat mo"
He smiled wider and hugged her tighter "That's my way of shouting your name. Now, face me so I can kiss you"
Humarap nga ito sa kanya ngunit agad na ihinarang ang palad sa kanyang bibig.
"Sandali lang, Vincent. May aaminin muna 'ko"
Kinabahan s'ya "May boyfriend ka?"
"Wala 'no!"
Nakahinga s'ya ng maluwag "Then what is it?"
"Yung interview... wala naman talagang ganun. I just want to see you kaya inimbento ko 'yon para papasukin ako ng sekretarya mong-"
Nakangiting hingpitan n'ya ang yakap dito saka tinawid ang distansyang kanina n'ya pa gusting tawirin.
He let their lips talk and coped up for the years that they were not together.
Pero agad ding humiwalay si Pauline.
"Stop na... Baka Makita tayo ng mga empleyado mo nakakahiya!"
Inabot n'yang muli ang labi nito pero mabilis na naka-iwas ang dalaga
"Argh. Pabayaan mo sila. Nag-undertime silang lahat. Sabay sabay nga, eh"
"Nilayasan ka ng mga tauhan mo?"
"Yeah. So, shall we continue?"
Nakangising tumango ito bago lumundag para s'ya na mismo ang abutin.
They let each other feel how hard they've been through ng magkahiwalay sila. Para silang mga bata na naghahabol sa mga panahong nasayang. But surely, this time, they will make it right.
They will show their love for each other until forever ends.
_FIN.