ALEV VE BUZ (Tamamlandı)

Kaçış

"Hayır!" Diye atıldım.

"Ne o? Oyunculuğun buraya kadar mıydı?" Asena gözlerini bana dikerek bacak bacak üstüne attı.

Kızın tehlikeye atılmasına Ben sebep olmuştum. Allah bilir ona ne yapacaklardı? Buradan sessizce çıkabilir, kıza her şeyi anlatabilirdim. Peki bana kim yardım edebilirdi? Can'a bakıyorum. Gözlerini yere dikmiş Emir bekliyor. Hoş, bana yardım edeceğini sanmıyordum zaten.Derin bir nefes verdim. Ellerimi iki yana açıp "Bakın." Çenemle Kerem'i işaret edip devam etim. "Başka kimse gördü mü? Sadece o gördü. Kerim'in doğru söylediğini nereden bilebilirsiniz? Ve..." Melisa'nın kulak tırmalayıcı bir sesle gülüşü sözümü böldü.

"Biliyordum." Dedi yüksek sesle. Asena Ona hak verircesine, gülümsedi. "Eee Asena, benim düşündüğüm gibi mi düşünüyorsun?" Bora ukala bir sırıtışla konuşmasını tamamladı.

"Evet Bora. O kız her kimse zindana tıkıp kim olduğunu öğreneceğiz. Öncelikle birkaç sorum var." Asena devam etti ."O kız kim? Hazara mı çalışıyor? Ve sana neden yardım ediyor?"

Bu soruların altında kalıyorum. En ufak bir fikrim bile yok. Şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım. "Hiç saf kız numarasına yatayım deme." Alaycı bir sesle güldüm.  

"Bilsem bile sana asla söylemezdim."dedim net bir sesle.

Asena yerinde dikleşerek  "O zaman kendi yöntemlerimle halledeceğim Eftelya." Hafifçe işaret parmağını kaldırıp bana doğru döndürdü. Acıyla yüzümü buruşturdum." Ne yapıyorsun bana? "diye mırıldandım.

"Asena yapma." Dedi Can.

"Aklını okumaya çalışıyorum." Diye karşılık verdi. Asena bir hamle daha yapacakken sertçe duvara mıhlandı.

Melisa kızgınlıkla bana bakıp bir de  asenaya baktı. "Ne oluyor?" Dedim şaşkınlıkla. Kerem hızla Asena'nın yanına gitti. Kalkanı ile birlikte Asena'yı koruyor.

"Kalkana gerek yok Kerem. Bir şeyim yok."
Asena ayağa kalkıp başını sıvazladı. Melisa yanında bitip "İyi misin?" Diye sordu. Asena başını sallayıp koltuğuna oturuyor. "Ne oldu?" Can sessizce Asena'ya bakıyor.

" Bir şey gördüm." Dedi Asena çıldırtacak kadar sakinlikle.

"Ne gördün?" Dedi Can yumuşak bir sesle.  "Kızgın alevler. Eftalyanın düşüncelerini koruyor." Diye cevapladı.

" Benim düşüncelerimi okuyamazsın Asena." Düşüncelerime sızmaya çalıştığı için sinirleniyorum.

"Üzgünüm tatlım. Düşüncelerinin bir kısmını ele geçirmeye çalıştım. Ama olmuyor. Bunu sadece Mert yapabilirmiş." Dudağını büktü. İlk zamanlarda Mert de yapmaya çalışmıştı. Ama yapamamıştı. Bana dediğine göre kızgın alevler görmüştü. Asena'ya da aynısı olmuştu.

"Pekala. "

Asena ortaya konuşarak "O zaman Eftelya bilmiyor ya da demiyorsa, kızın kendisine soralım. Bora, Arya ve Can Herkese haber verin. Araştırın. O kızın izini sürün. Yıldızlar şehrimizde bir ajan ha?" Asena ciddiyetle yerinde dikleşti.

Bora ve Arya denileni  yapıp yerinden kalktılar. Can'a bakıyorum ama O bana bakmayarak yerinden kalktı.

Bu olamaz o kızı aramaya gidiyorlar. Ben de yerimden kalkınca Asena gözlerini bana dikti."Sen kalıyorsun Eftelya." Onu duymazdan geldim. Asena dilini damağına vurarak ayıpladı.

Melisa önüme geçti "Bunu yapamazsınız. O kız suçsuz." başımı iki yana salladım.

"Bak, seninle konuşmaya meraklı değilim. Hatta yüzüne bile bakmak istemiyorum. O kızı rahat bırak Cadı. Beni sorumlu tut. Kızı değil." Sesimi sakin tutuyorum. Asena tekdüze bir alkış yaptı" Vay. Fedakâr bir Eftelya. Git ve kız kurtar." Yüzü Alaycı bir hal aldı. Can, Bora ve Arya gitmiş.

Asena ayağa kalktı.  "Melisa gidelim. Kerem Eftelya'ya göz kulak ol." Onlar çıktığında Kerem ile yalnız kalıyorum. Eğer Kerem görmeseydi planım işleyecekti. O kıza benim yüzümden yakalayıp zorla konuşturacaklar. Kerem'e doğru yürüdüm. "Neden bunu yaptın?" dedim keskin bir dille.

Bana ifadesizce baktı. "O kız her kimse onu bulamayacaksınız." Keremi oylamaya çalışıyorum. Onu oylamam gerek. Sorular sorarak. "Söylesene, Asena'ya mı çalışıyorsun?" Bana baktı ama bir şey söylemek istemedi. Ayağa kalktım ve koltuğun yanına yaslanıyorum. "Demek sessizsin." İster konuş ister konuşma, buradan gideceğim, diye düşündüm.

Boğazımı temizledim. Kapıya doğru baktım. Kapı ile benim arasındaki mesafe bayağı uzak. Hızla kapıya doğru koşabilir, buradan kapıyı açıp uzaklaşabilir, kızın yanına gidip ona her şeyi anlatıp kimse bulamadan, "Buradan kaçamazsın Eftelya." Kerem'in sesi düşüncelerimi böldü.

Ona döndüm. "Sen öyle san." Dedikten sonra kapıya doğru koştum. Nefesim birbirine karışmıştı. Ya bir korkak gibi olduğum yerde duracak ya da tüm cesaretimle kaçacaktım. Kerem'in de arkamdan koştuğunu duyabiliyordum. Nefes nefese kalmıştım, Kerem'de peşi sıra arkamdan koştu. Kapıya geldiğimde düğmesine basıp kapının açılmasını bekledim. Kapı hemen açıldığında kendimi dışarıya attım. Arkamdan da Kerem atılıyor, soluk soluğa Merdivenlerden aşağı indim. Asansörün önünde  bir kalabalık oluşmuş. Onların arasına karışıyorum.Nefes nefeseyim, yanımda sarışın bir kız bana tuhaf tuhaf baktı. Hafifçe gülümsedim. "Eee burası kaçıncı kat?" diye sordum. Rahat bir tavırla elimi gri kapşonlu hırkamın cebine soktum. 

"Onsekiz'inci kattayız. "  Kıza Teşekkür edip önüme döndüm. Asansör kapısı açıldığında herkesle birlikte içeriye girdim. Yanımda huysuz bir teyze söylenip dursa da her şey normal gidiyor.

Devamı gelecek...