ALEV VE BUZ (Tamamlandı)

Eftelya Son Gün

Öncelikle tüm okuyucularıma teşekkür ediyorum. Bildiğim bilmediklerime. Düzenli olarak yorum yapan ve düşüncelerini belirten okuyucularıma özellikle çok teşekkür ederim. Sizin güzel yorumlarınız beni dahada yazmaya isteklendirdi.

Jenlilix She_venomm dreamm_0
Asudeyok handetry
Bu bölüm sizlere ithafen yazıldı...

Bugün son gün. Kararımı değiştirmeyecektim. Arya dün ne kadar ısrar etse de bunu yapmayacaktım. Doğa yarın asılacaktı. Benim ise ölüm konseyim belli olacaktı. İçten içe Arasın gelmesini bekliyorum. Ya gelmezse? Bu soru içimi kemiriyor. Dudağımı dişliyorum. Arya ile konuştuğumdan beri odamdan çıkmamıştım. Kapım hafifçe tıklandı.

"Gelebilirsin"diyorum dümdüz bir sesle.

Kapı açıldı. İçeriye Can giriyor. Kapıyı kapatıp Bana bakıyor. "Niye geldin?" Diye soruyorum ona ters ters bakarak.
"Eftelya konuşmanız gerek." Hemen yatağımın karşısındaki sandalyeye oturuyor. " Asena benden şüpheleniyor. Doğanın asılmasını bende istemiyorum. Asena'yı tatmin etmek için onlara katıldım. Fakat Doğaya yardım edemem. Sadece sana yardım edebilirim." Doğru söyledigini anlamak için gözlerine bakıyorum. Kahverengi gözleri gerçekten doğru söylüyor. "Neden doğaya yardım edemezsin?" Diye soruyorum.
"Bilmiyorum. Ama yardım edebileceğimi de sanmıyorum." Diyor kısık sesle. "Yapabilirsin. Aras yarın gelirse doğayı da kurtarabilirsiniz. Arasın muhakkak bir planı vardır." Can başını iki yana sallıyor.

"Aras'ın geleceğini nereden biliyorsun Eftelya." O gece rüzgârlı havayla birlikte gelen Aras'ın fısıltısından bahsetmiyorum. Onun yerine "Çünkü Aras'a güveniyorum. Geleceğini de hissediyorum." Diyorum yerimde kıpırdamayarak. Hiçbir şey söylemiyor.
" Doğa'nın beş dakika sonra yemek saati gelecek. Yaklaşık bir gündür yemek yemeyip suda içmedi." Derin bir nefes veriyor. Olduğum yerde kalıyorum.

" Gardiyan kılığına gireceksin. Sana zindanın anahtarını vereceğim. Olağan dışı bir hareket yapma Eftelya. Kapının arkasında yaklaşık on savaşçı var. Onları geçemezsiniz. Doğanın yemeğini verip kısa bir konuşma yapıp çık. Sakın oyalanma." Can ciddiyetle konuşmasını bitiriyor. Başımı sallayıp anahtarı alıyorum.

"Peki buradan savaşçılar yanımda olmadan nasıl çıkacağım?"

" O işi ben halledeceğim Eftelya. Sana şimdi gardiyan kıyafetlerini getireceğim." Dedikten sonra çıkıyor. Doğayı göreceğim için heyecanlıyım. Kısa bir süre geçtikten sonra kapı çalınıp açılıyor. Can elinde bir poşetle yanıma geliyor.
"Bunları giy. Kahverengi peruğunu taktıktan sonra balkonun aşağısında seni bekliyorum. Savaşçılara senin yatakta gün saydığını söyleyeceğim. Hiçbiri senin gizlice doğayı ziyaret ettiğini bilmeyecek." Dedikten sonra ayağa kalkıp çıkıyor. Gardiyan kıyafetlerini giyip peruğu takıyorum. Anahtarları da cebime koyup balkona doğru çıkıyorum. Can'ın yanında kısa boylu bir kız bekliyor. Kız parmağını hafifçe sallayıp bir şeyler fısıldıyor. Kendimi bir anda Can'ın ve kızın yanında buluyorum.
" Elimden sadece bu geliyor. Ne kılığını değiştirebilirim ne de zindana sokabilirim" Diyor kız kalın bir sesle.
"Kılık zaten değiştirdi. Zindan işini de ben halledeceğim." Kıza bir miktar para verip yolluyor. Can bana dönüp "Zindan on bir kat aşağıda. Gözlerden uzak asonsöre bineceksin. Adın gardiyan Leyla Sönmez. Anahtarlar sende." Dedikten sonra anahtarları kontrol edip başımı sallıyorum. "Şimdi içeriye gir. Bir iş yerine gireceksin sonrada çık ve asonsöre bin. Revirde yemek tepsisini alırsın." Elime birşey tutuşturdu. Yuvarlak simsiyah yanıp sönen yeşil ışıklı cihazı bakıyorum. "Nereye çevrilip ötüyorsa Doğanın nerede olduğunu bulacaksın. Şimdi git Eftelya."

"Tamam." Deyip çıkacakken Can'a baktım.
"Bu iyiliğin için sana borçluyum. Teşekkürler."
Gülüşü tüm yüzünü kaplıyor " Bizi tehlikeye atma yeter." Başımı sallayıp çıkıyorum. Dediği gibi bir iş yeri görüyorum. Koşturan insanlar. Yoğun bir iş üzerinde çaba sarf eden Kötü amaçları çalışan insanlar. Belkide kötü amaçlara bile çalıştığını bilmeyen insanlar. İş yerinden çıkıyorum. Asonsöre binip on bir kat aşağı iniyorum. Önce reviri bulup yemek tepsisini elime alıyorum. İndiğimde cihazı çıkartıyorum. Cihaz sola doğru çevrilip ötüyor. Sola doğru gidip bir sürü kilitli zindanların önünden geçtim.

" Ne olur!" Diye bağırıyor bir adam. "Yenisin. ne olur bana yardım et?" Adam neredeyse haykırıyor. Adama doğru dönüyorum. Demir çubuklara yapışıp beni izliyor. Başka bir gardiyan bana bakıyor. Çenemi dikleştirip düz yürüyorum. Adımlarımı hızlandırıyorum. Lütfen planım işe yarasın diye içimden dua ediyorum. Cihaz sağa doğru çevrildiğinde sağa doğru yürüyorum. Cihaz ötmeye başlıyor. Karşıma baktığımda Doğayı gördüm. Cihazı kapatıp cebime sıkıştırıyorum. Yerde oturup dizlerini karnına çekmiş kollarını dizlerinin etrafına bağlamıştı. Siyah kahküllü saçları etrafına dağılmıştı. Beni ne fark etmiş ne de görmüştü. Son bir kez etrafımı kolaçan ediyorum. Diğer gardiyanlara yakalanmak istemiyordum. Burada kısıtlı bir zamanım vardı. Bir adım atıp yemek tepsisini sıkıca tuttum.
"Doğa." Diyorum boğuk bir sesle. Başını hızla kaldırıp bana bakıyor. Kahverengi gözleri şaşkın bakıyor. Ayağa kalkıp karşımda dikildi. "Biliyordum."Diye fısıldıyor. Anahtarı çıkartıp kilidi açıyorum. "Buraya seni görmek ve haber vermek için geldim." Yemek tepsisini bir kenara koyuyorum. "Çıkmayacağım öyleyse." Diyor. Elini tutuyorum "Evet Doğa. Aras'ın gelmesini umuyorum. Yarın sen de ben de kurtulacağız." Ona sarıldım.

" İkimizde iyi olacağız." Diye fısıldıyorum.

Yavaşça çekiliyor. Yüzünde sert ve güçlü bir ifade var. Bu kız korkusuz yenilse de yenilgiye doyamayan tiplerden.

"Savaşçılar kapıda bekliyor. Etrafta da gardiyanlar dolaşıyor." Diyorum beni anlamasını umarak.

"Kamerada kısa bir süreliğine başka tarafı gösteriyor. Şimdi artık gitmem gerek."  Diyorum Doğanın elini sıkarak. Hafifçe başını sallıyor. İçeriye girip kapısını kitliyorum.

"Eftelya." Omzumun üzerinden doğaya bakıyorum.

"Eğer sen kaçabilirsen ,ben kaçamazsam beni düşünme." Sesi oldukça ciddi.

Başıma iki yana sallayıp "Öyle bir şey olmayacak." Deyip adımlarımı hızlandırdım.

Diğer iki bölümüde yakında atacağım. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.🙃