Since Day One

Fifteen

Since Day One, We are meant to be...

Yung dahilan pala ng pag-ulan ng malakas ng gabing yun ay may bagyo na pala at hindi naman ganun kalakas dito pero sa ibang probinsya sobrang lakas. Ganun na pala ako kaoutdated para hindi man lang malaman yun.

Kaya nagdecide ang RU na tumulong sa mga nasalanta ng bagyo at naghanap sila ng pwedeng kasama. At ako naman kasama na talaga ako dahil nga nasa photography club ako.

"3 days yun di ba? Tapos excuse din tayo?" tanong naman ni Sheka at tumango na lang si Red.

At sumama nga sila. Ayaw pa nga sana ng mga boys pero wala din silang nagawa dahil sa mga kaibigan ko. Kung ako naman sa kanila sasama ako dahil ako lumaki ako ng nakikita kong tumutulong sa iba si Daddy.

Naalala ko pa noon nung anniversary ng Diamonds. Naghanap talaga siya ng mga taong mga walang makain at pinakain niya sa resto.

"Grabe ang nangyari sa kanila! Kaya nung nakita ko yung sitwasyon nila, gusto ko na agad tumulong." sabi ni Raiven at tumango naman ako doon.

Same as me, after taking care of Kalen doon ko nakita yung news. Pero hindi ko pa din makalimutan yung sinabi niya why he gave his umbrella to me.

I didn't know na alam niya pa pala yun. Ako nga ang matagal mawalan ng sakit sa'ming dalawa. Not like him na kaunting pahinga lang ayos na siya ako hindi.

Bukas yung alis namin kaya nandito silang lahat sa bahay namin. Ewan ko ba sa mga yan dito pa napiling magpunta dinamay pa yung mga boys.

"Buti naman pala at naging kaibigan kayo ni Kalen, yung bata kasing yun for him. Saffira is enough parang anak ko lang din for her Kalen is enough. Kahit wala ng iba pang dumating as long as they have each other. Kaya I'm so happy that they found a new friends. Pero ang naging kapalit naman nasira sila." Rinig kong sabi ni Mommy. Hindi muna ako pumasok ng dining para pakinggan lang sila.

"Anong klaseng magbestfriend po ba sila dati, Tita?" Rinig kong tanong ni Sheka.

"They are inseparable. Hindi mo sila mapaghihiwalay. Dahil kung nasaan si Saffira dapat si Kalen din nandoon. And Kalen really treat my daughter his diamond sobrang iniingatan at pinapahalagahan niya. Minsan nga napag-usapan na lang namin nung Dad ni Saffira na kung mawala man kami, we know that Kalen is there for our daughter. And it makes me sad na nagkaganun sila."

Ganun na ba talaga kalaki yung tiwala nila kay Kalen noon? Also Dad, I know that he trust Kalen so much to take care of me. And I hate myself dahil ako ang may gawa bakit nagkaganito kami.

"When we met Kalen, ramdam na agad namin na ayaw niya na makipagkaibigan at dahil pare-parehas kaming makulit wala na din siyang nagawa. There is something in him that makes us want to be his friend." Van said. Napangiti na lang ako doon. Minsan talaga may nasasabi siyang matino.

"Ganun din kami kay Saffira, di ba nung nagtransfer siya sa school parang sanay na sanay na siya na mag-isa. Pero ramdam mo na may hinahanap siya at gusto ng kasama but she is too scared to approach and be friendly. Kaya hindi na kami nakapagpigil nilapitan na namin." Sabi naman ni Sheka na nakapagpatawa sa'kin.

Flashback

First day of classes and it's been months since Kalen left me. We even promise to enter senior high together but I push him away. May dahilan naman ako e.

Hindi ko siya pagsasalitaan ng ganun ng walang dahilan. But he chose to left me. Now I don't have someone. Dad already left me tapos siya. Lagi na lang ba na yung mga lalaki sa buhay ko iiwan na lang ako at ang masakit ako pa ang dahilan.

Tahimik lang ako dito sa room at patingin tingin lang sa paligid at minsan hindi ko mapigilan ang maiinggit sa mga kaklase ko na nakikipag usap sa mga kaibigan nila.