Since Day One

Three

Since Day One, I'm proving myself.. 

I'm holding a hot choco on my both hands. Because Kalen likes hot choco ayaw na ayaw niya ng kape. Ako lang naman kasi ang mahilig sa kape but I started to love hot choco dahil din sa kanya.

Nauna na naman akong umalis at panigurado na mag rereklamo na naman yun si Sheka pero naman kasi pag kasabay ko sila hindi ako makabili ng dapat ibigay kay Kalen. 

I am busy looking for Kalen ng makita ko siya sa school grounds at nagbabasa. Sobrang aga niya kasi pumapasok kaya wala pa masyadong students at panigurado na mamaya pa yung mga kabigan ko. 

"Kalen!" sigaw ko at napatingin naman siya sa'kin ng sandali at binaling na yung atensyon niya sa libro na binabasa niya. 

"Alam mo minsan pinagdadasal ko na sana libro na lang ako, para yung mata mo laging sa'kin nakafocus." I said ng makalapit ako. "Minsan talaga ang sarap maging libro, kung isang katulad mo ang magbabasa." sabi ko sa kanya at inabot yung hot choco na buti naman at tinanggap niya.  

"I used to focus on you before." he said at ininom na yung hot choco na binigay ko. Natigilan naman ako sa sinabi niya. 

Hindi ko maiwasan na hindi masaktan. Yes, he used to focus on me yung parang ako na lang ang nakikita niya he really treat me like a gem. Natahimik na lang ako sa sinabi niya habang nakatitig sa kanya. 

At ng hindi ko na kinaya pa na titigan siya nagpaalam na ako at iniwan na siya sa school grounds. I go to the comfort room at doon na nag unahan tumulo yung mga luha ko. 

I should've not crying dahil baka mahalata nung tatlo at magtanong pa. Ang mahirap pa naman sa'kin pag umiiyak talagang halatang halata sa mga mata ko. But what Kalen said is a dagger to me. Damang dama ko e. 

Damang dama ko yung pagsisisi. 

I make sure na maayos na yung itsura ko pero halata pa din naman yung mata ko na kakagaling lang sa iyak. Mas nagulat ako ng makita ko si Kalen sa labas ng comfort room. 

He look straight into my eyes. Like he's reading me. Ako ang unang umiwas ng tingin at mauuna na sana akong umalis pero hinila niya agad ako. 

"Kalen, May klase ako!" sigaw ko sa kanya pero patuloy lang siya sa paghila sa'kin hanggang sa makarating kami ng parking lot. 

"Wala kang class, absent prof niyo." Paano niya naman nalaman? Pinasakay niya ako sa kotse niya kaya wala na akong nagawa. 

Buong akala ko aalis kami pero nandito lang kami sa loob ng kotse niya sobrang tahimik. 

"Bakit ba tayo nandito?" tanong ko sa kanya pero nakapikit lang yung mga mata niya habang nakasandal sa driver seat. "Aalis na lang ako, alam ko naman na ayaw mo na makita ako." sabi ko at lalabas na sana but I stop when he speak. 

"Fix yourself first, your eyes are swollen." Alam ko naman yun. Pero ano ba naman kasi magagawa ko kung ganyan yung mata ko pag kagaling lang sa iyak. 

"Wala na akong magagawa diyan, mawawala naman yan mamaya." sabi ko at yumuko na lang. 

Nagulat ako ng bigla niyang hawakan yung mukha ko at napapikit na lang ako when he massage my both eyes. Dahil sa ginagawa niya lalo lang mamaga mata ko sa kakakiyak. 

I feel like crying again right now. 

"Stop crying!" he said at pinupunasan niya na ngayon yung mga luha ko. 

"Then stop doing it, stop being good to me! Dahil mas nakakaiyak yun! Alam ko naman yung galit mo sa'kin e! Alam kong labag sa loob mo mga ginagawa mo!" sabi ko sa kanya at ako na ang nag punas ng mga luha ko.