pumpkin and hell hole [sterek] b×b

[0.6] gömülü şeytanlar çukuru

bring me the horizon - go to hell for heaven's sake
•
•
•
•

Lydia kütüphanedeki kitapları yırtmaktan yorulunca pes eder sanmıştım ama bir sabah okula, "Buldum onu!" diye bağırarak girdi. Koridordaki bütün başlar ona dönmüştü ama Lydia'nın umurunda bile değildi. Gözlerindeki heyecanla süzülerek yanımıza vardı. Scott ve Braeden bunun şaka olmasını umarak birbirlerine bakıyordu ama ben Lydia'nın ciddi olduğunu biliyordum.

Bize gösterdiği şablona bakarak "Bunu istediğinden emin misin?" diye sordum. Lydia'nın yüzünde sakin bir gülümseme vardı. "Güzel, değil mi?" diye sordu. "Beni doğru yansıtacak bir şey olsun istedim." Elindeki kağıdı alıp daha yakından inceledim. Haftalarca arayıp taramıştı ve bütün arayış bu keşfi yapabilmek içindi. Ne diyebilirdim ki? Gülmeden edemedim. İçimden gelerek "Çok güzel," dedim. Şablonu ona geri uzattım. "Gerçekten çok güzel Lydia. Sana daha uygun bir dövme düşünemiyorum." Hayranlıkla şablona bakmayı sürdürdü. Gözlerimi devirip güldüm ve Braeden'a baktım. "Allison ve Isaac nerede?"

Omuzlarını silkip kucağındaki kitabı koltuğunun altına sıkıştırdı. Kumral saçlarını sıkı bir at kuyruğu yapmıştı. Koyu ten rengine rağmen varlığını belli eden siyah gözleri etrafta dolaşırken kayıtsızdı. "Birbirlerinden kaçıyorlar, sanırım. Isaac, Allison yanımızda olabilir diye yanımıza gelmiyor. Aynı şekilde Allison da Isaac yanımızda olabilir diye gelmiyor. Kısır bir döngü adamım, çok boktan. Ama ne diyebilirim ki? Ettikleri kavgayı hâlâ atlatabilmiş değiller." Yüzümü buruşturup adımlarımı yavaşlattım. "Ciddi olamazsın. Ayakkabı bağcığıyla ilgili girdikleri o tartışmadan mı bahsediyorsun?" Scott yanımda iç geçirip "Aynen öyle," dedi. "Saçmalıktan başka bir şey değil."

Bütün gün dövmesinden bahsedecekmiş gibi görünen Lydia bizi şaşırtarak "Çok bariz değil mi?" dedi. Hepimiz şaşkınca ona baktık. "Ah Tanrı aşkına! Bana öyle bakmayın. Basbayağı birbirlerine ilgi duyuyorlar. Bu yeni gelişmeyi hazmetmeleri için onlara zaman verin." Önce bizim bu bilgiyi hazmetmemiz gerekiyormuş gibi görünüyordu. Çünkü, Braeden ve Scott günün geri kalanında bunun mümkün olup olmadığını tartışırken ağzım açık bir şekilde onları dinliyordum. Nihayet lakros antrenmanına giderken "Kesinlikle olabilir," dedi Scott. "Isaac'i biliyorsun. Duygularını nasıl ifade edeceğini bilmez."

Antrenman sırasında Ethan'ı ve Boyd'u gördüm. Onları uzun zamandır görmediğimi fark ettim. Isaac bizden kaçmaya ara vermek zorundaydı. Bu yüzden hazırlanmış bir şekilde yanımıza gelirken "Bana çarptı," dedi. Ethan'ı gösteriyordu. "Bana çarpıp özür diledi. Şaşkınlıktan gidip Danny'e çarptım." Scott'la birlikte o ikisine baktık. Koç bağırıp duruyordu. Nihayet başımın ağrıdığını hissedince bugünlük düşünme kotamı doldurduğuma karar verdim.
Dikkatimi gelen şutlara, üzerime abanan hıyar heriflere vermeyi tercih ettim. Ama bütün dikkatime rağmen Boyd beni yere sermeyi başardı. Sırtımın acısıyla kıvranıp küfrederken bana elini uzattığını fark ettim. Acımı unutup bakakaldığımda göz devirip eğildi ve beni tutup ayağa kaldırdı. "Baksana," dedi, konuşmaktan rahatsız olur gibiydi. Gözlerini kaçırdı. "Geçenlerde sana yaptığım şey için üzgün olduğumu söylemek istedim."

Şaşkınlıktan cevap veremedim. Boyd bana baktı, cevap vermeyeceğimi anlayınca da dönüp gitti. Nihayet kendime gelmeyi başardığında sahanın diğer ucuna varmıştı. "Hey!" diye seslendim. "Hey! Boyd!" Bana baktığından emin olunca başımı salladım. "Sorun değil!"

Allison'ı ancak çıkış saatinde görebildik. Jeep'in yanında bekliyordu. Isaac'i görüp kaçmasın diye telaşla yanına koştuk. "Lydia dövmesine karar verdi!" dedi Scott. Ikisinin de dikkatini dağıtmak istiyordu ama böyle durumlarla nasıl mücadele edeceğimizi bilmiyorduk. Daha önce içimizden biri diğerine aşık olmamıştı. Yüzündeki tedirgin ifadeye rağmen güzel görünen Allison, "Neye karar verdin?" diye sordu. Lydia gururla şablonu gösterdi. Şablonu inceleyen Allison gülümseyerek "Ah, Lydia!" dedi. "Bu çok anlamlı." Duymak istediğini duymanın verdiği keyif Lydia'nın yüzüne yansıyordu.