အခန်း ၆၃
အကြိုည
ထိတ်လန့်ချောက်ချားဖွယ်ကောင်းသော မိုးကြိုးလျှပ်စီးတစ်စင်းသည်ကား နွေဦးနှောင်း ရာသီတစ်ဖြစ်လဲ နွေရာသီအစောပိုင်းကာလ၏ ညဉ့်ကောင်းကင်ယံတစ်ခွင်ကို ထက်ပိုင်း ခွဲခြမ်းလိုက်သည်။ စန္ဒာလဝန်းကြီးနှင့် ကြယ်တာရာတို့၏ အရိပ်အယောင်များမှာ ပျောက်ကွယ်သွားကြလေပြီ။
ရေခဲတမျှအေးစက်လှသော မိုးစက်မိုးပေါက်တို့ သွန်းဖြိုးရွာကျလာချိန်ဝယ် ကမ္ဘာလောက ကြီးအတွင်း လေးလပိုင်း ကောင်းကင်ယံတစ်ခွင်ပျံ့လွင့်နေခဲ့သည့် မွှေးပျံ့ကြိုင်လှိုင်သော ထုံသင်းရနံ့များမှာ အကုန်အစင် ဆေးကြောသန့်စင်ခြင်းခံလိုက်ရရှာသည်။
တည်းခိုဆောင်အတွင်း အိုဟောင်းနေပြီဖြစ်သော အခန်းငယ်လေး၏ ခေါင်မိုးထက်ဆီမှ မိုးရေစက်များ ယိုစိမ့်ကျဆင်းနေသည်။ အခန်းထဲတွင်မူ ပဲစေ့အရွယ်ခန့်သာရှိသော ဆီမီးရောင်ဝါတစ်ခု ထွန်းလင်းနေ၏။ အနီရောင်ဝတ်စုံနှင့်အမျိုးသားတစ်ယောက်က လေးနက်တည်ကြည်သော မျက်နှာအမူအရာဖြင့် ဖယောင်းတိုင်မီးစာကို သူ၏ လက်ချောင်းများဖြင့် တို့ထိနေသည်။ သူ့မျက်နှာအမူအရာမှာ ခက်ထန်မာကြောနေလျက်။
ထိုသူမှာ စွင်းတင်ပင်တည်း။
ရုတ်တရက် ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှ တိုးဝင်တိုက်ခတ်လာသော လေပြည်လေညင်း တစ်သုတ်ကြောင့် ဖယောင်းတိုင်မီးတောက်ကလေးမှာ အနည်းငယ် ဝေ့ဝဲလှုပ်ခတ်သွားရှာ သည်။ စွင်းတင်၏အကြည့်များမှာ လေးနက်သွား၏။ သူက ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှ အခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော ဝတ်စုံနက် အဆိပ်ကင်းမြီးကောက်အဖွဲ့သား တစ်ယောက်ကို ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်ရင်း သူ့ထံသို့ယူဆောင်လာမည့် သတင်းစကား တစ်ခုကို တိတ်ဆိတ်စွာ စောင့်ဆိုင်းနေ၏။
အဆိုပါဝတ်စုံနက်အဆိပ်ကင်းမြီးကောက်က သူ့ရှေ့ရင်ဘတ်အတွင်းမှ စာတစ်စောင်ကို ထုတ်ယူကာ သူ့အား လက်ဆင့်ကမ်းပေးလိုက်သည်။ စွင်းတင်က လှမ်းယူလိုက်ပြီး ခပ်သော့သော့ဖတ်ရှုလိုက်ပြီးသော် အဆိုပါစာရွက်ကို လက်နောက်ပြန်အနေအထားဖြင့် ဆီမီးတိုင်ပေါ်တွင်တင်ကာ မီးရှို့ပြာချလိုက်၏။ သူ့မျက်နှာထက်ဝယ် သွေးဆာနေသော အပြုံးတစ်ခု လှစ်ဟထွက်ပေါ်လာကာ မူလကတည်းက တစ္ဆေသရဲသဖွယ်ဖြစ်နေသော သူ၏မျက်နှာမှာ ပို၍သွေးနီရောင်လွှမ်းလာကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလာတော့သည်။ သူက လက်ကိုမြှောက်ကာ အင်္ကျီလက်ကို အပေါ်သို့လိပ်တင်လိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးမှာ ခရမ်းရောင်သန်းနေလျက်ရှိသည်။ ၎င်းမှာ ထိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် လေဟာနယ်အတွင်းမှ တစ်စုံတစ်ခုကို လှမ်း၍ဖမ်းဆုပ်လိုက်သယောင်ပြုလိုက်ပြီး မှုန့်မှုန့်ညက်ညက်ကြေအောင် ချေမွဟန်ပြုလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းလေးများကို အသာအယာ လိမ်ယှက်လိုက်လေသည်။
