အခန်း ၆၉
ပြန်လာခြင်း
ကင်းမြီးကောက်ဂိုဏ်းချုပ်က သူ့မေးစေ့ကို ခြေဖျားလေးဖြင့် ပင့်မော့စေလိုက်ပြီးသော် ရယ်ရယ်မောမော ပြောလာသည်။
"ယိုး....ယွီဂိုဏ်းချုပ်ပါလား"
ယွီချိုးဖုန်းမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေရှာသည်။ သူ့မျက်ဝန်းတစ်စုံမှာ ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေရှာပြီး မဆိုစလောက် ကယောင်ချောက်ချားဖြစ်နေသည့်ဟန်။ သူက ကြိုးစားပမ်းစားခေါင်းမော့လိုက်ကာ ကင်းမြီးကောက်ဂိုဏ်းချုပ်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး နှုတ်မှ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းပြောလာသည်။
"ငါ...ငါ မဟုတ်....ငါ့ မှာ...မ..ရှိ...ငါ့...မှာ...မရှိ.."
ကင်းမြီးကောက်ဂိုဏ်းချုပ်က ခေါင်းကိုခါယမ်းလျက် သူ့အနားသို့ချဉ်းကပ်လာကာ နားအနားတွင် ကပ်တိုးလေးပြောလာသည်။
"အဲဒီညက ထိုက်ဟူက ကျောက်အိမ်တော်ရဲ့အပြင်ဘက်မှာ သေဆုံးသွားတဲ့လူတွေဟာ အမှန်တကယ်တော့ စုစုပေါင်းသုံးယောက်ရှိတယ်။ တစ်ယောက်က သွမ့်ကျန့်အိမ်တော်က အိမ်တောင်အရှင်သခင် မုယွင်ကဲ၊ နောက်တစ်ယောက်က ခင်ဗျားရဲ့ချစ်လှစွာသော သားရတနာလေး ယွီထျန်းကျယ်၊ နောက်ပြီး မင်းတို့အားလုံးမသိတဲ့ နောက်တစ်ယောက်ရှိသေးတယ်။ သူကတော့ မြေအောက်လိုဏ်ဂူထဲမှာ သေသွားတဲ့ သရဲတောင်ကြားက လျှာရှည်တစ္ဆေပဲ။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲဆိုတာကို ယွီဂိုဏ်းချုပ် နားမထောင်ချင်ဘူးလားဗျ"
သူက 'ယွီထျန်းကျယ်' ဟူသည့် စကားလုံးသုံးလုံးကို ထုတ်ဖော်ပြောကြားလာချိန်ဝယ် ယွီချိုးဖုန်းမှာ ရေထဲမှ ကမ်းစပ်ပေါ်သို့ တင်လာသော အသက်ငင်နေသည့် ငါးတစ်ကောင်ပမာ၊ တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ချက်မျှအကြောဆွဲကာ တွန့်ခနဲဖြစ်သွား၏။ သူ၏မျက်သားဖြူဖြူတို့မှာ အပြင်သို့ပြူးထွက်လာတော့မည့်ဟန်ဖြင့် ကင်းမြီးကောက်ဂိုဏ်းချုပ်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်။
ကင်းမြီးကောက်ဂိုဏ်းချုပ်က ဆို၏။
"ခင်ဗျားတို့တွေ တုံ့ထင်ကိုမသွားခင်ကတည်းက ကျောက်သလင်းပြာရဲ့တည်နေရာကို သိထားနှင့်ကြပြီးသား။ ဒါကြောင့် ခင်ဗျားက ခင်ဗျားရဲ့သားတော်မောင်လေးကို ထိုက်ဟူမှာစောင့်နေခိုင်းပြီး ကျန်းမိသားစုက ဟိုကောင်စုတ်လေးကို မျက်စိဒေါက်ထောက် စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတာ။ အခွင့်အရေးရတဲ့အချိန် ကျောက်သလင်းပြာကို အလစ်သုတ်မလို့ ချောင်းနေတာပေါ့။ မထင်မှတ်ဘဲ ....ဟိုမသာပေါ်ချင်နေတဲ့ မုယွင်ကဲဆိုတဲ့ကောင်ကလဲ ကျောက်မိသားစုဆီမှာ နောက်ထပ်ကျောက်သလင်းပြာတစ်ခုရှိနေတာကို အမှတ်မထင် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်သိသွားပြီး ညဘက်မှာ သွားခိုးဖို့လုပ်တာ။ ယွီထျန်းကျယ်က အဲဒီကောင်ကိုစောင့်ကြည့်နေတဲ့လူက သူတစ်ယောက်တည်းပဲရှိတယ်လို့ ထင်နေတာ။ တကယ်တမ်းကျတော့ အဲဒီညမှာ မုယွင်ကဲကိုစောင့်ကြည့်နေတဲ့သူက နောက်ထပ်နှစ်ယောက်ရှိသေးတယ်"
