Unicode
အခန်း ၄၃
ကယ်တင်ခြင်း
ကုရှန်းက အားကိုးစရာကျောထောက်နောက်ခံရှိသောကြောင့် အကြောက်အလန့်မရှိသည့်ဟန်ပန်အမူအရာဖြင့် တံခါးဝ၌ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းထွက်ပေါ်လို့လာသည်။ ချောင်ဝေ့နင်၏သနားစဖွယ်ကောင်းသောအခြေအနေကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါ သူ့ရင်ထဲဝယ် ရုတ်ချည်းပင် အမည်မသိဒေါသမီးလျှံများ တလိပ်လိပ်တောက်လောင်လာတော့သည်။ သူ(မ) က အေးတိအေးစက်လှောင်ရယ်လိုက်၏။
"ကျွန်မထင်ထားတာက ရှင်တို့လိုသူတော်ကောင်းဂိုဏ်းနာမည်ခံထားတဲ့အဖွဲ့အစည်းတွေဟာ သူများတကာကို တစ်ယောက်ချင်းယှဥ်မတိုက်နိုင်လို့ အုပ်စုလိုက်ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်နေကြတယ်ပေါ့လေ။ လတ်စသတ်တော့ ဒါတွေကရှင်တို့ရဲ့ထုံးတမ်းအစဉ်အလာတစ်ခုလိုဖြစ်နေတာကိုး။ ကျန်းချန်လင်....ရှေ့ကိုထွက်လာခဲ့စမ်း။ သူတို့ကိုပြောပြလိုက်၊ ငါက နင့်ကို ဘယ်နေရာကိုများ အတင်းအဓမ္မပြန်ပြေးဆွဲသွားခဲ့သလဲဆိုတာ"
ထိုအခါမှပင် လူအုပ်ကြီးသည် သူ(မ) အနောက်မှ ကုတ်ချောင်းကုတ်ချောင်းနှင့်ကပ်လိုက်လာသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို သတိပြုမိသွားကြလေသည်။ သူ့ပုံစံကိုကြည့်ရသည်မှာ လူအများရှေ့တွင် စကားတစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောရမည်ကိုပင် အနည်းငယ်ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်နေသယောင်။ ထို့အပြင် အရှေ့ပိုင်း၌ ဖုန်းရှောင်ဖုန်းတို့အုပ်စု၏ မကောင်းဆိုးဝါးမိစ္ဆာများသဖွယ် ခက်ထန်ကြမ်းကြုတ်သောအမူအရာများကိုပါထပ်ပေါင်းထည့်လိုက်သော် ၎င်းမှာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်စွာ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီလာတော့သည်။ ကျန်းချန်လင်မှာ အိမ်ထောင်ကျပြီးကာစ မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦးကဲ့သို့နှယ် ကုရှန်း၏ဘေးနားသို့ ခြေတစ်လှမ်းချင်းစီဖြည်းညင်းစွာတိုးရွှေ့သွားလျက် တိုးညင်းစွာပြောလိုက်သည်။
"မမကုရှန်းက ကျွန်တော့်ကိုပြန်ပေးဆွဲသွားတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ဘာသာကျွန်တော် သူတို့နောက်ကိုလိုက်သွားတာပါ"
မိုးမခစိမ်းဘိုးဘိုးက ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လိုက်၏။
"မဟုတ်တာတွေလျှောက်ပြောမနေနဲ့ ကျန်းအိမ်ကကောင်လေး။ မင်းလဲ အသက်လေးဘယ်လောက်မှဖြင့်မရှိသေးဘဲနဲ့ သူများခြေရာလိုက်နင်းပြီး အလှတရားအောက်မှာနစ်မျောသွားတာလား။ ဟိုမိစ္ဆာမလေးက မင်းတို့ကို ဘယ်လိုဖျားယောင်းမြူဆွယ်ပြီး လိမ်လည်လှည့်ဖျားထားလို့လဲ"
