"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"S-SALAMAT po sa paghatid," nahihiya kong sabi.
"No problem, Remi," nakangiting sagot sa'kin ni Ate Gabi na cool na cool na nakashades habang nasa driver's seat.
Tapos na ang birthday party ni Burma, hindi ko nga rin alam kung paano nagwakas 'yung napaka-awkward na mga pangyayari. Sinundo si Quentin ng bodyguard niya na walang iba kundi si Ate Gabi at pinilit nito na ihatid na rin ako sa amin. Ang hirap tumanggi kahit na nahihiya ako kaya heto nakauwi rin naman ako nang matiwasay.
"Thank you rin, Quentin," sabi ko naman sa katabi ko. Ngumiti lang siya at bumaba na ako ng sasakyan.
Hinintay ko silang umalis kaso biglang bumukas 'yung bintana at dumungaw si Quentin sa'kin.
"I really had fun," nakangiting sabi ni Quentin. "I wonder who that jealous boy is. Is he your boyfriend?"
"H-Ha?" nanlaki 'yung mga mata ko sa bigla niyang tinanong. "H-Hindi ko boyfriend si Poknat, best friend ko siya."
"Oh, I see," sabi niya. "I hope we'll bond again next time. Bye!" iyon ang huli niyang sinabi bago sumara ang bintana ng sasakyan at umalis iyon.
Pagpasok ko sa loob ng bahay ay nadatnan kong busy si Mamang sa kusina, tuwang-tuwa siya na may pasalubong akong pagkain na pinabaon sa'min ng mama ni Burma, ang dami kasing natira sa mga handa. Pagkatapos ay dumiretso ako sa kwarto ko at saka humiga sa kama.
Pakiramdam ko ang daming nangyari ngayong araw. Dala marahil ng pagkaubos ng enerhiya ko'y maaga ako nakatulog noong gabing 'yon.
Mabilis lang na natapos ang weekends at sumapit na naman ang Lunes, naglalakad ako papuntang sakayan ng jeep at nagulat ako nang biglang sumulpot si Poknat sa harapan ko.
"H-Huy, bakit andito ka—"
Humalukipkip siya tapos walang pilyong ngiti na makikita sa mukha niya, seryoso lang siyang nakatingin sa'kin. Huminga muna siya nang malalim bago magsalita.
"Itatanong ko na nang direkta, wala kasi akong load," seroyosong sabi niya. "Sino ba sa buhay mo 'yong, canteen boy na 'yon?"
Nagsalubong ang kilay ko nang marinig 'yon. Diyos ko, dalawang araw na ang lumipas ay talagang iyon ang ibubungad niyang tanong sa'kin? Talagang inabangan pa niya ko rito sa sakayan.
"Poknat, ano ba naman—"
"Sagutin mo 'yung tanong ko," putol niya sa'kin..
Ako naman ang napahinga nang malalim. Mukhang alam ko na kung saan papunta 'tong usapan na 'to.
"Hindi," sagot ko.
"May gusto ka ba sa kanya?" biglang tanong niya ulit.
"H-Ha? Wala—"
"Pero masaya ka kapag kasama mo siya?" sunod niya ulit na tinanong.
