"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ito na ang huling kabanata ng kwento ni Remison. I'm dedicating this chapter to all DNSR readers who supported and helped me to finish this story. Enjoy! Tweet to celebrate DNSR's ending: #DNSR101FINALE
ALAM ko kung anong nasa isip niya. Malamang, tadhana ang may kagagawan nito.
Pero hindi. This is not destiny's work.
Sa pagkakataong 'to, ako ang mismong gumawa ng hakbang para mapalapit sa kanya. Sinadya kong hanapin kung saang condominium siya tumutuloy sa Maynila. Sinadya kong bilhin ang unit na kaharap ng kanya.
Ang nakakatawa lang, saktong may dating tenant ang kaaalis lang sa unit na 'to. Destiny pa rin? Siguro nga.
Maraming mga pagkakataon sa buhay natin ang lumalagpas dahil pinauubaya natin sa kapalaran ang mga pangyayari . Pero ang totoo, hindi alam ng karamihan na nagsasaboy ng himala ang Maykapal araw-araw, tayo dapat ang makakita nito—ng mga maliliit na coincidences. At tayo dapat ang umaksyon at kumumpleto ng tadhana natin.
"Uy, mabuti nakaabot kayo. Saktong kainan na," nakangiting bati ko sa kanila nang buksan ko ang pinto. Nang tumingin ako kay Poknat ay hindi man lang siya kumukurap na nakatitig sa'kin.
"Thank goodness nga at nakaabot kami," sagot sa'kin ni Leighton at pasimpleng siniko ang katabi niya. "Ito kasing katabi ko, nalasi—"
"S-sorry, Ming, h-hindi man lang kami nakapagdala ng kahit ano," biglang sabat ni Poknat.
"Naku, hindi naman kailangan 'yon. Tuloy kayo, nandito na rin 'yung iba," sabi ko at pinatuloy sila.
Nang makarating kami sa living room ay binati sila ng mga bisita ko. May karamihan 'yung mga naimbita ko ngayong hapon, bukod kasi sa mga malalapit kong kaibigan ay nataong nandito rin ngayon sa Maynila 'yung mga kasamahan ko sa trabaho.
Iginiya ko 'yung dalawa sa buffet area at inalok na kumuha lang ng pagkain do'n. Pagkatapos ay pumunta ako sa kusina para tulungan si Auntie sa pagliligpit.
"Omg! Buhay ka pa pala!" dinig kong sabi ni Etta na nasa sala. Lumingon ako at nakita siya na lumapit kay Poknat at binatukan sa ulo. "Akala ko naging fungi ka na, eh!"
"Ikaw nga nabalitaan ko doktora ka na hindi ka na tae," sagot ni Poknat kaya hindi ko napigilang matawa. Parang isip bata pa rin silang dalawa kung mag-asaran.
Nagkataong may medical conference na pinuntahan si Etta rito sa Maynila kaya nakapunta siya ngayon. In fairness naman kay Etta dahil hindi pa rin nagbago ang pagiging alaskador nito at pormang hipster. Pero pagdating sa trabaho nito'y propesyonal naman ito bilang doktor.
"Beshy! Beshy!" biglang pumasok nang magkasunod sa kusina si Aiza at Corra. "Nandiyan 'yung ex mo!" mahinang sabi ni Aiza pero kinikilig. "Oh-em, is this a sign? Muling ibalik—ouch!" kinurot ba naman siya ni Corra. "Aray ko naman, ba't ka nananakit?!"
