"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
NATUOD lang ako na parang puno sa kinatatayuan ko habang nanatili kami sa gano'ng posisyon. Nakadilat lang ang mga mata ko habang may dinidiktahan ako ng aking isip na itulak ko si Miggy pero hindi ko magawa.
Pagkaraan ng ilang sandali'y lumayo siya nang bahagya pero hindi pa rin niya ibinababa ang mga kamay. Nang walang pasabi'y biglang bumukas ang pinto at nadatnan kami ni Ms. Adel.
"What is going on here?" Parang isang gurong nakahuli ng mga mag-aaral na gumagawa ng kalokohan, iyon ang dating ng boses niya.
Saka lang ako natauhan at biglang nagkaroon ng kahihiyan. Nang maitulak ko si Miggy ay para akong bata na lumapit kay Ms. Adel at walang ibang nagawa kundi magtago sa likuran nito. Kulang na nga lang ay ituro ko si Miggy at sisihin ito.
"Attorney, you need to explain yourself." Humarap sa'kin si Ms. Adel. "You wait here." Pagkatapos ay nauna itong lumabas at sumunod din si Miggy.
Hindi ko mapigilan ang kuryosidad ko kaya lumapit ako sa pinto at palihim na sumilip sa labas. Nakita ko sila sa hallway at nag-uusap. Nakahalukipkip si Ms. Adel at si Miggy naman ay panay tango lamang at mukhang nagsisi sa ginawa niya. Ano kayang sinabi sa kanya? Hindi ko kasi marinig kung anong pinag-uusapan nila.
"I'm sorry, Doc Adel." Iyon ang nabasa ko sa bibig ni Miggy bago ko makitang papunta siya ulit sa direksyon ng kinaroroonan ko.
Nakaupo na ako sa sofa nang muling bumalik si Miggy. Hindi siya lumapit sa'kin at humingi siya ng pasensiya sa ginawa niya, saka nangakong susubukan niyang hindi na maulit ang nangyari. Susubukan?
Sinabi rin ni Miggy na hindi tuloy ang klase namin ngayong araw at babalik na lamang siya sa Lunes.
Nang makaalis siya'y napasandal ako at tumingala sa kisame. Nanalangin ako na huwag naman sana niyang gawing mas kumplikado ang sitwasyon ko.
Lalo pa't mukhang seryoso siya sa sinabi niya kanina. One year...
Hindi ako pwede magtagal ng gano'n dito.
*****
LINGGO na pala ang sumunod na araw. Gano'n pa rin naman ang naging sistema rito, pinagsisilbihan ako ng mga kasama ko rito. Kaya siguro todo ang pag-aalaga nila sa'kin dahil nga sa pagiging heredera ko.
Heredera huh? Parang noon ay sa mga palabas ko lamang nakikita ang gano'n. Nakuha ko pang biruin ang sarili ko na dapat ko talagang ipilit kay Ms. Adel o Doc Adel na isulat niya ang buhay ko.
Bigla ko tuloy naalala si Corra... Kamusta na kaya siya? Sila nila Quentin at ng iba pa? Ano kayang magiging reaksyon nila kapag nalaman nilang nagising na ako mula sa sampung taon ng pagkaka-coma.
