Kristine 17 - Panther Walks (UNEDITED) (COMPLETED)

17

PALABAS mula sa opisina/clinic ng doktor ang isang babae nang matanaw nito sina Aidan at Danielle patungo sa parking lot ng ospital. Nagpalinga-linga ang babae para sa public telephone. Agad namang nakakita ng telephone booth sa may sulok ng ospital. Mabilis itong lumakad patungo sa telephone booth at nagmamadaling dumayal.

"She left the hospital just now..." wika nito nang may sumagot sa kabilang linya. "No... no... I can't do that. Hindi ako nakatitiyak kung hanggang saan ang pagkawala ng memorya niya. Nalaman kong may mga bagay siyang natatandaan, tulad ng pangalan niya... and she might recognize me."

"Who was she with?" tanong ng kabilang linya sa foreign accent.

"Could be the man who found her wandering the street. A certain Aidan—F-For— Damn! Hindi ko maalala ang pangalan but it is easy to find that out..."

"Do you think he'd take her to Santa Rosa?"

"I don't think so. She doesn't remember. Ikaw ang may kasalanan niyan... hindi siya dapat nakalayo!" patuloy nito sa halos pasigaw na tinig. Hatred shone in her eyes, nagpalinga-linga sa paligid sa pag-aalalang baka may nakakarinig.

"You idiot! I couldn't have killed her in front of so many witnesses!" ang kabilang linya uli, nag-e-echo sa telepono ang galit sa tinig.

"We will be in trouble sa sandaling magbalik ang memorya niya. And she heard us... you!" wika ng babae sa frantic na tono. "Kahit hindi niya tayo nakita, kilala ni Danielle ang tinig mo! Masasayang ang lahat ng mga plano at pinaghirapan natin!"

Nagmura sa kabilang linya ang lalaki bago nag-utos. "Alamin mo kung saan siya dinala ng lalaking nakatagpo sa kanya..."

Ilang sandaling nakinig ang babae sa mga tagubilin nito bago muling nagsalita. "Ayusin mo ang dapat ayusin, kailangang mawala siya sa ating landas. We only have more than a week left."

"Don't you think I don't know that?" galit na singhal ng lalaki sa kabilang linya. "Dammit, I hated every minute I spend in this country. Gusto ko nang magbalik sa Kentucky!"

Nang mawala sa linya ang kausap ay nagtungo sa admission ang babae. Isang palakaibigang ngiti ang ibinigay nito sa dalawang nurse na naka-duty.

MAY BEINTE minutos nang tumatakbo ang sasakyan subalit nanatiling walang kibuan ang dalawa. Si Danielle ay hindi malaman kung papaano magsisimula ng usapan. Nang malakas na nagbuntong-hininga si Aidan.

"What was that for?" Nilingon niya ito.

"This aunt of yours... couldn't you remember anything about her? Kahit maliit na bagay lamang?"

"What aunt?" naguluhang tanong niya.

Hindi agad sumagot si Aidan na tila iniisip kung sasabihin sa kanya ang tungkol sa nalalaman. Then decided that it would be better if she knew. "I know this is too much of a coincidence, Dani, but you happened to be my first job as a private investigator..."

"You're not making any sense. What are you talking about?"

Pahapyaw na ipinaliwanag ni Aidan sa kanya ang tungkol sa trabahong iniaalok ni Kurt, missing the CIA part. Nagawa nitong palabasin na ang trabahong iniaalok ni Kurt ang unang trabaho nito kung saka-sakali.

"Kung hindi pa ipinaalala ng mama ang envelope ay hindi ko pa malalaman na ikaw ang ipinahahanap sa akin ng bayaw ko..."

"A-are you sure you are talking about me? I mean, this Kurt... he might have been mistaken," she asked warily.

"I've seen your photograph, Dani. A couple of years younger perhaps, pero natitiyak kong ikaw iyon." Sandaling dinaanan ng tingin ni Aidan ang mukha niya bago ibinalik sa daan ang tingin. 

"And some details about you were given. Your aunt gave the address in Sta. Rosa, which according to Kurt is the house you inherited from your grandmother. Santa Rosa is not that far from where I've found you... In fact, twenty minutes drive mula sa bahay namin."

"Then why are you taking me to your parents' house? Bakit hindi mo na lang ako ideretso sa... Sta—Santa Rosa?" Confusion was all over her face, and a certain fear, too. Hindi niya mapigil ang pag-ahon niyon sa dibdib.

"Dahil kamakalawa, tumawag ang tiyahin mo kay Kurt upang ipahinto ang pagpapahanap sa iyo. Sinabi niyang umuwi ka na..."

Her eyes grew wide. Lalong nadagdagan ang kabang nararamdaman. "W-why would she say that? K-kung nakatitiyak kang ako nga ang ipinahahanap, bakit niya sinabing umuwi na ako?"

"That's what I intend to know, Dani. Iyan din ang dahilan kung bakit gusto kong sa bahay ka muna..."

"Oh," she moaned helplessly. Ilang sandali ang pinalipas bago may kabang nagtanong. "D-do you think somebody really want to... to hurt me?"

"Sana'y kaya kong sagutin ang tanong na iyan," ani Aidan. Wala sa loob na bumitaw ang kanang kamay sa manibela at ginagap ang kamay niya. "Nothing will ever hurt you, Dani. I promise you that..."

She believed him. And she felt safe. Kung bakit, hindi siya nakatitiyak gayong kung tutuusin ang lalaking ito'y estranghero sa kanya. Kung wala siyang alam tungkol sa sarili'y lalong wala siyang alam tungkol sa taong ito.

Wala-sa-loob, she twined her hand with his. 

************Hirap mag-update lalo at unti lang ang time :( . Magdadrama na ba ako char hahahaha - Admin A *************