Kristine 17 - Panther Walks (UNEDITED) (COMPLETED)

14

AIDAN promised to come back later that night at magdadala ng camera. Pumayag si Danielle na kuhanan niya ito ng larawan at ilathala sa mga peryodiko o di kaya ay sa television. Umuwi siya sa kanila para kumuha ng camera at umalis ding muli.

Dumaan muna siya sa mall at bumili ng ilang gamit pambabae. Hindi maiwasan ng mga naroong sales clerk ang magbulungan nang magtanong siya ng sizes ng gamit pambabae. A gorgeous hunk was buying a woman's garment.

"I don't know her size. Could you show me all sizes and I'll choose?"

"Yes, sir," nakangiting sagot ng sales clerk, sabay siko sa kasamang sales clerk na kinikilig sa likod nito.

Isang oras siya halos sa pambabaeng section. Hindi pinapansin ang mga humahangang matang nakatuon sa kanya hanggang sa makapamili siya. Pagkatapos ay nagtuloy siya sa Kenny Roger's at nagpabalot ng pagkain.

Alas-nuwebe na ng gabi nang makabalik siya sa ospital. Tuloy-tuloy siya sa elevator. Wala nang gaanong bumibisita sa oras na iyon kaya nag-iisa na lang siya sa elevator patungong third floor.

Sa nurses station ay iisa lang ang naroong nurse. Nginitian niya ito bago lumiko sa pasilyo patungo sa silid ni Danielle. Malayo pa siya ay natanaw na niya ang isang hindi niya matiyak kung lalaki o babae na nakasuot ng puting hospital robe at berdeng cotton pants. Naka-hospital mask din ito at may cap sa ulo. May hawak itong heringgilya sa isang kamay. Ang isang kamay nito ay pumipihit sa doorknob. Doktor o attendant?

Naka-rubber shoes si Aidan at hindi iyon gumagawa ng ingay sa pasilyo. Subalit naramdaman marahil ng tao ang pagdating niya at napalingon ito sa kanya. Ang akmang pagbubukas nito ng pinto ay napigilan. Pagkuwan ay nagmamadaling lumakad patungo sa kabilang dulo ng pasilyo.

"Hey!" tawag ni Aidan na nagtaka sa biglang pagpihit ng tao sa kabilang direksiyon at sa halos lakad-takbong paglayo. Sukat sa pagtawag niyang iyon ay tumakbo ito. Napatakbo rin ang binata at sinundan ang tao.

"Hey, stop!"

Bumilis ang takbo nito at lumiko sa kabilang pasilyo. Tumakbo rin doon si Aidan. Pagdating niya roon ay wala kahit anino ng hinahabol niya. At dead end na sa dulo. Sa isang bahagi ng pasilyo ay silid ng mga pasyente at sa kabilang bahagi ay ang mga bintanang salamin.

Nagpalinga-linga ang binata. Saan maaaring magdaan ang taong tumakbo?

Sa mabilis na mga hakbang ay tinungo niya ang fire escape. Nanungaw roon at nagbabaka-sakaling makita sa di-kadilimang fire escape ang hinahabol. O di kaya ay marinig ang mabilis nitong pagbaba. Subalit kahit anino ay wala siyang matanaw. O kahit kapirasong ingay man lamang maliban sa iilang busina ng sasakyan sa highway.

May ilang sandaling nakayuko siya sa fire escape bago nilinga muli ang paligid. Ang kaharap niya ay ang mga pribadong silid. Kakatukin ba niyang isa-isa ang mga iyon?

No. It would be foolish and unwise. Gagambalain lamang niya ang mga pasyenteng maaaring natutulog na sa mga sandaling iyon.

Sino ang taong iyon? Bakit ito tumakbo?

Dahil hinabol mo, ang sagot ng kabilang isip niya. Napailing ang binata at muling nagbalik sa silid ni Danielle. Dalawang katok ang ginawa niya at narinig niya ang tinig ng dalaga.

"Hi." He smiled at her. Nakaupo ang dalaga sa kama. Kalmante ang mukha at hindi niya magagawang sirain iyon sa pagsasabing may hinabol lang siyang tao na sana ay papasok sa silid. For all he knew ay tauhan iyon ng ospital at natakot sa sigaw niya. "I brought us dinner."

"Thank you." Sinulyapan ni Danielle ang rasyong pagkain sa ospital na nasa mesa na hindi pa niya nagagalaw. "Three days and I'm sick and tired of hospital food."