PRIVATE TEACHER || J.JK

Bölüm 35 | Tekrar Sev Beni

"Jungkook?"

...

15:00

'Sizin Bakışınızdan'

Kapının açılma sesiyle gözlerimi aralayıp, derin uykumdan uyandım. Elimi saçımdan geçirip kabarıklığını düzelttikten sonra içeri adımlayan Jungkook'a bakmıştım. Ayakkabılarını ve ceketini çıkarıp elindeki poşetleri yere bıraktığında, acı içinde olan bedenimi zorlayarak ayağa kalktım.

Dudaklarını yalayıp bana basit ve duygusuz bir bakış atmış, poşetlerle hızlıca mutfağa gitmişti.

Yanlış bir şey mi yapmıştım..? Mesajlarımda sadece şakalaşıyordum...

Koltuk değneğimi kavrayıp, aldıklarını yerleştiren Jungkook'a doğru ilerledim. Sağ bacağım ölesiye ağırıyordu, şimdiden bu durum beni sıkmaya başlamıştı.

"Hey..." duyulması zor bir tonda fısıldamıştım, onu üzdüğüm düşüncesi kanımın çekilmesine neden olmuştu. Bana bakmak için arkasını dönmüş, bu sabahkinden çok daha farklı bir bakış atarak beni tepeden tırnağa süzmüştü, "Otursana... Ayakta durma." bana doğru adımlayıp sandalye çekerek beni oturtmuştu.

"Attığım fotoğraf yüzünden mi sinirlisin..?" gözlerimdeki suçluluk dolu ifadeyle ona bakmıştım, onun bu şekilde davranması kalbimi kırmıştı. "Uh? Sinirli değilim..." başını sallayarak işine döndü, bir şeye kızgın olduğundan emindim. "O zaman sorun ne? Seni kızdıracak bir şey mi yaptım?"

"Hayır..." reddetmesinden sonra ısrarcı olmamış ve sessiz kalmıştım. Böyle soğuk davrandığında işler katlanılmaz bir hal alıyordu, yanlış bir şeyler mi yaptım diye düşünmeden edemiyordum.

İşe yaramaz hissettiğim için poşetin içinden malzemeleri çıkarıp ona yardım etmeye koyulmuştum. "Ben yaparım, Y/N," elimden malzemeleri almıştı, ona yardım etmek istiyordum. "Yardım etmek istiyorum."

"Hayır... Enerjini bu tür şeylere harcamanı istemiyorum," boşalttığım poşeti kendine çekmiş, bunu yaparken gözlerime bile bakmamıştı. "Sadece yardım etmek istiyordum, yemek yemekten ve uyumaktan başka bir şey yapmıyorum zaten."

"Senin bir şey yapmana gerek yok."

"Pekala..." sertçe nefesimi vermiştim. "Ne yaptığımı söyle. Belli ki yanlış bir şey yaptım."

"Hiçbir şey yapmadın," yutkunarak dolabı doldurmaya devam etmişti. "O zaman neden böyle davranıyorsun..?"

Oflamış, dolaba sığmayan şeyi zorlarken dudaklarından birkaç küfür çıkmıştı. "Jungkook..."

"Sorun yok dedim!" birden sesini yükseltmiş, anlayamadığım şekilde kalbim bir anlığına atmayı durdurmuştu. Gözlerime baktığında, bakışlarındaki acılığı farketmiş ve gözlerimi ondan çekip yere bakmıştım. Yanağımın içini ısırıp koltuk değneğime sarılmış, sessizce koltuğa ilerlemiştim.

Boğazımdaki düğümü zorlukla yutmuş, koltuğa oturduktan sonra değneklerimi yanlışlıkla yere düşürmüştüm. Bıkkınlıkla nefes vermiştim, Jungkook'un hayatını zehir etmeye hakkım yoktu.

"Y/N..." mahçup bir şekilde adımı söylemiş, yanıma gelmişti. "Dinle bebeğim... Özür dilerim, sadece markette canımı sık-"

"Bahane uydurmana gerek yok... Seni yeterince bunalttım ve sen de dayanamayıp bana patladın..." onunla göz göze gelmeden elime telefonumu alıp onun garip davranışlarından kendimi uzaklaştırmaya çalıştım. "Bebeğim, hayır..." yanıma yanaşmış, elini bacağıma atıp okşamaya başlamıştı. "Biri beni sinirlendirdiği için öyle davrandım... Özür dilerim."