Domestos w skórze Tytana||One Shoty|| [ZAMÓWIENIA. ZAMKNIĘTE]

#60 (Mike x Male!reader)

Witajcie moje Ziemniaczki!

Długo mnie znowu nie było, co? Prawie miesiąc chyba.

Przepraszam was za to jeszcze raz, ale no...

Powody dlaczego tak było, są napisane w notce pod zamówieniem. Długo by tłumaczyć.

Rozdział dedykuję animowana_artystka bo mam nadzieję że zgadnie z jakiego anime są te sceny, i GankoShiro która cierpliwie znosiła moje lenistwo i pomagała jak tylko można przy rozdziale. Śniadanie sobie moje drogie i bierzcie popcorn do ręki.

Rozdział z shipem Mike x male!reader. Zapraszam serdecznie do czytania!

👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃👃

Wiecie jak to jest być uznawanym za najgroźniejszego chłopaka w szkole, nawet jeśli nic się złego nie zrobiło?

Wyglądasz tylko według niektórych jak gangster, przez swój prawie dwumetrowy wzrost i dziwny uśmiech, a i tak wszyscy odczuwają grozę gdy tylko cię widzą?

No dobra, może i parę razy zdarzyło mi się kogoś obwąchać, ale to jeszcze nie powód do tego żeby się wszyscy ode mnie odsuwali na kilka metrów, i mnie bali. Jakbym miał ich zaraz pobić.

- Nowa klasa... - wymamrotałem pod nosem, idąc z dwójką chłopaków po swojej prawej i lewej stronie. Wokoło uczniowie gadali ze sobą, i gapili się na naszą trójkę, a w szczególności na mnie. Nawet nie wiecie jakie to denerwujące, gdy chcesz iść w spokoju przez korytarz z przyjaciółmi, ale nie możesz. Jakkolwiek się nie ruszysz, wszędzie szepty na twój temat i wzrok pełen przerażenia - Znowu będzie trzeba się tłumaczyć z nieporozumień...

- Nie nastawiaj się tak pesymistycznie, Mike - odezwał się blondyn idący po mojej prawej.

- Wystarczy że nasza dwójka, razem z Czterooką Wariatką, wie jaki jesteś. A z racji że Erwin jest w samorządzie, to raczej tego nie zignorują - tym razem odezwał się niższy z całego towarzystwa, jak nie z całej szkoły nastolatek o czarnych włosach. Mój blondwłosy przyjaciel spiorunował niższego wzrokiem, co przerażało bardzo, zwłaszcza z tymi jego wielkimi brwiami.

Jakby sam nie był postrachem tej szkoły. Ale ten człowiek ma dosłownie wylane na wszystko co o nim mówią. Ale nikt mu nie podskakuje, bo każdy ma świadomość że to kończy się mieszaniem z błotem.

Ale chociaż trochę mnie pocieszyli. I za to dziękowałem im w duchu.

Ceniłem to że niektórzy nie wierzyli plotkom, tylko woleli sami mnie osobiście poznać. Jak chociażby Erwin, Levi i Hanji, dziewczyna tego pierwszego. No i...

- Hej, Erwin! - odezwał się kobiecy głos, na który wszyscy trzej się odwróciliśmy. Tylko że w przeciwieństwie do pozostałej dwójki, ja zdębiałem, robiąc się lekko czerwony na twarzy. A to wszystko przez to, kto podbiegł do naszej trójki - Znowu w tej samej klasie, co?

- Też jesteś w "A", Nanaba? - spytał krótko, ściętej na chłopaka blondynki, która wołała chłopaka o ogromnych brwiach. Wysoka dziewczyna przytaknęła z uśmiechem, po czym przeniosła wzrok na mnie.

- Mike, tak? Pamiętasz mnie? - spytała, a od jej uśmiechu musiałem aż zamknąć oczy, bo był zbyt jasny. Słońce przy tym mogło się schować za księżycem ze wstydu, i już nigdy stamtąd nie wychodzić, bo Nanaba dawała oświetlenie leprze niż ono - Czasami się kręcę koło niego - wskazała palcem na Smitha.

Oczywiście że wiedziałem kim ona jest. To była Nanaba Myles*, jedna z tych osób które podchodziły do mnie normalnie i zachowywały się wobec mnie normalnie, nie mając przede mną żadnego respektu że zrobię im jakąś krzywdę.