Love Goes On💞

33

Vanuit Ilse

'Ilse, wanneer wil je nou bellen?' vraagt Bart 's avonds op de bank. Ik haal mijn schouders op. 'Wil jij bellen?' vraag ik bang. 'Tuurlijk wil ik dat!' zegt Bart en hij loopt naar de telefoon.
Na ongeveer 10 minuten komt hij weer terug lopen. 'Morgen om half drie heb je een afspraak,' zegt hij terwijl hij naast me komt zitten. 'Ik ben bang...' zeg ik zacht. Bart slaat een arm om me heen en zegt: 'Dat snap ik liefje, maar ik ben er ook bij.' 'Lief,' zeg ik en ik ga tegen hem aan zitten.
'Zullen we maar naar bed gaan?' vraagt Bart na een half uurtje. Ik knik en we staan op.

Ik word wakker en kijk op de wekker die naast het bed staat; 09:12. Ik zie naast me dat Bart al uit bed is. Ik stap uit bed en kleed me snel aan. Ik pak mijn mobiel mee en loop de trap af. 'Goedemorgen,' zeg ik tegen Bart en ik geef hem een kus. 'Goedemorgen schat,' zegt hij. 'Zenuwachtig?' vraagt hij. Even moet ik nadenken over waar hij het over heeft, maar al snel bedenk ik me dat ik naar de huisarts moet. 'Ja, best wel,' geef ik toe. 'Het komt wel goed schat,' zegt hij en ik knik. Dan krijg ik een melding binnen op mijn telefoon. Ik kijk en zie dat het Noa is;

"Hey, kan ik vanmiddag langskomen?"

"Sorry, ik heb een afspraak vanmiddag bij de huisarts dus het komt niet echt uit. Morgen misschien?"

"Morgen kan denk ik ook wel. Is Bart wel thuis vanmiddag? En waarom moet je naar de huisarts?"

"Ik vertel het later nog wel een keertje. En Bart gaat met mij mee, dus hij is ook niet thuis."

"Oké, tot morgen dan! En succes vanmiddag! Xx"

"Tot morgen en bedankt! X"

Ik leg mijn mobiel weer weg. 'Noa komt morgen even langs,' zeg ik. 'Leuk!' zegt Bart met een glimlach. 'Wat gaat de huisarts zeggen denk je?' vraag ik. 'Ik weet het niet Ilse, ik ben geen arts hè. Maar ze gaat je sowieso helpen,' zegt hij. Gelukkig hebben we wel een vrouwelijke huisarts, want tegen een man had ik het liever niet vertelt.

~ die middag ~

'Mevrouw De Lange,' word er door de wachtkamer gezegd. Ik kijk op en zie onze huisarts staan. Bart en ik staan op en geven haar een hand. We lopen achter haar aan en gaan tegenover haar aan een tafel zitten. 'U had gebeld toch?' vraagt ze aan Bart en hij knikt. Ze richt zich nu tot mij en vraagt: 'Waar wilde u het over hebben? Want uw vriend vertelde al dat u ergens over wilde praten.' 'Ik... ik... euh... ben verkracht,' zeg ik en ik krijg tranen in mijn ogen. Ik voel hoe Bart mijn hand vastpakt. 'Wanneer is dat gebeurd?' vraagt ze door. 'Afgelopen vrijdag,' zeg ik bang voor wat ze nog gaat vragen verder. 'Was het veilig?' 'Ik weet het niet zeker, maar volgens mij niet, maar ik slik wel de pil' zeg ik verdrietig. Ze noteert iets en zegt dan: 'Ik stel voor dat je naar het ziekenhuis gaat voor een Soa test, omdat je nooit weet of diegene iets heeft. En ik ga je doorsturen naar een psycholoog, dan kun je het allemaal wat beter verwerken.' Ik knik en kijk Bart bang aan. 'Wanneer kunnen we naar het ziekenhuis?' vraagt Bart dan. 'Ik kan al voor zometeen een afspraak maken voor jullie,' antwoordt ze,' komt dat uit?' 'Ja, dat kan wel,' zegt Bart. Ik kijk naar mijn handen die op mijn schoot liggen. Ik wil dat ik de tijd kan terug draaien. Dan had ik beter opgelet en was dit niet gebeurd. Maar ik weet dat dat niet kan en ik moet er nu maar het beste van maken. 'Veel succes straks en sterkte,' zegt de huisarts. Ik glimlach en we staan op.

'Hey Noa!' zeg ik blij als ze de woonkamer in komt lopen. 'Hoi hoi,' zegt ze terug en ze geeft me een knuffel. Dan gaat de telefoon en ik kijk Bart aan. Hij glimlacht maar met een blik van 'je kunt het'. Ik sta dus maar op en loop naar de telefoon.

I: Hallo, met Ilse.
Z: Hallo, u spreekt met Lenneke vanuit het AMC. We bellen voor de uitslag van de test van gister.
I: Oké, en wat was de uitslag?
Z: Het was negatief, dat betekent dat u geen soa hebt.
I: Oké, gelukkig. Bedankt.
Z: Geen probleem. Tot ziens!
I: Doei!

Dan hang ik op. Ik kijk Bart opgelucht aan en hij snapt het. 'Wat was dat?' vraagt Noa verbaasd om ons contact. 'De uitslag van een test in het ziekenhuis gister,' zeg ik,' maar alles was goed gelukkig.' 'Waarom moest je gister nou naar de huisarts?' vraagt ze. Ik zucht even en zeg: 'Je mag het tegen niemand vertellen oké?' Noa knikt en ik zeg: 'Ik ben verkracht en we gingen daarvoor even naar de huisarts voor wat testen en voor een afspraak met een psycholoog.' De tranen staan alweer in mijn ogen en Bart slaat een arm om me heen. Noa kijkt me geschrokken aan en zegt niks. 'Ik wil het er liever niet over hebben, dus volgende onderwerp,' zeg ik, terwijl ik de tranen van mijn wangen veeg, 'Hoe gaat het met jou?'

Het word een beetje saai, dus ik ga er proberen zo snel mogelijk een einde aan te breien :)