Love Goes On💞

20

Vanuit Bart

Ik loop zachtjes de slaapkamer in waar Ilse nog ligt te slapen. We hebben afgesproken in de studio om te gaan schrijven. 'Wakker worden Ilse,' zeg ik. Ik hoor wat gekreun, maar verder gebeurd er niks. Ze ligt met haar gezicht in haar kussen en ik probeer zachtjes haar gezicht mijn kant op te draaien. Ik heb het idee dat Ilse al wakker is, want ze werkt een beetje mee. Als Ilse mij aankijkt schrik ik, ze huilt. 'Hé, wat is er?' vraag ik bezorgd. Ze begint nog harder te huilen. Ik ga op het bed zitten en ze komt naast me zitten. Ik trek haar tegen me aan. 'Ik mis Noa zo erg,' zegt ze heel zacht, maar ik kan het net horen. Noa is al twee weken niet bij ons geweest. Eerlijk gezegd mis ik haar ook heel erg. 'Je hebt haar gister toch nog gebeld?' vraag ik. Ze knikt en zegt: 'Maar ik wil haar zien en een knuffel geven.' Ik knik en staar een beetje voor me uit. Ilse kijkt me aan en zegt: 'Jij mist haar ook hè?' Ik knik. Er vormen zich tranen in mijn ogen en al snel stromen de tranen ook over mijn wangen. Ik trek Ilse weer tegen me aan en ook zij slaat haar armen om me heen. Daar zitten we dan, te huilen om een meisje dat we beide zien als onze eigen dochter maar al weken niet gezien hebben.

Vanuit Noa

'Ik ga even naar boven,' zeg ik tegen mijn vader. Hij knikt en ik loop naar mijn kamer. Morgen is het moederdag en ik wil Ilse dan heel graag verrassen, voor alles wat ze voor mij gedaan heeft. Ik ben er al twee weken niet meer geweest en ik mis ze ontzettend. Ik bedenk me ineens dat ik Bart nog even moet bellen over mijn plannen, want ze moeten wel thuis zijn vanavond. Ja inderdaad, vanavond, ik wil om twaalf uur vannacht bij ze voor de deur staan. Ik zoek mijn telefoon ergens tussen mijn schoolboeken en bel Bart.

B: Hoi Noa!
N: Hoi Bart!
B: Wat is er?
N: Alles wat ik je nu vertel mag Ilse niet horen, oké?
B: Oké.. Wat is er dan?
N: Nou, morgen is het moederdag dus ik wilde Ilse gaan verrassen. Zijn jullie thuis vanavond?
B: Vanavond? Het is toch pas morgen?
N: Ja, maar ik vind twaalf uur ook vanavond.
B: Haha, maar we zijn thuis ja, vanavond.
N: Oké, top, tot vanavond dan!
B: Tot vanavond!

Ik leg mijn mobiel weer weg en ik glimlach. Dit wordt voor mij de tweede moederdag zonder mijn moeder, maar de eerste dat ik iets ga doen voor Ilse. Ik kijk naar de foto van mijn moeder, en dan naar de foto van Ilse en mij samen. Ik hou nog steeds heel veel van mijn moeder, maar ik hou misschien wel net zoveel van Ilse. Soms voelt het alsof ze mijn echte moeder is, daarom wil ik haar ook zo graag bedanken daarvoor. Dan krijg ik een berichtje binnen op mijn telefoon, van Ilse.

"Hey No, kom je nog langs van het weekend? X"

Ik denk even na, maar ik wil het wel geheim houden dat ik kom vanavond.

"Sorry, ik heb het nog druk, misschien volgende week. Xx"

Als ik het verstuur glimlach ik, Ilse zal wel verbaasd zijn vanavond.

Vanuit Ilse

Ik staar uit het raam van de auto. We zijn op weg naar mijn moeder, alvast voor moederdag. Morgen gaan we namelijk naar de ouders van Bart. Ik zit met mijn gedachten bij Noa. Ik mis haar en ze stuurde net dat ze pas volgende week misschien kan komen. 'Gaat het schat?' vraagt Bart ineens, waardoor ik opschrik. 'Ja, ik dacht aan Noa,' zeg ik. Bart glimlacht en zegt: 'Voor je het weet is ze er weer.' Ik glimlach en kijk weer uit het raam.

'Hey mam,' zeg ik en ik geef haar een knuffel, 'Fijne moederdag alvast.' 'Hey,' zegt ze terug. Ik loop even met mijn moeder mee naar de keuken en mijn moeder vraagt dan: 'Wat gaan jullie morgen doen, voor moederdag?' 'We gaan naar de ouders van Bart,' zeg ik. 'Voor Noa is het wel een moeilijke dag morgen denk ik,' zegt ze. 'Begin alsjeblieft niet over Noa,' zeg ik terwijl ik de tranen alweer achter mijn ogen voel branden. 'Ruzie?' vraagt mijn moeder verbaasd. Ik schud snel mijn hoofd en zeg: 'Nee, natuurlijk niet.' 'Wat is er dan?' vraagt ze. Ik zucht even en zeg: 'Ze is al een tijdje niet meer langs geweest en ik mis haar gewoon.' Als ik dat zeg begin ik weer te huilen. Mijn moeder geeft me een knuffel en ik hoor dat Bart ook vanuit de woonkamer deze kant op komt. Bart komt achter me staan en wrijft met zijn hand over mijn rug. Als ik wat rustiger word laat ik mijn moeder los en ik geef Bart een snelle knuffel. 'Wat was er?' vraagt hij bezorgd. 'Noa,' zeg ik. Bart glimlacht en geeft me nog een knuffel, waarna we met z'n drieën naar de bank toe lopen. Bart had het vanochtend ook heel moeilijk met Noa, maar nu doet hij alsof hij nergens last van heeft. Ik vind het wel een beetje raar, alsof hij iets weet wat ik niet weet. Nou ja, we zien wel.

Ik kon niet wachten om dit te publiceren, dus ja haha. Ik had even een vraagje; willen jullie liever dat ik gewoon af en toe publiceer of dat ik op een vaste dag ga publiceren??