Love Goes On💞

26

Vanuit Noa

Het is ondertussen vrijdag en ik zit, lichtelijk zenuwachtig, op de bank te wachten. Susan, ja zo heet ze, komt over ongeveer 5 minuten bij ons langs. Mijn vader heeft het al de hele dag nergens anders meer over, sterker nog, sinds gisteravond al. Dan gaat de bel. Mijn vader springt op en loopt naar de deur. Ik hoor hoe ze elkaar begroeten en elkaar een kus geven. Dat laatste vind ik toch een beetje raar, dat heb ik altijd mijn ouders zien doen, en Ilse en Bart natuurlijk. Maar nu is het mijn vader en een andere vrouw, dat is toch raar. Ze komen de kamer binnen en ik sta op. 'Hallo, ik ben Susan,' zegt de vrouw terwijl ze haar hand naar me uitsteekt. Ik geef haar een hand en zeg: 'Ik ben Noa.' Ze glimlacht naar me en kijkt dan weer naar mijn vader. Ik plof weer op de bank en Susan en mijn vader gaan ook zitten 'In welke klas zit je?' vraagt ze. 'Derde,' antwoord ik. 'Vwo toch?' zegt ze. Ik knik en ze zegt: 'Ik heb al het een en ander gehoord van je vader. Ook vanalles over Ilse DeLange toch?' Ik kijk mijn vader boos aan en Susan vraagt meteen: 'Wat is er?' 'Daar mocht je helemaal niet over vertellen,' zeg ik een beetje boos tegen mijn vader. 'Sorry, dat was ik vergeten,' zegt hij terwijl hij me schuldig aankijkt. 'Dat is wel een beetje laat hè,' zeg ik boos. 'Hé, hij kan er ook niks aan doen dat hij het vergeten was. En ik wist het al uit de media, verder zal niks doorvertellen hoor,' zegt Susan. Ik zucht en sta op. 'Waag het niet om er nog iets over te zeggen,' zeg ik streng tegen mijn vader. Hij knikt en ik loop naar de keuken voor een glas water. Als ik weer terugkom kijkt Susan me aan. 'Was het een moeilijke periode, het afgelopen jaar?' vraagt ze. Ik kijk haar verbaasd aan en zeg: 'Daar wil ik het niet over hebben.' 'Maar ik ben wel je nieuwe moeder, dus dat wil ik weten,' zegt ze. Ik kijk haar met open mond aan en dan naar mijn vader. 'Weet je, als je dat denkt, ben ik weg,' zeg ik en ik sta op. Ik ren de trap op en eenmaal op mijn kamer laat ik me op bed vallen. Mijn nieuwe moeder? Dacht het niet. Wat denkt ze nou? Dat je mijn moeder kan vervangen? Dat kan niemand, hoewel dat is ook niet waar. Alleen Ilse kan dat, maar Susan niet. Ik ken haar pas een uurtje en dan zegt ze meteen dit. Ze heeft wel al een beetje verpest zo. Ik kijk op mijn wekker, 16:40. Ilse kan ik dus nog niet bellen, want die zitten rond deze tijd in opnames, helaas tot vanavond 21:00. Dus ik moet nog even wachten. 

Het is ondertussen bijna negen uur en Susan is net weg. ‘Hoe vind je haar?’ vraagt mijn vader. Ik haal mijn schouders op, dat hij dit nog moet vragen! ‘Echt sorry dat ik dat van Ilse vertelt heb, ik kon het gewoon niet voor me houden,’ zegt hij. ‘Ik heb het je al vergeven hoor,’ zeg ik met een glimlach. ‘Gelukkig,’ glimlacht hij. ‘Over Ilse gesproken, ik ga naar boven en haar dan bellen,’ zeg ik. Hij knikt en ik loop naar boven met mijn mobiel in mijn handen. Ik ga achter mijn bureau zitten en kijk of ze al online is. Nee, nog niet. Ik stuur haar een appje en wacht even. Nog steeds komt ze niet online of leest ze niks. Ik besluit even een spelletje te gaan spelen en te wachten tot ze komt. Misschien zijn ze uitgelopen met de opnames. Nadat ik een halfuur heb gewacht en domme spelletje heb gespeeld, is ze nog niet online. Ik probeer haar te bellen, maar ze neemt niet op. Ik begin me een beetje zorgen te maken er zou toch niks gebeurt zijn?

Vanuit Bart

Ik zit op de bank tv te kijken als mijn mobiel afgaat. Dat is de wekker die ik heb gezet elke avond om 21:00, zodat ik weet wanneer ik Ilse kan bellen. Ik weet dat Noa hier ook op wacht dus ik besluit nog even 10 minuten te wachten, zodat Ilse en Noa nog even de tijd hebben. Ook al zie ik dat Ilse niet online is dus ze waarschijnlijk niet aan het bellen zijn. Ik bel toch even om te kijken of ze dan online komt. Nee, er wordt niet opgenomen. Na nog 20 minuten probeer ik haar nog een keer te bellen, maar weer neemt ze niet op of is niet online. Precies op dat moment krijg ik een bericht binnen van Noa. 

"Hey, neemt Ilse bij jou ook niet op?"

"Nee, ze neemt ook niet op bij mij."

"Zou er iets gebeurt zijn?" 

"Ik hoop het niet, maar zolang ze niet opneemt weten we het niet." 

"Nee, idd."

"Ik wacht morgen nog af en anders ga ik een van de andere kandidaten bellen."

"Ok, isg"

Ik zucht en probeer Ilse nog een keer te bellen, maar weer geen gehoor. Ik begin we wel echt zorgen te maken. Er zou toch niet echt iets gebeurt zijn?!