Love Goes On💞

22

Vanuit Ilse

We zitten allemaal op de bank iets voor ons zelf te doen. Bart zit de krant te lezen en ik zit op social media te kijken. Ik heb vanochtend een foto uitgekozen om te plaatsen voor moederdag, eentje van mij en mijn moeder vroeger. Ik besluit hem nu te plaatsen.
"Fijne moederdag allemaal! Voor het eerst zelf ook in het zonnetje gezet. <3"
Na een paar minuten stromen de reacties van fans al binnen. En ook eentje van Noa.
"Ik hou van je!"
Ik reageer snel op haar reactie: "Hou ook van jou!"
Ik glimlach en kijk naar Noa die ook op haar telefoon zit. Ze kijkt me aan en glimlacht terug. Dan zie ik dat er weer een reactie wordt geplaatst, als reactie op mij en Noa zeg maar. Van deze word ik alleen wat minder blij. 

"Je kunt helemaal niet van een kind houden, want je weet niet hoe dat voelt. Dat weten alleen echt vaders en moeders!" 

Ik krijg tranen in mijn ogen en snik even. Bart hoort het en kijkt op. Hij komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen en zegt: 'Wat is er?' Ik laat mijn telefoon zien en ik zie hem schrikken. 'Je moet je er niks van aantrekken, diegene zegt maar wat,' zegt hij om mij gerust te stellen. Ik kijk naar Noa die druk bezig is op haar telefoon. Zou diegene gelijk hebben en kan ik echt niet van haar houden? Dan geeft mijn mobiel weer een melding. Eigenlijk wil ik niet kijken, maar toch doe ik het. 

"Daar merk ik niks van hoor, dus misschien kan jij het niet? Maar Ilse kan het wel! <3" 

Van Noa. Ik kijk op en Noa zit glimlachend achter haar telefoon. Ik spreid mijn armen als teken dat ik een knuffel wil. Ze staat op en geeft me een knuffel. 'Dankjewel,' fluister ik. 'Geen probleem,' zegt ze met een glimlach. Als ik haar aan kijk valt me ineens iets op, ze is een beetje bleek. 'Voel jij je wel goed,' vraag ik bezorgd. 'Hoezo?' 'Je ziet een beetje bleek,' zeg ik. 'Het gaat goed hoor,' zegt ze. 'Weet je zeker dat het goed gaat?' vraag ik steeds bezorgder. Ik leg mijn hand op haar voorhoofd om te voelen of ze misschien koorts heeft. 'Je voelt wel een beetje warm Noa,' zeg ik. Ze kijkt me aan en begint dan te huilen. Ik trek haar dicht tegen me aan en ik vraag: 'Wat is er?' 'Ik heb hele erge hoofdpijn,' zegt ze zacht. 'Moet je anders even op bed liggen?' vraag ik. Noa knikt voorzichtig en ik loop met haar mee naar boven. Ze slentert voor me uit de trap op en we lopen naar de slaapkamer. 'Ga maar even lekker slapen, dan is het sneller over,' zeg ik terwijl ik haar instop. Ze knikt en zegt: 'Maar we moeten straks toch naar de ouders van Bart?' 'Dat zien we straks wel weer, je gaat eerst even slapen,' zeg ik. Ze knikt en sluit haar ogen. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en loop dan de kamer uit. Ik loop naar beneden en ga weer naast Bart op de bank zitten. 'Hoe gaan we dat straks doen, als we naar jouw ouders gaan?' vraag ik terwijl ik Bart aankijk. Bart haalt zijn schouders op en zegt: 'Als Noa zich niet goed genoeg voelt, gaan we toch niet.' 'Nee, jij moet gaan,' zeg ik, 'Het is wel voor moederdag hè.' 'Het liefst ga ik ook, maar als Noa zich echt slecht voelt, dan kan het niet,' zegt hij. 'Dan blijf ik toch thuis met Noa,' stel ik voor, 'dan kun jij naar je ouders.' 'Weet je het zeker?' vraagt hij. 'Ja, tuurlijk,' zeg ik. 'Oké, dan ga ik wel alleen,' zegt hij. 

Een uurtje later vertrekt Bart. 'Tot vanmiddag!' roep ik hem na. 'Tot vanmiddag schat!' roept hij terug. Ik sluit de deur en loop weer terug het huis in. Ik besluit om even bij Noa te gaan kijken. Als ik de kamer binnen kom zie ik dat ze wakker is. 'Hey lieverd, gaat het al wat beter?' Noa haalt haar schouders op en zegt: 'Niet echt.' Ik aai haar over haar hoofd en vraag: 'Wil je wat eten of drinken?' Ze schudt haar hoofd en ik zeg: 'Je moet wel blijven eten hè.' 'Weet ik, maar ik heb echt geen trek nu,' zegt ze zacht. Ik knik en zeg: 'Ga nog maar even rustig liggen dan.' Ik sta op en loop de kamer weer uit. Ik loop naar de keuken en pak een bord en een glas uit de kast. Noa moet wel blijven eten, dus maak ik even een broodje en een glas water. Ik loop weer naar boven, deze keer met eten en drinken. 'Kijk lieverd, als je toch iets wilt staat het hier,' zeg ik terwijl ik het op het nachtkastje zet. Ze knikt en draait zich weer om. Ik kijk nog even naar haar en loop dan de kamer weer uit. Ik hoop dat het snel weer beter met haar gaat, want ik maak me echt zorgen. Ik plof op de bank neer en een gevoel van vermoeidheid komt omhoog. Waarschijnlijk heb ik me de afgelopen weken weer te druk gemaakt om Noa en wordt het nu te veel. Ik luister nog even of ik boven nog iets hoor. Als dat niet het geval is ga ik even op de bank liggen en ik sluit mijn ogen.

Vanuit Bart

Ik ben weer onderweg naar huis en moet nog ongeveer een kwartiertje rijden. Ik besluit Ilse even te bellen dat ik eraan kom. De telefoon gaat een paar keer over, maar er word niet opgenomen. Ik bel nog een keer, maar weer geen gehoor. Zou er iets gebeurt zijn? Ik begin me steeds meer zorgen te maken en rij zo snel mogelijk richting huis. Als ik thuis aankom staat de auto er nog wel, Ilse is dus wel thuis. Ik steek de sleutel in het slot en draai de deur open. Als ik de woonkamer binnenkom, snap ik waarom ze niet opnam. Ze is in slaap gevallen op de bank. Ik kniel voor de bank neer en leg mijn hand op haar arm. 'Word je wakker lieverd?' zeg ik. Ik zie dat ze haar ogen langzaam opent en dan schrikt als ze mij ziet. 'Heb ik zo lang geslapen?' zegt ze slaperig. Ik knik en zeg: 'Blijkbaar wel, was je moe?' Ilse knikt en ik zeg: 'Misschien moet je weer wat rustiger gaan doen.' Ze schudt haar hoofd en zegt: 'Nee hoor, is niet nodig. Ik ben nu niet meer moe.' Ik lach even om haar eigenwijsheid en vraag: 'Hoe gaat het met Noa?' 'Ze ligt nog steeds in bed denk ik,' zegt ze. 'Oké,' zeg ik, 'We laten haar nog wel even liggen dan.' Ilse knikt en ik sta weer op. Ik leg mijn jas en schoenen weer in de hal en loop naar de keuken voor een kop koffie. Als ik bijna op het knopje voor de koffie wil drukken voel ik twee armen om mijn middel. 'Weet je zeker dat ik niet nog even bij Noa hoef te kijken?' hoor ik Ilse's stem. Ik draai me om en zeg: 'Nee hoor, als ze iets nodig heeft komt ze wel.' Ze glimlacht en ik kijk haar diep in haar ogen aan. Haar mooie helder blauwe ogen, waar ik al meer dan twintig jaar verliefd op ben. Ilse brengt haar hoofd wat dichterbij en dan raken onze lippen elkaar. Ik til Ilse op en zet haar op het aanrecht. Even laten we elkaar los en Ilse glimlacht. Dan zoenen we weer. Ik sla mijn armen om Ilse haar lichaam heen en Ilse haar armen hangen om mijn nek. Ik maak de knoopjes van de blouse van Ilse los en even later ligt hij achter haar op het aanrecht. Ilse probeert mijn shirt uit te krijgen, maar dat lukt niet echt. We laten elkaar even los en dan ligt ook mijn shirt op de grond. Na een tijdje laten we elkaar weer los en dan zegt Ilse: 'Nu wil ik echt even bij Noa kijken.' 'Dan hoef je niet ver te kijken hoor,' horen we achter ons. Ik kijk om en zie Noa met een glimlach in de deuropening staan. 'Hoelang sta jij hier al?' vraagt Ilse nadat we even stil zijn. 'Ongeveer twee minuten denk,' zegt Noa lachend om onze geschrokken gezichten. 'Ja, Ehm… ,' stamelt Ilse. Ze kijkt een beetje beschaamd naar beneden en frummelt wat aan de mouw van haar blouse. 'Maakt niet uit hoor,' zegt Noa, 'Ik vind het fijn dat jullie nog steeds van elkaar houden.' Dan draait ze om en gaat weer terug naar boven. 'Slimme actie van ons,' zegt Ilse terwijl ze van het aanrecht springt. 'Nogal ja,' zeg ik en we beginnen te lachen. 

xxlennekexx ...