Love Goes On💞

16

Vanuit Noa

Ik loop de volgende ochtend naar beneden en ik zie mijn ouders op de bank zitten. Beide staren ze voor zich uit. Ik ga naast mijn moeder op de bank zitten. 'Weten jullie hoe lang het nog gaat duren?' vraag ik voorzichtig. Mijn moeder knikt en zegt: 'Ongeveer drie maanden.' Ik schrik en zeg: 'Maar dat is heel kort!' 'Sorry Noa,' zegt ze, 'We gaan er nog een paar leuke maanden van maken oké?' Ik knik maar en hou mijn mond.  Hoe kunnen we er gezellige maanden van maken als we weten dat ze dood gaat. Ik weet niet wat ik moet, straks zonder mijn moeder. Ik kan mijn moeder alles vertellen, mijn vader ook natuurlijk, maar ik vertel het altijd liever aan mijn moeder. En kunnen we dan nog wel in dit huis blijven wonen? Blijven we op bezoek gaan bij de familie van mijn moeder, waar ik het heel goed mee kan vinden? Één ding weet ik zeker en dat is dat ik haar heel erg ga missen. Ik kan niet zonder mijn moeder en toch zal ik ermee om moeten leren gaan. 

Vanuit Ilse

Ik word wakker en ik zie de tuin. Waarom lig ik in de tuin? Dan komt alles weer binnen en krijg ik tranen in mijn ogen. Gister had ik ruzie met Bart en toen was ik in de tuin gaan slapen, omdat ik hem niet wakker wilde maken. Ik voel ineens dat twee armen mij vasthouden. Ik kijk om en dan kijk ik recht in het gezicht van Bart. Hij glimlacht als ik hem aankijk. 'Wat doe jij hier?' vraag ik verbaasd. 'Ik zag je liggen vanochtend en je was heel koud, dus ik dacht ik kom je even opwarmen,' zegt hij met een glimlach. 'Bedankt,' zeg ik. 'Waarom kwam je niet naar binnen gisteren?' vraagt Bart dan. 'Ik wilde je niet wakker maken en ik was bang dat je boos was,' zeg ik terwijl ik een beetje naar beneden kijk. Bart pakt mijn kin vast waardoor ik hem aankijk en zegt: 'Waarom zou ik nog boos op je zijn?' vraagt hij. 'O-omdat ik schreeuwde en wegliep,' zeg ik onzeker. 'Ik vond het niet leuk nee, maar ik kan toch niet boos blijven op iemand waar ik zoveel van hou,' zegt hij. Ik krijg tranen in mijn ogen en Bart zegt dan: 'Ilse, ik hou van jou.' 'Ik ook van jou,' zeg ik en ik geef hem een kus. Hij kust me terug en zegt daarna: ‘Zullen we maar naar binnen gaan?’ Ik knik lachend en loop samen met Bart naar binnen. ‘Vind je het goed als ik even ga douchen?’ vraag ik aan Bart en hij knikt. 

Als ik na het douchen weer beneden kom zie ik allemaal lekkere dingen op tafel staan. Bart slaat van achteren zijn armen om mijn nek en geeft me een kus in mijn haar. Ik draai me om en zoen Bart. Na een tijdje sluiten we de zoen af tilt Bart mij op. Hij zet me op de stoel en gaat tegenover mij aan tafel zitten. Ik kijk hem met tranen in mijn ogen aan. ‘Wat is er Ilse?’ vraagt Bart een beetje geschrokken. ‘Niks, ik vind het gewoon zo lief,’ zeg ik, ‘Gister hadden we ruzie door mij en dan doe je nu zo lief.’ Op dat moment rolt er een traan over mijn wang. Bart veegt hem weg en zegt: ‘Ik heb het je al lang vergeven hoor.’ Ik glimlach. 'O ja, er is nog iets dat je moet weten,' zeg ik. Hij kijkt me vragend aan. 'Noa, uhm, Noa haar moeder gaat, uh, dood,' zeg ik, ik kom slecht uit mijn woorden omdat ik er een beetje emotioneel van word. 'Echt waar?' vraagt Bart geschrokken. Ik knik en zeg: 'Ze belde me gister toen ik weg was, nog drie maanden.' 'Dat is ook best wel snel al,' zegt hij nog steeds met een verschrikt gezicht. Ik knik en begin weer te huilen. Bart staat op en slaat zijn armen om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zo blijven we een tijdje staan.