Love Goes On💞

30

~ een paar dagen later ~

Vanuit Ilse

'Ik ga jullie echt heel erg missen,' zeg ik tegen de groep. We staan op het vliegveld van Berlijn en ik ga zo door naar Schiphol. Ik ga iedereen langs om een knuffel te geven en als ik Lea een knuffel geef zegt ze: 'Je gaat het wel tegen Bart zeggen hè?' Ik knik. 'Gelukkig.' Dan kom ik bij Jan en even twijfel ik. Als ik hem nu geen knuffel geef, valt het dan teveel op? Maar ik wil het echt niet. Dan denk ik terug aan wat mijn moeder ooit gezegd heeft: 'Alleen iets doen, als je het zelf ook echt wilt!' Ik besluit naar mijn gevoel te luisteren en kijk snel op mijn horloge. 'Ehm... Jongens, ik moet gaan. Anders haal ik straks het vliegtuig niet,' zeg ik. 'Oké, tot snel Ilse,' zegt Nico. Ik zwaai nog even en loop dan weg. Zo, daar ben ik nog goed vanaf gekomen.

De deuren gaan open en ik loop de aankomsthal in. Meteen komt Noa op me af rennen. Ik geef haar een knuffel en ze slaat haar armen om me heen. 'Ik heb je zo erg gemist Ils,' zegt ze. 'Ik jou ook No,' zeg ik. Ik laat haar weer los en loop met mijn koffer naar Bart. Ik zet mijn koffer naast hem neer, waarna Noa hem vastpakt. Ik laat me in Bart zijn armen vallen. Dan begin ik te huilen. Bart wrijft met zijn hand over mijn rug en vraagt: 'Hé Ilsje, wat is er?' 'Ik heb je zo gemist,' zeg ik snikkend. Eigenlijk is dat niet waarom ik huil. Ik huil omdat ik besef dat dit weleens de laatste knuffel kan zijn. Wat nou als hij me echt niet geloofd en denkt dat ik vreemd ben gegaan. Lea zegt wel van niet, maar ik weet het niet zo zeker. 'Zullen we naar huis?' vraag ik. Bart knikt en hij pakt mijn koffer nog voordat ik hem kan pakken. Ik glimlach en ga naast hem lopen. Hij slaat zijn arm om mij heen en ik pak de hand van Noa vast. Zo lopen we naar de auto.

Noa zit op het bed van Bart en mij, terwijl ik mijn koffer uitpak. 'Ilse,' zegt Noa waardoor ik haar aankijk, 'ik moet je iets vertellen.' 'Oh, heb je een vriendje of vriendinnetje?' vraag ik met een glimlach. 'Nee, ik heb tegen je gelogen,' zegt ze terwijl ze me schuldig aankijkt. 'Oh, wat dan?' vraag ik verbaasd, terwijl ik naast haar ga zitten. 'Ik had je toch een berichtje gestuurd met hoe het gegaan was vrijdag?' 'Ja.' 'Maar eigenlijk was ze helemaal niet aardig,' zegt Noa. Ik kijk haar geschrokken aan en vraag: 'Wat is er gebeurd dan?' 'Toen ze over mijn moeder begon en ik er niet over wilde praten. Zei ze dat ze mijn nieuwe moeder werd en het daarom wilde weten,' zegt ze en ze begint te huilen. Ik trek haar tegen me aan en zeg: 'Ze word niet je nieuwe moeder hè, niemand kan die vervangen.' 'Alleen jij,' zegt ze. Ik glimlach en geef haar een kus op haar hoofd. 'Waarom heb je dit niet meteen vertelt?' vraag ik na een korte stilte. 'Ik wilde niet dat jij je zorgen ging maken over mij...' zegt ze. Ik kijk haar aan en zeg: 'Dat is heel lief, maar voortaan moet je dit gewoon zeggen, dan ben je er vanaf. Oké?' Ze knikt en zegt: 'Ik ga weer even.' Ik knik en ga weer verder met het uitpakken van mijn koffer.

Vanuit Bart

Ik heb al de hele dag het gevoel dat er iets is met Ilse. Vanochtend op het vliegveld zei ze dat ze huilde omdat ze me miste. Ik denk alleen dat er nog iets aan de hand was, ik weet alleen niet wat. Als Noa vanmiddag weer weg is, ga ik er wel naar vragen.

'Doei Bart,' zegt Noa terwijl ze me een knuffel geeft. 'Doei,' zeg ik, 'tot snel.' Dan gaat ze naar Ilse en ze geeft ook haar een knuffel. Ilse doet wel zo vrolijk, maar ik zie dat ze er niet helemaal bij is. Als Noa de deur uitloopt, gaan we terug naar de woonkamer. Ik besluit om er nu maar meteen over te beginnen. 'Ilse,' zeg ik, 'is er iets?' 'Nee, alles gaat goed,' zegt ze met een glimlach. 'Maar ik merk dat je anders doet dan normaal,' ga ik door. 'Ik ben gewoon nog een beetje moe van de reis,' zegt ze. Ik kijk haar bezorgd aan en ze staat op. 'Ik.. ehm.. ga even naar boven,' zegt ze. Ik knik en ze loopt de kamer uit.
Na een tijdje hoor ik wat boven. Ik ga onderaan de trap staan en luister een beetje mee. Ik hoor dat Ilse huilt, maar ik hoor ook dat ze met iemand aan het praten is. Daarom ga ik niet naar haar toe nu. Ik luister even goed en hoor dan dat ze Duits praat. Ze is dus met iemand van Sing Meinen Song aan het bellen. Ik loop weer terug naar de keuken en maak een kopje koffie klaar. Terwijl ik dat doe gaat mijn gedachte alweer naar Ilse. Wat zou er met haar aan de hand zijn?

'Bart,' hoor ik de stem van Ilse heel zacht en breekbaar zeggen. Door de manier waarop ze het zegt schrik ik. Ik draai me om en ik zie aan haar gezicht dat ze elk moment in tranen uit kan barsten. Ik loop naar haar toe, en eenmaal in mijn armen begint ze hard te huilen. Ik probeer haar rustig te krijgen en na 10 minuten lukt dat eindelijk. 'Ik moet je iets vertellen,' zegt Ilse zacht. Ik knik en we lopen naar de bank. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik bezorgd. Ilse wil gaan praten, maar als ze wilt beginnen, stromen de tranen alweer over haar wangen. Ik trek haar dicht tegen me aan en na een tijdje hoor ik heel zacht: 'Bart, ik ben verkracht.' Ik kijk haar geschrokken aan en zeg: 'Wat?!' Ze knikt en begint weer te huilen. 'Ga je nu bij me weg?' vraagt ze bang. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Waarom zou ik nu bij je weg gaan? Je hebt me juist nodig nu!' zeg ik. 'Omdat... omdat ik seks heb gehad met iemand anders,' zegt ze. 'Je zegt net dat je verkracht bent, Ilse. Dat betekent dat het tegen je wil is,' zeg ik. Ilse knikt en zegt niks.  'Zal ik even een glas water halen voor je?' vraag ik. Nog voordat ze knikt laat ik haar voorzichtig los en sta ik op om een glas water te halen.

Ik vind dit echt een slecht geschreven verhaal worden, maar ik maak hem nog wel af, dus ja haha veel plezier met dit slecht geschreven verhaal verder lezen :)