Stockholm Syndrome (Editing)

Chapter 48

[Play Music: Stockholm Syndrome by One Direction ( Slowed version )

Chapter 48

Stockholm Syndrome

   Emptiness. I feel nothing but emptiness. I feel numb and drained. I'm not blind but what I see is  everything that surrounds me was dark. I was like a empty body, a shallow soul, a spiritless woman.

"Take a deep breath." A deep demonic voice spoke on my side. Nakatingin lang ako sa harapan habang tumatakbo sa kawalan ang kotseng sinasakyan namin.

"Akin na ang braso mo." Wika ni Devlin ngunit hindi ako gumalaw at nanatiling nakatulala sa daan.

  I heard a soft chuckle escape his lips. Naramdaman ko ang pagdampi ng balat nito sa balat ko ng itaas niya ang strap ng dress ko, agad ako nakaramdam ng takot at pandidiri ng maalala ang pakiramdam ng balat niya sa katawan ko.

    Mabilis at malakas kong tinabig ang kamay niya at matalim na tumingin sa kanya. Lumalim ang paghinga at nagngingitngit ang ngipin ko sa galit at sakit ngunit wala akong lakas upang sumigaw o manlaban. Nanatiling nakatikom ang bibig ko at lumayo sa kanya habang nakatingin pa rin ng masama sa demonyong kasama ko.

    Ngumisi ito at umiling, "You're being too rude, princess." Mala-demonyo itong ngumisi at lumapit sa'kin.

"Huwag kang lumapit!" I shouted in panic. Tumawa muli ito ng nakakakilabot at kinagat ang labi.

"It doesn't hurt if you obey." Ani nito at nakataas ang kilay habang nakangiti.

  

   Tumiim ang bagang ko at masamang tumingin sa kanya, "Fuck you..." I cursed lowly under my breath.

    Tumawa itong muli na para bang nag-eenjoy siya sa kaniyang kademonyohang ginawa.

    Tumigil ito sa paghalakhak ng tumingin ang madidilim niyang mga mata sa akin at tumiim ang bagang. Nilukob ako ng takot ng malakas niyang hablutin ang braso ko at walang awang tinurok ang isang mahabang syringe sa laman ko.

     Humiyaw ako sa sakit at tumulo ang luha ko. Muli akong napasigaw ng walang habas na hinugot ni Devlin ang syringe at tinapon iyon sa gilid. Binitawan nito ang braso ko at mabilis ko iyong binawi at hinawakan. Tinignan ko ang braso ko na namamaga at nagdudugo dahil sa hindi maingat na pag-inject sa akin. Humikbi ako sa sakit at muli ngayon lang ako nakaramdam ng emosyon.

    Tumingala ako at sinandal ang likod sa upuan at tumingin sa harapan. Bumaling ako sa driver na walang reaksyon at nakatuon lamang ang atensyon sa daan. Tila walang pakielam kung patayin man ako ngayon ni Devlin habang sakay niya.

    Sinapo ko ang ulo ko ng makaramdam ako ng hilo. Agad ko ring sinapo ang tyan ko ng makaramdam ako ng kakaiba roon at tila nilulukot ang laman loob ko. Maaring nakuha ko ito ng suntukin ako ng walang hiyang demonyong katabi ko sa sikmura. Naman, sabay sabay ang sakit.