Stockholm Syndrome (Editing)

Chapter 21

Chapter  21

Laundry

"Hey, Lukey where's your laundry area?" Tanong ko kay Luke ng makasalubong ko ito sa hallway sa tapat ng kwarto ko.

"At the basement." He answered coldly but I ignored it.

"May ginagawa ka ba?" I asked.

"Ano ba sa tingin mo?" Masungit nitong tanong at pinakita ang makakapal na folders and envelopes sa bisig niya.

Nginitian ko ito at nang-aasar na tinignan, "Great!" I exclaimed and clap my hands.

"Gusto kong dalhin mo yung lagayan ko ng damit sa laundry area." Wika ko.

"Hindi mo ba naintindihan? May gagawin ako—" Pinutol ko ang protesta ni Luke at inilagay ang hintuturo sa bibig niya.

"I want you to bring my clothes down the basement, do you understand?" Tanong ko. Umiling ito at tinabig ang kamay ko.

"No—"

"The word no is not existing in my dictionary, so it's a yes." I smiled and turn my back to him.  

"Oh, I want all my laundries prepared after my bath." I winked at Luke whose vein is popping out.

Pagkatapos kong maligo ay sinuot ko ang puting bathrobe at lumabas ng banyo. Binuksan ko ang drawer ko at kumuha ng undergarments na huling tatlong sets na lang ang natitira. Sinuot ko muli ang bathrobe at sinara ang drawer, I hate this, I should wore this robe for the whole damn day because my clothes run off. Bakit ko pa kasi hinintay na matambak ang labahan ko?

Sinuot ko ang tsinelas ko at lumabas na ng kwarto. Medyo natagalan ako sa paghahanap ng punyetang basement na 'yun, bakit naman kasi sa laki ng mansyon na'to sa basement pa ang laundry area nila. Binuksan ko ang isang puting pinto at bumungad sa akin ang hagdan pababa, well, my senses telling me this is the place.

Umingit ang kahoy na hagdan ng humakbang ako rito, habang pababa ako ay  nakita ko ng bukas ang ilaw at nadatnan si Luke na ibinaba ang mga labahan ko.

"Hi Lukey!" Bati ko. Bumaling ito sa akin at inirapan ako.

"I see, my laundries are all here." Ngiti ko at humalukipkip lang ang binata.

"Ang dami mo namang labahan, gaano na ba katagal 'to?" Tanong ni Luke.

"One month." I answered. Tinignan nito ang tatlong naglalakihang basket na punong puno ng mga damit  bago ako tinignan.

"Eto? One month na'to?" Nagtatakang tanong ng binata.

"Oo." Sagot ko na parang wala lang.