Z4: THE LOST BAIDER BOOK 1 (Baider's Invention #3)

Chapter 53 "Mother's Heart"

Ngumiti siya nang sobrang laki.

Dug.dug.dug.

"Okay"

Hinawakan niya ang kamay ko at nilaro muna iyon. Mahabang byahe nanaman ito pero kahit ga'no pa katagal ang byahe basta siya ang kasama ko ligtas ako. Alam ko.

Ginising ako ni Flair.

Ngayon ay nasa tapat na kami ng bahay namin pagpasok ko nakita ko kaagad si Kuya Zeke.

"Mommy!!!!!! Umuwi na si Princesss!!!!!" malakas na sigaw ni kuya Zeke.

Tumakbo siya at niyakap ako.

"Ano kayo na ni Jave?" bungad niya, inirapan ko siya.

Lumapit siya kay Jave at tinapik ito sa braso.

"Ano na Jave? Ang bagal mo! Daig mo pa ang pagong"

Nakita kong nahiya si Flair at nagkamot pa ng ulo.

Lumabas na sila mommy, daddy, kuya Zen, Zaimon at nay Purita.

Hindi ko alam paano ako magsisimulang sabihin sa kanila. Yumakap sila at masayang-masaya.

"May sasabihin po sana ako e" nahihirapan kong sabi.

Awtomatiko silang nagulat at parang kinabahan pero naghihintay ng sasabihin ko.

"Dude! Binuntis mo kapatid ko?" sigaw ni Kuya Zeke kay Flair.

Biglang napa-nganga sila at gulat na gulat, ang mga mata ay nagtatanong kung totoo.

Si Flair naman ay awtomatikong napa-sagot ng "Hindi, grabe. Sagutin niya muna ako" at saka siya kumindat.

Hinampas ko nga siya.

Nakita kong nakahinga sila nang maluwag. Gusto ko mang tumawa dahil sa mga hitsura nila pero 'di ko magawa.

"Ano ba kasi 'yon, Princess?" naiinip na tanong ni Kuya Zen.

Tumingin ako kay daddy and mommy.

"Nahanap ko na.. ang totoo kong pamilya" nahihirapan kong sabi.

Gano'n nalang ang gulat nila at ang pag-tataka ay nasa mga mata.

Si mommy ay biglang yumakap kay daddy at umiyak na.

"What are you saying?" nagtatakang tanong ni Kuya Zaimon.

"Hindi ako tunay na anak nila mom and dad. Isa akong Baider, na-alala ko na kung sino talaga ang pamilya ko" nakayuko kong sabi hindi ko na napigilan na tumulo ang luha ko.

Lumapit si Flair at yumakap nanaman.

"It's not true. Anak kita, anak ka namin ng daddy mo" sabi ni mommy.

Umiiyak na siyang lumapit sa akin.

"Anak kita. Tandaan mo 'yan. Kailan mo ba narandaman na hindi kita anak huh?" sabi ni mommy habang humihikbi. "Galit ka ba sa mommy?"

Umiling ako.

"Hindi ako kahit kailan magagalit sa iyo mommy. Mahal na mahal ko kayo"

Yumakap siya sa akin.

Lumapit silang lahat at nag-group hug kami.

"Patawarin mo kami, Princess. Kung 'di namin sinabi saiyo" sabi ni daddy at hinaplos pa ang pisngi ko. "Sobrang dilim kasi ng pinang-galingan mo baka hindi makabubuti saiyo 'yon"

"Naalala ko na daddy"

Ngumiti si daddy.

"No'ng gabing nakuha ka namin ng mommy mo 'yon ang pinakamasayang araw sa buhay namin kahit gusto ka naming ibalik parang 'di na sumang-ayon ang panahon" humugot siya ng hangin bago magsalita ulit. "Nag-bakasyon lang kami no'n sa Bicol nakita ka namin sa gitna ng kalsada, nahimatay at ang taas ng lagdan. Inalagaan ka namin ng mommy mo. Isang linggo kang halos tulog lang 'pag magmumulat ng mata ay iiyak ka lang at 'di makausap. Tinatanong ka namin kung nasaan ang mga magulang mo pero hindi ka nagsasalita. Lumipas pa ang dal'wang linggo para kang pipi, ayaw makipag-usap at 'di na talaga nagsalita. Hanggang isang araw yumakap ka sa mommy mo at sa akin. Tinawag mo kaming 'mommy and daddy' pero wala kang sinabi tungkol sa pamilya mo nakalimutan mo 'yon. Nag-desisyon kaming ampunin ka nalang at naghintay na maalala mo muli ang pamilya mo at ngayon naalala mo na nga"