My Classmate, My Wife (Revised & Complete)

TEN: Asshole

ANDREW CYRUS VILLAFUERTE

I heard that we, people, can make one move or say one word that could totally change everything in an instant. And that change could be a bad thing or its opposite, a good one.

But with my move, I think it's a bad one. But I will not regret making that one move -- kissing Eunice.

I kept tossing and turning pero hindi talaga ako makatulog. Hindi ko mahanap ang antok dahil tuluyan ng nagising ang diwa ko nang dumampi ang labi ko sa labi ni Eunice. I was right, she tastes great.

I've kissed a lot of girl but she was different. Nanigas pa nga ang katawan ko ng maramdaman ko yung labi niya na napaka lambot. I wanted to kiss her more pero agad nagpanting ang mga tenga ko dahil sa sampal niya.

Umupo ako sa kama and touched my lips. I can't help but to smile. Finally, I was able to kiss her. I've been dying to kiss her since I first laid my eyes on her way back when we were in sixth grade.

Maraming pagkakataon na ang lumampas sa akin. Pero hindi ko na iyon pinalampas kanina. I kissed her because of what I am feeling. This thing inside my chest, kept on pounding because of anger and her.

It fucking send my blood to boiling point every time I see her with that Thunder guy. For one week, I've been trying to hold my temper and stopped myself from charging towards him whenever they are laughing together. Damn it!

Isang linggo ako nagtimpi! Pero kanina, gising pa ako nang umalis si Eunice. Actually, I followed her. At halos magwala ako sa loob ng kotse ng makita ko na dumating yung lalaki na yun!

I cannot contain my anger anymore so I snapped out when she arrived. I lost control of my words and accused her of something that I know she's not capable of doing.

Alam ko na hindi malandi at hindi lumalandi si Eunice. Pero napapangunahan ako ng galit ko at ayun ang dahilan na pumapasok sa isip ko. Na lumalandi siya.

I followed her to her room to say sorry. But I can't say it. Hindi ko kaya dahil nawawala ako sa sarili kapag tinititigan ko siya. Nagwawala 'tong bagay na nasa loob ng dibdib ko.

So instead of saying sorry, I kissed her. That shocked both of us so I was not surprised when she slapped me. Although that fucking hurts!

Sinilip ko ang orasan para tignan ang oras. Maga-alas dos na ng umaga pero ito ako, gising na gising pa rin. May pasok pa naman ako mamaya. Malamang sa malamang, tulog ako sa klase nito!

I decided to went downstairs to drink milk. I used to do that whenever I can't sleep. And somehow, that works.

But I froze when I saw Eunice inside the kitchen, drinking. I guess she can't sleep too. Alam kong ayaw niya na makita ako ngayon dahil sa nangyari kanina. Alam kong galit pa rin siya. Ako na ang iiwas dahil ako naman ang may kasalanan.

I took a step back and about to go back to my room when she said something.

"Can't sleep too?" I stopped and looked at her. She's looking at me while holding her glass half full of milk.

"Yes." Tipid na sagot ko at napahawak sa batok. Damn! Dyahe 'to! Bigla along nakaramdam ng nahiya ang putcha!

Mukhang safe naman lumapit sakanya dahil siya ang unang nagsalita. I went inside the kitchen and headed directly to the fridge. Kinuha ko ang fresh milk ko para inumin. Pero napaatras ako ng biglang sumulpot si Eunice sa gilid ko hawak-hawak ang isang baso.

"Thanks." Bumalik siya sa pwesto niya.

Magkaharap kaming dalawa ngayon. She's at the counter, sitting at the high stool while I'm leaning at the sink, staring at my milk. Silence filled the whole kitchen.

This awkwardness is killing me!

Hindi ko alam kung ako ba ang dapat maunang magsalita. At kung ako man, ano naman ang sasabihin ko? Should I say sorry for what I've said and done earlier? Yes. I think that's the right thing to do.

"Eunice." I called her attention. Kitang kita ko kung paanong nagulat siya sa biglang pagtawag ko sakanya. Mula sa baso ay inilipat niya ang tingin niya sa akin.

"I'm so sorry for everything." I apologized. I really mean it. Napakatanga ko para sabihin ang mga bagay na iyon at halikan siya. Alam ko na nasaktan siya dahil of most people, sa akin pa nanggaling ang mga salitang iyon. I knew her better than anyone else.

"Hindi ko alam kung dapat ba akong maniwala sa mga salitang nanggagaling sayo. You're words seem to be unreliable. They're just words with no meaning at all." I smiled bitterly. Hindi ko siya masisisi kung ganyan ang tingin niya sa akin at mga salita ko. Dahil alam ko naman na nakita niya ako nung isang araw sa milk tea shop.

Hindi lang doon ang unang beses niya akong nakita na may kasamang ibang babae kahit na sinabi ko na gusto kong ayusin namin ang relationship na meron kami. I knew she saw me back at the bookstore too. So that's not a surprise anymore kung hindi ma siya maniniwala sa akin. I made her think of me that way, unreliable.

Sinungaling at isang gago.

Inisang tungga ko ang gatas at nilagay sa lababo ang pinag-inuman ko. I hope that the milk will send me to sleep before pain does.

I left Eunice without saying a word. Hindi na siguro kailangan dahil hindi rin naman kapani-paniwala ang mga salitang nanggaling sa akin. Siya na mismo ang nag sabi noon.

"We're done."

Nanlaki ang mga mata ni Jasmine nang marinig niya ang sinabi ko. Pero ilang segundo pa ay mas lalong nanlaki ang mga mata niya dahil mukhang nag sink in na sakanya ang sinabi ko.

"What?! No!" She stood up.

I am sick of seeing such reactions. Nakakaumay na. Ganyan na ganyan din ang reaction nung mga naging flings ko. Yes, flings lang. Landian lang. Hindi naman ako nagse-seryoso dahil ayaw ko.

"Bye." This time, ako naman ang tumayo at umalis. She called me but I didn't bother looking back at her. Ako ang magde-decide kung kailan ko gustong tapusin ang landian.

Not them.

Dumiretso ako sa cafeteria para kumain nang makasalubong ko si Eunice kasama si Trisha at ang lalaki na kinaiinisan ko, si Thunder. They were all laughing.

Tinignan ko si Eunice at mukha namang masaya talaga siya. Parang walang nangyari kagabi. Tumungo ako para kunyari hindi ko sila nakita. Tangina, ang sakit.

"Andrew!" Napahinto ako sa biglang pagtawag sa pangalan ko.

Tumalikod ako para tignan kung sino ang tumawag sa akin at nakita ko si Jasmine na pasugod na sa akin. I sense trouble. Before I could even react, she slapped me already. It was strong enough to make my face sting.

"That's for breaking up with me!" She yelled and then left.

Everyone was looking at me and started buzzing like bees. I touched my cheek and smirked. Quota na ako sa sampal ah. Nakadalawa ako kay Eunice tapos ngayon naman isa galing kay Jasmine.

I deserve this for being an asshole.

Tumalikod ako para ituloy ang naputol kong pagpunta sa cafeteria. Pero napahinto ako nang makita ko si Eunice at dalawang kasama niya na nakatingin sa akin.

Ako ang unang kumalas ng tingin. I hope she's happy now after witnessing that. Alam ko naman na ayun ang gusto niyang mangyari dahil gago ako.

Hindi na ako tumuloy sa cafeteria. Dumiretso ako papunta sa parking lot kung nasaan ang kotse ko. I am free now. This needs a celebration! Fucking celebration.

Papasok na ako sa kotse nang may tumawag sa pangalan ko.

"Andrew." It was Eunice. She's looking at me wearing a worrying look.

What's with her look? Sympathy? Pity? Ha! I don't need that kind of look from her. Di ba dapat nga masaya pa siya? Dahil nasampal ako ng dahil sa pagiging gago ko.

Tuluyan akong pumasok ng kotse at umalis sa school.