My Classmate, My Wife (Revised & Complete)

FORTY: I Ain't, Yet

EUNICE GRACE TAN

My jaw dropped. Literally.

Nakatingala ako dahil tinitignan ko ang itinuturo ni Thunder. Seriously? Kailangan naming mag trek dahil nasa taas daw ang haven niya.

Well, it's not that high. And it's a first time for me so I won't mind climbing the slope. Adventure!

"You sure you can?" He asked. He's worried. It's all written on his face.

"Of course!" I said confidently.

Nagsimula kaming umakyat. Nung una, nae-enjoy ko pa kaso habang tumatagal, I'm starting to feel sweat all over my forehead. Malayo pa ba? Feeling ko kanina pa kami umaakyat eh.

Nararamdaman ko na rin na kinakapos na ako ng hininga. Kainis! I thought this will be an easy thing for me. Akala ko lang pala.

"Kaya pa?" Tumigil si Thunder sa pag-akyat.

Nauuna kasi siya sa akin. Tapos sa likod ko naman ay si Gab. Pinaggitnaan nila akong dalawa para in case na ma off balance ako, may aalalay sa 'kin.

Of course, this set up, made me feel secured. Having this gorgeous man in front of me that'll hold my hand anytime when I can't climb anymore. At sa likod ko, si Gab, na inutusan ni Thunder na bantayan ang bawat hakbang ko para sure na matibay ang aapakan ko.

"Nakakahingal pala 'to." I confessed.

"You can do it. We're almost there." He reassured me with his words and smile.

Nakakabuhay ng loob ang ngiti niya. Ngumiti lang ako. Ang sarap sa feeling na may taong nagtitiwala sayo. Na naniniwala siya na kaya mo.

I nod and Thunder continued climbing. Good thing that this isn't some sort of rocky mountain. Slope lang siya na medyo maalikabot at may mga halaman at damo sa gilid.

May path naman. Ibig sabihin, may mga umaakyat talaga dito. Pero kung haven niya 'to, pwedeng siya ang dahilan kung bakit may path dito paakyat.

"Oh my."

Lumaki ang singkit kong mata nang tuluyan na kaming makaakyat. From here, I can see the horizon. The vast expanse of the sea meeting the blue sky, filled with scattered clouds.

This is a piece of heaven! Literally a jaw dropping view!

"Welcome to my haven, sweetie." He said and while standing beside me.

"You're haven's a heaven on Earth." I stated.

The wind blew and the mixture of warm and cold breeze touched my skin. I closed my eyes, spread my arms and  inhaled the refreshing air.

This is something that money can't buy.

Ito ang lugar na pipiliin mong puntahan kesa sa mga amusement park o ano mang mall. Compared to the skyscrapers and crowded metropolis, this place is way better.

Hindi mo ito ipagpapalit sa matatas na building o kung anuman na meron ang Manila.

"Whenever I feel down, I go here. Pumupunta ako dito para lumanghap ng sariwang hangin at isigaw ang lahat ng nararamdaman ko. This is my comfort zone. My own version of palace."

Tiningnan ko siya. Pinagmamasdan niya lang ang kalawakan ng dagat na kumikislap dahil sa sinag ng araw. He's smiling. Masaya siya sa nakikita niya ngayon.

What he said was another thing about him that's worth knowing.

He's really more than good face.

"Come on. Isigaw mo lahat ng sama ng loob mo. Lahat ng galit mo." He encourage me. Nakatingin siya sa akin at encouraging talaga ang tingin niya.

Isigaw ko? Pero nandito siya at si Gab. Nakakahiya. Maririnig nilang dalawa ang mga nararamdaman ko ngayon. Malalaman nila kung gaano ako ka-wasak ngayon.