Prelude to Destruction (Barako Girls Series #1) ✓

IKA-15

◆◆◇◆◆

15, Please.

"B-baril ba iyon, Cinco? Baril ba 'yun?"

Maging ang mga aso ay hindi magkaintindihan sa pagtahol. Ang mga tao naman ay kaniya-kaniyang labas sa kanikanilang kabahayan. They heard it too.

Hindi ko alam kung maglalakad o tatakbo. Nagkaroon din ako ng takot para sa sarili.

Higit sa lahat kay Simon.

"Ala'y baril ayon!" sigaw noong isang babae, naghihisterya.

"It would be better kung babalik ka na sa car." he advised. Na itinanggi ko. I will not! I am responsible for this, too.

"Demian may baril ang taong iyon. Hayaan mo na sa amin ito. Please, just go back to the car." Pagdidiinan niya pa. Ngayon ay inuutusan niya akong bumalik. Ngayon pa? Hindi ako babalik. I have my right to say no.

"No." Pumikit siya ng mariin.

"Sa baranggay hall daw ho nanggaling! May dayuhang kaaway ang kapitan!" mas nagkagulo ang mga tao. Ang iba ay patungo sa lugar na iyon. No. No.. Simon!

Nakipagsiksikan ako at nakipag-unahan sa mga iyon. Kinalimutan ko muna si Cinco.

"D-demian!" kahit na ang lingunin siya ay hindi ko ginawa.

Ngayon ay nakarating ako sa tapat ng baranggay hall. Walang mga taong nagtangkang pumasok sa loob ng gate noon. Lahat sila ay nakaabang lamang sa labas. Mas mabuti.

"May pumasok na babae!" dinig kong komento ng ilan sa kanila.

"Demian stop!"

"I'll fcking kill you!" that's definitely Simon's curses. I ran after that curses. It'll lead me to him.

Papasok pa lang sana ako sa opisina ng kapitan noong bumagsak sa harapan ko ang sinaunang pintuan nito. Muntik na akong hagipin. Nasa ibabaw nito si Simon at ang Kapitan. Naestatwa lamang ako.

"S-simon!" natigilan siya sa pananakal at nagtatakang bumaling sa akin.

"Demian?" dahil doon ay nagkabaliktad sila ng pwesto ni Kapitan. Siya na ngayon ang nasa ilalim at siya na ang sinasakal. Oh my God!

Bigla-bigla naman ay hinatak ako ni Cinco paalis doon.

Hindi ko tuloy nakita kung paanong nakatayo na silang tatlo. Magkakahiwalay.

"I knew it Cinco! I knew it! He's a mother fcking maniac!" sigaw nito. "Look at that door, Cinco. Look at that damned door!" itinuro niya gamit ang baril iyong pinto. He's the one holding the gun. Nakataas kamay lamang iyong kapitan. Si Cinco naman ay unti-unting binubuksan ang pintuan.

Bad memories hits me. Again.

My mother cried loud that night. Hindi ko alam na iiyak siya ng ganoon katindi. She is in deep pain. Painful that I can heard it inside this darkness. Susana covered her both ears. Matapos ay tinakluban ko pa ulit iyon para mas lalong hindi na niya marinig ang pangyayari.

Now it's only me, enduring my mother's sobs. I am hurting, too.

That night ended. And I didn't want another night to come. But no matter how hard I pray for that, I know the world won't stop just because I want it too. Or because I want escape.

Tonight is different. Hindi ko narinig ang iyak ng inay ko. Samantala naman ay nararamdaman kong nariyan lamang ang lalaki sa tabi-tabi. Kaunting kaluskos lamang ay katapusan na namin.

Akala ko ay nakaligtas na kami. Akala ko'y makakaligtas kami tulad noong mga nagdaang gabi.

I heard chains. I heard keys. Most importantly I heard her monstrous laughter as the door between us squeaked for its opening. I heard him utter words I couldn't remember. I rather not remember.