Bu bölüm biraz karekterlerin hayatına değindim çünkü mahkeme sonrası finale kadar Eftelya-Metehan ilişkisi ağırlıklı devam edeceğim.
Uzun bir süre sonra, mahkeme gününden bir gün önce.
Yarın hayatımızın en önemli günlerinden biri olacaktı.
Hayatımın değil, hayatımızın. Çünkü bizim hayatımız asla tek kişilik olmamıştı.
Çetin'in hem bu kadar olgun hem de bu kadar neşeli olabilmesi bana hep imrenilesi gelmişti. Ciddi durumlarda elini taşın altına koymasını bilen, günlük yaşamda ise her zaman bizi gülümseten kişi o oluyor.
Özge, içimizdeki en küçük olan. Duygularını hep biraz yükseklerden yaşadı. Kızınca çok öfkelenir, üzülünce çok üzülür, sevince çok sever. Grubun küçük kız kardeşi. Hepimiz ona bir abi-abla gibi davranırız Çetin hariç. O Özge'ye uzun zamandır aşıktı. Lisenin sonunda oluşmuştu hisleri, ancak Özgeler Almanya'ya gidince aralarında bir şey geçememişti, bu yaza kadar. Malum Çetin üniversiteye geçerken Özge lise 2'ye geçiyordu. Özge'nin hisleriyse Çetin'den daha sonra oluşmuştu. Hatta Almanya'da bir çocukla çıkmıştı.
Asu, Bursa'ya gittikten sonra zor zamanlar geçirmişti. Orada olmayı hiçbir zaman istemedi, istemiyor da. Ama annesini orada yalnız bırakamayacak kadar da düşünceli ve fedakâr bir karekter. İçimizde aşkta en şanssız olanımız. Kötü günlerini atlatmasına belki de en çok ben seviniyordum, çünkü bana aşık olması vicdan azabı çekmeme sebep oluyor.
Ahu, en güçlü olanımız. Ona baktığımda hissettiğim en güçlü duygu gurur. Anne babası ayrıldığında üzüntüsünü onlara yansıtmamış, yanında kaldığı babasının en büyük desteği olmuştu. Bu durumdan Asu kadar etkilenmemişti oturduğu yerden uzaklaştığı için belki de, ona da destek olmayı becermişti. Hiç ilişkisi olmamıştı, lisenin yarısını Kaan'la uğraşarak geçirmişti. Üniversiteye geçerken de olay patlak vermişti. İlk senesini toparlanmaya çalışarak geçirmişti zaten, bu sene de kimseyle görüşmemişti. Ancak ben avukat Nejat'ın ona karşı bir şeyler hissettiğini düşünüyorum. O adamı sevdim, eğer bir ilişkileri olursa Ahu'yu mutlu edebilirdi.
Malesef içimizde en beceriksiz bendim. Ahu sürekli arkamı toplamak zorunda kalırdı. Annem kendisi çalıştığından dolayı genelde vicdan azabı çeker, benimle ilgilenemediğini düşünürdü. Aslında yanılıyordu, hem beni büyütmeyi, hem de ev ekonomisini babamla birlikte sağlamayı başarmışlardı. Lise de bir kıza aşık olmuştum, şansıma o da bana. Güzel zamanlar geçirmiştik, ancak bittikten sonra kimseden hoşlanmamıştım, Eftelya'ya kadar.
Şimdi hayatıma Eftelya girdi. Onun da iyi ki'lerim arasında yer alacağını düşünüyorum.
Ve yarın hayatımızdaki karabasandan kurtulacaktık, buna inanıyorum.
YOU ARE READING
Deniz Kızı
Teen Fiction"Beni şu saatte buraya getirdiğine inanamıyorum! Derdin ne lan senin?" Çetin hala söylenirken ben tişortümü çıkarmıştım bile. Burası denizdeki 2 koca kayanın arasında kalan yerdi. Gündüz çok kalabalık olduğu için akşam gelmiştik. Ne var yani? Tam...
