Bu bölüm saçma sapan bir şekilde Çetin'le Eftelya şipledim ama siz şiplemeyin ya fkfkfklfldleklslsldld.
İyi okumalar.
Metehan: Kapıyı aç.
Eftelya: Ne?
Eftelya'nın gözleri, anoniminden gelen mesajla şokla irileşti. Gerçekten karşısına mı çıkacaktı?
Hemen oturduğu koltuktan fırlatıp kapıyı açtı. Karşısında oldukça yakışıklı bir çocuk vardı ve elinde bir kutu tutuyordu.
"A- anonim?"
"Ben anonim değilim, arkadaşıyım, sakin ol. Bunu gönderdi sana."
"Bu nedir?"
"Açınca görürsün."
Dedi ve merdivenlere doğru adımladı.
"Dur! Bekle."
"Ne oldu?"
"Anonimin... Adını söyler misin bana?"
"Buna yapacağıma kendin bile inanmadın, değil mi?"
"En azından bir ipucu versen, herhangi bir özelliği hakkında?"
"İyi günler, Eftelya."
Yeniden merdivenlere yöneldi.
"Hey! Sen benim adımı biliyorsun, senin adın ne?"
"İsimlere fazla takılıyorsun galiba. Tadını çıkar bence, hem anonim konuşmanın, hem de kutudakilerin."
Dedi ve bu sefer gerçekten merdivenlerden aşağıya indi.
Eftelya ise içeriye gidip kapıyı kapattı. Koşarak pencereden baktı. Anonimin kuryecisi gidiyordu. Telefonunu alıp koşarak binadan aşağı indi. Çocuğun buradan çıktıktan sonra anonimle buluşacağını düşünüyordu. Takip etmeye başladı. Bir süre Çetin önde Eftelya arkada yürüdüler. Çetin en başından beri kızın arkasından geldiğini fark etmişti. Ara bir sokağa sapıp orada durdu. Eftelya ise çocuğun nereye gideceğinin merakıyla sokağa saptı, sapar sapmaz birine tosladı. Anonimin kuryecisi.
"Gerçekten beni takip ettiğini anlamayacağımı mı sandın? Hem salak, hem de berbat bir ajansın."
"Ayıp oluyor ama."
"Hiç de ayıp olmuyor. Yalan mı? Ben sana söyleyeyim, anoniminle buluşmayacağım. Evime gidiyorum."
"Of! Tamam. Hem hiçbir şey söylemiyorsunuz, hem de azarlıyorsunuz."
Diye homurdanarak evine gitti. Zaten çok uzaklaşmamıştı. Eve gider gitmez kutuyu açtı. Açar açmaz gülmeye başladı.
Kocaman bir kapta muhallebi.
Hemen mutfaktan bir kaşık aldı, en sevdiği dizilerden birini açtı ve muhallebisini bitirdi.
Eftelya: Muhallebi için teşekkürler.
Metehan: Rica ederim. Kuzenimin neredeyse ayaklarına kapanarak yaptırdım.
Eftelya: Ben karşılıklı yememizi tercih ederdim ama.
Metehan: O da olur bir gün güzelim.
Eftelya: Bana güzelim deme.
Metehan: Tamam, güzelim.
Metehan: Profil resmini mi kaldırdın?
İletilmedi.
YOU ARE READING
Deniz Kızı
Teen Fiction"Beni şu saatte buraya getirdiğine inanamıyorum! Derdin ne lan senin?" Çetin hala söylenirken ben tişortümü çıkarmıştım bile. Burası denizdeki 2 koca kayanın arasında kalan yerdi. Gündüz çok kalabalık olduğu için akşam gelmiştik. Ne var yani? Tam...
