Liv & Menyn 2 : how are we gonna survive

hoofdstuk 24 (drieling?!/scores)

Liv's P.O.V.

De trainingsdagen zijn voorbij en het ging goed. Thistle en Daisy kunnen meer dan ik dacht. Medusa is alleen echt verschrikkelijk! Ze zit me de hele tijd dwars. Ze maakt me belachelijk, zegt het ene negatieve over me na het andere, zegt dat mijn baby er vast uit gaat zien als een lelijke trol, omdat ik de moeder ben, beledigt mijn ouders, Chicago en Onverschrokkenheid en ze is zogenaamd heel onhandig. Dat houdt in dat de zalf tegen brandwonden nu in onze kamer staat aangezien ze in twee dagen ook twee keer mijn koffie omgestoten heeft. Echt ik haat haar zo erg!

Vandaag komen de scores. Maar eerst hebben we de hele ochtend niks te doen. Thistle en Daisy moeten wachten tot ze aan de buurt zijn en Garlic en ik moeten wachten tot ze terug zijn. We hebben besloten die tijd te benutten door een echo te maken van mijn buik. Dan kunnen ze zelfs zien of het een meisje of jongen is!

Samen met Garlic ga ik dus naar het ziekenhuis en al snel zijn we aan de buurt. Ze doen een soort gel op mijn buik en dan begint de echo. Al snel zie ik op het scherm drie hoofdjes. Uhm?! Wacht?! Wat?! Drie hoofdjes?! Ik kijk verder en zie gewoon dat van alles drie keer zo veel is als hoort. "Gefeliciteerd. U krijgt een drieling," zegt de dokter. Dat verklaart het dus. Ik weet alleen niet of ik wel blij ben met dit nieuws, want ik ben nog maar zeventien en Garlic is pas negentien. We zijn eigenlijk zelfs te jong voor één baby, dus drie? Is dat niet heel erg onhandig?

"En wat is het geslacht van de drieling?" vraagt Garlic, die zo te zien geen enkel probleem heeft met het nieuws. De dokter kijkt en glimlacht.

"Jullie krijgen twee zoontjes en een dochtertje," zegt ze glimlachend. Ze haalt de gel van mijn buik en dan vertrekken we weer. Garlic fluit vrolijk, maar ik blijf stil. Drie. Ik heb over een paar maanden drie kinderen, terwijl ik pas zeventien jaar oud ben. Hoe kan Garlic hier zo blij mee zijn?

Terug op de elfde verdieping heb ik nog steeds niks gezegd en is Garlic nog steeds heel vrolijk. Hij begint het nu alleen aan me te merken. "Liv, waarom ben je niet blij?" vraagt Garlic, als we samen op de bank zitten. Ik lig met mijn hoofd op zijn schoot en hij speelt met mijn haar.

"Ik vindt drie kinderen gewoon... veel voor een koppel van zeventien en negentiein. Ik moet even aan het idee wennen," zeg ik tegen hem. Zijn hand stopt even met het spelen met mijn haar, maar dan gaat hij weer verder.

"Sorry, dat ik daar niet aan dacht. Ik ben opgegroeid met het idee dat kinderen gewoon je leven compleet en beter maken, omdat ze ook kunnen werken en dat levert meer eten op. Dat is de gedachte in district 11. Daarom hebben veel familie's veel kinderen. Menyn heeft vijf broertjes, Thistle heeft volgens mij drie broertjes en vier zusjes, Daisy heeft drie zussen en een broertje en ga zo maar verder. Natuurlijk zijn er ook gezinnen die geen kind tot twee kinderen hebben, maar de meeste ouders nemen na het eerste kind nog wel meer kinderen en bijna alle getrouwde gezinnen die ouder zijn dan 30 ofzo hebben minstens 4 kinderen," legt hij uit. "Ik had moeten bedenken dat jij niet met die gedachte bent opgegroeid. Sorry."

"Het geeft niet," zeg ik. Al ben ik wel in shock dat de meeste mensen zoveel kinderen hebben. In Onverschrokkenheid hebben de meeste mensen geeneen tot drie kinderen. Een enkeling neemt er vier, maar meer ook echt niet en in de andere factie's is het precies zo. "Maar hoe zit het dan met jou gezin? We zijn nu al meer dan een jaar bij elkaar, maar ik heb je nog nooit over ze gehoord," zeg ik opeens bedenkelijk.

"Ik heb geen gezin," zegt hij. Meteen schiet ik omhoog en kijk ik hem aan. "Mijn moeder stierf bij mijn geboorte en mijn vader zie ik nooit. Het zou me verbazen als hij nog weet dat ik zijn zoon ben," zegt hij. Je hoort de haat naar zijn vader in zijn stem. Ik besluit maar een opmerking te maken om het weer luchtig te krijgen.

"Nou, bedankt," zeg ik nep boos. Hij kijkt me verbaasd aan. "Ik vindt het niet echt aardig dat je zegt dat je geen gezin hebt. Ik dacht toch echt dat jij, ik en de drieling een gezinnetje vormden die nog niet compleet was. Verkeerd gedacht blijkbaar," zeg ik en ik kijk hem nep boos aan. Hij schiet in de lach.