Liv & Menyn 2 : how are we gonna survive

hoofdstuk 11 (feest)

Hey, als eerste wil ik even melden dat de volgende hoofdstukken niet vanuit Menyn zijn. Ik heb even geen ideeën van Menyn, tenzij jullie die opsturen natuurlijk. Heel erg sorry... Maar het goeie nieuws is dat het maar voor 2 hoofdstukken is. Daarna komt Menyntje weer. 😜 en jullie zouden eigenlijk geen nieuw hoofdstuk krijgen, omdat jullie bijna geen vragen in hebben gestuurd, maar ik HAAT wachten en ik had het hoofdstuk al geschreven. O en denk nog aan mijn vraag onder de antwoorden van de Q&A

--------------------------------------------

Liv's P.O.V.

Ik voel me al wat beter, dus moest ik van Gea, alsnog naar het feestje toe. Grrrrr, ik wil gewoon in bed liggen. Toch hebben ze me in een mooie licht blauwe gala jurk gehezen en me naar het feestje gestuurd. Ik heb besloten gewoon zowat de hele tijd bij Garlic in de buurt te blijven. Ook, omdat ik hierna eigenlijk afscheid van hem moet nemen, maar misschien mag hij langer blijven, omdat ik zeg maar zwanger ben.

Ik sleur Garlic dus mee naar Gea en leg haar de situatie uit. Ze gilt hard van schrik en laat haar glas wijn op de grond vallen. Meteen kijk iedereen naar ons. Fijn, ik moet al om de vijf minuten met iemand dansen die me wil feliciteren met mijn verloving en overwinning. "Je bent zwanger?!" gilt ze hysterisch.

"Ja," zeg ik droog, terwijl ik verveeld naar mijn nagels staar. Ik moet doen alsof het me niks boeit. Misschien helpt dat. Nou achter het antwoord ben ik al snel. NEE. Er vallen wijnglazen van schrik op de grond en er komen kleine gilletjes overal vandaan. "Ik snap echt niet waarom je zo hysterisch doet, ik heb toch al gezegd dat ik het weg ga laten halen. Ik wil alleen maar dat Garlic wat langer blijft. Is dat nou zo moeilijk?" vraag ik geïrriteerd. De camera's nemen vrolijk dit alles op, want dit is natuurlijk BREAKING NEWS!!!

"Ik regel het wel," zegt Gea nog steeds in shock. Ze stellen zich hier wel echt heel erg aan hoor. Het was gewoon een foutje, zo moeilijk is dat toch niet?

"Fijn," zeg ik glimlachend en dan loop ik weer weg. Iedereen wil opeens mijn buik uithaald en sommigen proberen me over te huilen hem/haar niet weg te halen, maar hé hun hoeven niet negen maanden zo'n baby in hun buik te hebben als ik het hou, dus dan hebben zij er ook geen last van, dus laat ze lekker met hun eigen zaken bemoeien! "Je voelt nog niks @$#^#," scheld ik als weer is iemand mijn buik wil aanraken.

Garlic legt zijn hand op mijn mond en mompelt een verontschuldiging. Ik stribbel hard tegen, maar ik durf niet zo hard, omdat ik hem dan misschien pijn doe. Normaal maakt dat me niks uit, maar dit is Garlic! Hij trekt me mee naar de dansvloer en dwingt me te dansen. Al snel blijkt dat dat niet mijn beste punt is. Echt zo raar, ik kan bijna alles met mijn lichaam, maar dansen op de manier hoe het Capitool het doet? Nee, dat kan ik niet. Gelukkig fluistert in mijn oren hoe het moet en uiteindelijk heb ik het dan toch gelukkig door.

Ik leg mijn hoofd op zijn borst en zo dansen we verder. Ik vindt het fijn om zo met hem te dansen. Hij is zo geweldig! Vlinders ontploffen in mijn buik en ik wil voor eeuwig zo blijven dansen. Dit is gewoon het beste ever, om zo te dansen met Garlic. Ik hou zo ongelofelijk veel van hem. Ik had nooit verwacht dat ik ooit zoveel van een jongen zou houden, maar toen zag ik Garlic.

Ik snap nog steeds niet hoe een jongen zo perfect kan zijn, maar ik sta in de armen van een perfecte jongen.

Ik haal mijn hoofd van zijn borst en druk mijn lippen bijna tegen zijn oor aan, maar niet helemaal. "Ik hou zo facking veel van je," fluister ik in zijn oor, waarna ik mijn hoofd op zijn schouder leg.

"Ik hou ook van jou," zegt hij terug. Ik wil me weer terug trekken, maar dat lukt niet. Mijn oorbel zit vast aan zijn jasje.

"Ik wil het moment niet verpesten, maar mijn oorbel zit vast," zeg ik. Meteen schiet Garlic in de lach.

"Je bent echt zo dom hè," zegt hij lachend. Ik trek een beledigd gezicht, maar dat ziet hij natuurlijk niet. "Zal ik je maar weer bevrijden." Ik maak een heel klein knikje, net groot genoeg dat hij het voelt en hij maakt me los.

"En nu ga ik naar Jessie, want jij vindt me dom," zeg ik nep-beledigd, want ik ben al niet meer beledigd. Ik wil al weglopen, maar hij gooit me gewoon over zijn schouder heen. "Hé, laat me gaan! Ik vindt het niet leuk om tegen je kont aan te kijken," protesteer ik direct en alweer hebben we publiek fijn dit.

"Oh, echt niet? Jij was vroeger toch zo'n gigantische player?" vraagt hij zogenaamd onschuldig. Boos sla ik mijn armen over elkaar en Garlic loopt met mij over zijn schouder naar Gea, aangezien ze ons roept. Volgens Gea heb ik die abortus morgen en overmorgen vertrekken Garlic en Jessie dus. We slapen wel in de trein, omdat die klaargemaakt is voor ons. Dus gaan we naar de trein, ik nog steeds op Garlic's schouder.

In de trein neemt Garlic me mee naar onze kamer. Daar gooit hij me op ons bed en begint me te zoenen. Plagerig duw ik hem weg en kijk hem uitdagend aan, terwijl ik opsta van het bed. Garlic gromt en duwt me tegen de muur aan en begint me weer wild te zoenen. Ik glimlach tegen zijn lippen aan en als zijn tong vraagt om toestemming, maar als ik die net wil geven gaat de deur open.

In de deuropening staat Gea. Ze schud afkeurend haar hoofd. "Zouden jullie je niet een beetje meer gedragen, aangezien Liv zwanger is?" vraagt ze nog afkeurender dan dat ze haar hoofd schudde.

"Ga gewoon weg," sis ik naar haar. Ze weet meteen niet hoe snel ze weg moet komen en ik doe de deur dicht. Daarna gaan we gewoon weer verder met onze bezigheden.