Until We Get There

33. Assurance

33. Assurance

"Laureen.. Why were you crying?"

Marahas ko siyang hinarap at pinaghahampas. Ayaw kong magsalita, ayaw ko talaga! I'm angry and I don't want to spill something just because I'm angry!

"Laureen!" Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi at ifinocus ang paningin ko sa mukga niya. "Laureen.." Tumutulo nanaman ang luha ko galing sa mata. Wala na akong pakialam kung hindi na ako mukhang tao sa harap ni Pierre ngayon, all I care about is my bruised ego!

"Laureen, calm down.." Aniya at hinawakan ang magkabilang kamay ko sala iniyakap sa bewang niya.

"I hate you, Pierre.." Humagulgol ako. Shit, bakit ba ako nagkakaganito? "You're a fucking liar.."

"You hate me alright.." Aniya at hinarap ako. "But you watch your mouth.. Now you tell me what's your problem.."

"You're a goddamn liar, Pierre!" Asik ko sa kanya sabay bawi ng kamay ko at sinampal siya. Gusto kong dugtungan ang sinabi lo pero ayaw ko. All hell will broke loose if I did.

"Why are you so angry?"

"You're a liar!" I hate being left in the dark.. I hate being confused! I just hate everything right now!

"Wala akong ipinangako sayo, Laureen.. How did I became a liar?"

Sinampal ko ulit siya at naiyak ako. "You told you love me.." Sabi ko sa maliit na boses.

"I can remember telling you that.. But I can't remember telling you that I would stick to one because I have none.." Aniya sa sarkastikong boses. "I have none, Laureen.. And I would do anything I can compensate for myself.. because I don't have you."

Nanikip ang dibdib ko dahil sa mga sinabi niya. He's goddamn jerk.. "Now, Laureen tell me.. Why did you ran away?"

Hindi ako sumagot. Ayaw ko. Dahil kapag nagsalita ako ulit ay tuloy tuloy na ito. I might end up saying things I don't mean.

"Laureen.. Why were you acting like my girlfriend when I don't even have you."

Naramdaman ko yung kamay niyang binalot ang kamay ko. Hindi na ako makapag-concentrate sa pagpigil ng luha ko dahil hinawakan niya yung dalawang kamay ko at saka idinala sa bibig niya. He kissed the back of my hands gently. I bit my lip, don't you dare talk, Laureen!

"Why? I'm confused here.." Malungkot niyang sabi. "Because baby.. It's goddamn hard and painful to look at you from afar being hugged, kissed, cared for by someone else. And it fucking hurts that I can't do the same.."

Thi is hard.. It's really hard for me that I'm in this kid of situation. "I love you but I can't have you.. Is that wrong? To find someone that can make me feel loved? Because if you can't I'm sure as else many girls would be willing to compensate for me."

Aniya at tumayo. Tatalikuran niya na dapat ako pero.. I just founs myaelf hugging him from behind while crying..

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Nahihirapan akong huminga.. The way he turned his back on me.. I felt this strange feeling.

I felt scared that.. He would really..

Itinaganggal niya yung kamay ko pero hinigpitan ko yung pagkakahawak ko. "You don't love me, I get it. But, please.. Fuck off if you don't have anything To say that I like.."

Hindi ko parin inalis ang kamay ko sa pagkakayakap sa kanya. Pero may nag-uudyok sa aking magsalita.. Oh, damn.

"Pierre.." Nanginginig pa ang boses ko dahil sa pagiyak. Naramdaman kon nag-stress ang katawan niya kasi naging stiff ang pagkakatayo niya. "Please.. Stop having extracurricular activities.. Please."

"Why would I?"

"You said you love me.. When you love someone you don't cheat on them.."

Hinawakan niya ako sa kamay at hinila sa papuntang harapan niya. "If I stop seeing other girls.. I would be alone.. Pagnatapos na ako sa kanila tingin mo ba ay sila ang kawawa? No.. I am, Laureen."

"Ako yung mukhang kawawa kasi ginagawa ko yon para mabawasan yun pagkalunod ko sa pagmamahal ko sayo pero in the ay naiiwan akong mag-isa habang nalulunod because I want you so fucking much but I can't have you.."

"Just please.. Stop."

"Why!" This time ay galit na talaga siya. "Love is not selfish, Laureen! Kaya nga hanggang ngayon ay hinahayaan parin kiya kay James! Love is not selfis kasi alam ko hindi ka sakin! Love is not selfish, fuck that!"

"Now, you tell me, Laureen.."

"Why are you being selfish of me.. You have me but I don't have you.. And you want me to stop having activities? Why?"

"Kasi ayaw kong nakikita kang kasama ng iba!" That's it. I exploded.

"Kasi ayaw kong may iba ka! You told me you love me, pero bakit ganon? Bakit hindi ko nakikita! Kasi kabikabila ang mga babae mo! You're a goddamn jerk! You want me to talk! Now, I'm going to talk!"

That's it.. I'm talking my heart out. This is bad but I can hold back anymore. Masyado ng masakit. I need to let this out.

"Ano ngayon kung selfish ako?! Naguguluhan ako, Pierre! Hindi mo ba iyon makuha? Hindi mo ba makuhang ginugulo mo ang isip ko! Ginugulo mo! At tingin mo ba magagawa mong guluhin ang isip ko kung wala 'ka' lang? Kung wala ka lang sa akin ha!" Umiiyak na sinugod ko siya at pinaghahampas kagaya kanina. Oh, damn. Now I can't stop crying. I can't stop. It hust won't stop!

"I hate that you're capable of making me miserable, doubt myself and make me feel bad because I have this thing that I can't name because of you! You know I hate being left in the dark! I hate--" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko kasi hinalikan niya ako.

"Stop." Aniya sa pagitan ng halik niya atsaka pinagpatuloy ang ginagawa niya. "I can take everything that you can give to me.. I want assurance and you gave that to me."

Magkasunod kaming bumalik ng villa. Naghintay siya saglit ng mga 5 minutes bago siya pumasok sa commo room.. Pero napahito ako sa tapat ng kwarto namin at doon niya ako inabutan.

"Why aren't you goin inside?"

"Amber's inside.. And she'll ask me questions that I don't give a damn."

"Watch your mouth, Laureen.."

"Sorry.."

"Wala akong roommate.." Bigla ay sabi niya kaya nilingon ko siya.

"Can I stay?" Binuksan niya ang pinto at ni-motion na pumasok ako. Just like mine, ganoo din ang kwarto na nakalaan para kay Pierre. Dalawang single bed ang nandoon na pinagitnaan ng isang bedside table na may lamp.

Lumakad si Pierre palapit doon at itinanggal ang bedside table at pinagtabi yung dalawang kama saka pabagsak na humiga don.

Hinigaan niya yung kamay niya habang nakatingin siya sa akin. Tinapik yung space sa tabi niya. Ngumuso ako at lumakad don sa space sa kabila niya. Nag-cross-seat ako doon at tiningnan siya.

Nagtitigan lang kami doon. Ipinatong ko yung baba ko dob sa tuhod niya at tumitig din sa kanya.

"I like this. You and me, like this." Aniya. Nginitian ko lang ang sinabi niya.

"Me, too." Impit akong napasigaw nang hinila ako ni Pierre sa braso kaya nasubsub ako sa gilid niya. Naramdaman ko ang dalawa niyang braso na mahigpit na nakakapit sa likod at bewang ko. Napasigaw ako ulit ng hilahin niya ako paitaas sa kanya. Dumukdok ako sa ibabaw ng dibdib niya at tumingin sa kanya.

"I love you, Laureen.." Aniya at hinalika ako ng mabilis sa ilong.

"Wag ka nga." Natatawa kong sabi.

Tumawa siya at niyakap ako lalo. I like this.

I like that we're not holding back.. I like that I'm not holding back. Ang gaan sa pakiramdam and it makes me happy.

"Where are you?"

"I'm right here inside your arms." Wala sa sariling hinalikan ko siya sa pisngi at sumiksik sa pagitan ng leeg at balikat niya.