Secrets of the Malavegas (Book 7)

42: The Haunted Mansion

Balisa si Arjo nang lakarin ang daan patungong burol. Talagang dinibdib niya ang mga sinabi ni Melon tungkol sa kuya niya. Sampung block ang layo ng burol. Kung lalakarin, aabutin nang sampung minuto.

Bago sila sa Grei Vale. Walang ibang sinabi ang mama niya tungkol sa lugar kundi maganda at mahigpit ang security. Naniniwala naman siya roon. Hindi lang niya alam kung kailan nalaman ng mga magulang niya ang tungkol sa village na iyon. Iniisip niyang baka sa real estate dahil ang dami na nilang nilipatan mula pa noong sampung taong gulang siya.

Tirik na tirik ang tanghaling araw. May klase pa dapat siya sa psychology nang ala-una pero plinano talaga niyang mag-cutting class para lang puntahan ang mansyon na sinasabi ni Melon.

Wala naman siyang ibang alam tungkol sa mansyon kundi pagmamay-ari iyon ng may-ari din ng Hill-Miller University kung saan siya nag-aaral. Wala rin naman siyang alam kung may tumatao ba sa bahay na iyon dahil wala pa siyang napapansing napapadako sa burol mula nang tumira sila sa Vale.

Ilang minutong paglalakad at napahinto siya nang may marinig sa likuran.

"Beshie, 'pag tayo talaga napagalitan, sinasabi ko sa 'yo."

"Ako bahala! Hindi 'yan!"

Nakakita siya ng apat na dalagang mukhang taga-HMU rin. Mga naka-uniporme pa. Naglalakad sa kaparehong daang tinatahak niya.

Nagtataka naman siya dahil nasa paanan na sila ng burol at wala nang bahay sa paligid maliban sa mansyon sa dulo.

"Oy!" pagtawag niya sa grupo. Nilingon naman siya ng mga ito. "Saan kayo pupunta?"

"Sa mansyon! Pupunta ka rin?" sagot ng dalagang may nakasabit sa noo ang strap ng sling bag.

"Ano'ng gagawin n'yo r'on?" usisa ni Arjo at lumapit na sa kanila.

"Maggo-ghost hunting!"

"Wooooh . . ." sabay-sabay pa nilang sinabi habang pinabababa ang boses. "Hahahaha!"

Biglang kunot ng ni Arjo. "Ghost hunting? Haunted ba yung mansyon?"

Nagpatuloy sa paglalakad ang grupo at nakasunod naman sa kanila si Arjo.

"Ang kuwento kasi ni Ma'am Det, nakatira daw dati sa mansion na 'yon ang may-ari nitong buong Grei Vale," kuwento ng dalagang naunang sumagot kay Arjo. Tumanaw siya sa langit at gumawa ng imaginary rainbow. "Ang sikat na si Erajin Hill-Miller. The richest, the greatest, the awesomest woman lived in this country . . . Wew."

"Ang sabi-sabi, matagal na raw siyang patay," sabi ng isang medyo chubby na dalaga.

"Wala namang nagpatunay na patay siya, di ba? Kasi sabi n'ong janitor sa school, wala naman daw nakakita sa katawan niya," sabi ng isang pinakamatangkad sa kanila. "Wala ngang lamay na nangyari."

"Pero kung buhay pa siya, bakit niya iiwan yung mansyon niya?" kontra agad ng isa.

"Saka ang sabi-sabi, di ba, marami raw namatay sa village na 'to? No'ng in-excavate nga raw yung HMU, ang dami nilang nakuhang kalansay."

"Ay, sabi rin ni Daddy 'yan! Nalagay nga raw 'yan sa news e!"

"Baka sementeryo pala talaga 'tong buong village dati."

Ilang usap-usapan pa at huminto na sila sa tapat ng isang metal gate na pagkataas-taas. Mas mataas pa sa isang palapag ng building. Ang tanging disenyo lang nito ay hilera ng paikot na bakal at nakaporma ang pinakagitna ng pinagtabing gate sa hugis ulo ng leon na may korona. Nasa ibaba niyon ang malalaking letra na naghihiwalay sa dalawang panig ng gate.

Zordick sa kaliwa. Zach sa kanan.

Biglang umawang ang bibig niya dahil sa nakita.

Zach. Gaya ng apelyido ng kuya niya. Mukhang tama ang sinabi ni Melon.