Secrets of the Malavegas (Book 7)

37: Shades of Gray

Binabasa ko pa lang yung mga comment sa old version, sumasakit na ulo ko hahaha

Hindi pa ako makapag-post ng update kay Mr. Jacobs dahil dito sa book 7. Kailangan ko ng connection tho meron naman na talagang update doon matagal na hahaha Ano lang, binabawasan ko lang ang ire-revise ko roon ^__^

Anyway, this chapter is dedicated to Nhylehj @noonamoko

Dito ko na lang siya i-mention hahaha. Nagpapa-dedicate kasi siya so push tayo sa dedication

----

Naging tahimik ang biyahe nila. Sinisilip-silip ni Armida si Arjo sa backseat na namumutla. Kandong-kandong niya si Zone dahil halos sakupin na ng bear sa likod ang upuan.

Hindi na lang din nagsalita si Josef. Irereserba niya ang lahat ng tanong kapag hindi na sila naririnig ng mga anak.

Naging matagal ang labinlimang minutong biyahe. Pagdating nila sa tapat ng bahay, maging ang kalsada, malinis na rin. Tahimik din sa paligid. Kapag ganoon, mas lalo silang nagdududa.

Walang salitang bumaba si Armida karga-karga si Zone na napagod na lang kapapasyal sa amusement park.

Sumunod si Arjo na tahimik lang din yakap-yakap ang bagong biling bear niya na mukhang hindi nagustuhan ng mama niya kahit hindi ito magsalita.

Si Josef, kinuha na lang ang grocery. Napansin niyang naiwan sa backseat ang flowers na binili niya para kay Armida kaya inuna muna niyang ipasok ang mga pinamili saka iyon babalikan.

Doon na lang siya dumaan sa back door na mas malapit sa kusina para mailagay agad sa island counter ang mga grocery. Tinanaw niya ang sala at napansing walang tao roon. Mukhang umakyat na ang asawa niya sa second floor, malamang para dalhin si Zone sa kuwarto nito. Binalikan na rin niya ang bulaklak sa kotse para ipasok. Hindi lang niya alam kung tatanggapin pa ba ng asawa niya iyon.

Bago siya pumasok sa bahay, pinagmasdan muna niya ang paligid. Kakaiba talaga ang katahimikan.

Pagbalik niya sa kusina, naabutan niyang pababa ng hagdan si Armida at nililibot ng tingin ang sala nilang bagong ayos lang. Kulay gold and cream na ang mga kurtina. Kulay gold, white, and cream din ang mga furniture. Parang may vibes na ang sala nila ng isang kuwarto sa Citadel.

Ilang saglit pa, nagtagpo na ang tingin nila ni Armida. Tiningnan siya nito na parang dismayado ito sa kanya habang nakahalukipkip.

"Inubos na naman ng anak mo ang pera mo?" tanong ni Armida at naglakad na papalapit sa kanya. "Nagpabili kahapon kay Max ng dress, ngayon bear naman sa 'yo."

"Kahit isang factory pa ng stuff toy ang ibili ko sa kanya, wala pa ring bawas 'yon sa pera ko." Iniabot ni Josef ang bouquet of flowers sa asawa niya. "Gusto mo ng bulaklak?" nakangiti niyang tanong kay Armida.

Pasimple namang ngumiti si Armida at kukunin sana ang inaabot ni Josef kaso . . .

"Bilhin mo, three thousand. 2,500 na lang para sa 'yo. Mahal naman kita e," hirit agad ni Josef.

Biglang nagbago ang timplada ng mukha ni Armida at naningkit agad ang mga mata. "Nakakapandilim ka ng paningin, Ricardo Exequiel."

"Hahaha! Here," natatawang sinabi ni Josef at inabot na ang bulaklak sa asawa niya. "I remember the first time I gave you a flower. You smiled sweetly the whole time."

"Tss," galit na hinalbot ni Armida ang bulaklak sa asawa niyang tinotopak na naman. "Oo, yung may lupa pa. I can't believe Richard Zach gave me a flower with roots attached to it."