Secrets of the Malavegas (Book 7)

41: Floating Hints

Whooh! Oke, mga beshiewaps, nagpapasalamat po talaga ako sa lahat ng sumusuporta sa akin dito sa Wattpad. May pa-star na sila hahaha (shet, nahihiya ako, kasama ko sa iisang GC yung mga peymus dito sa Wattpad) anyway, just wanna share na sa original version ng SOTM, pa-ending na tayo. Tatlong chapter na lang, tapos na dapat ang story. But since maraming dinagdag sa revised version, aabot tayo ng hanggang walong chapter pa.

Sa mga nagbabasa lang ulit, alam na ninyo ang ending hahaha pero titingnan natin kung paano matatapos ang revised version (gaya ng di yata natin inasahan ang ending ng book 6 haha). Kalalampas pa lang sa kalahati nitong SOTM kaya abangan sina ano sa mga susunod na chapter (spoiler alert)

***

Ayaw ni Armida na may ibang nakakaalam sa kaso ng pamilya niya. Sapat nang dahilan iyon para hindi siya kumuha ng maid at personal na bantayan ang bunso nila sa school at sa bahay. Kung sakali mang kailangang linisan ang bahay nila, kakausap lang siya ng mga maid mula sa Citadel para tunguhin ang bahay nila at maglinis habang walang tao sa bahay nila.

Naroon lang siya sa malapit na waiting shed na katapat ng room ng kindergarten. Nakaupo siya sa isang sementadong upuan at nakapangalumbaba sa sementado ring mesa. Alas-nuwebe ng umaga pero mataas na ang araw at may sapat nang init. Mabuti na lang at nilililiman siya ng puno para hindi mainitan.

Wala siyang magagawa kundi bantayan ito sa araw na iyon dahil nawala ito sa HMU nitong nakaraang linggo. Mas lalo siyang kinakabahan dahil gusto itong makuha ni King dahil lang sa isang maling akala.

"Good morning, Mrs. Zach."

Nalipat ang tingin niya roon sa bumati. Umupo ito sa kaharap niyang upuan at saka siya diretsong tiningnan.

"I'm sorry to disturb you. Nakita lang kita sa kabilang hall, mukhang hindi ka naman busy."

Napaangat ang kanang dulo ng labi ni Armida at nabuo ang matipid na ngisi habang tinitingnan ang nasa harapan niya. "Mr. Professor, libre lang ba ang serbisyo mo para hindi mag-provide ng professional fee at receipt?"

"Mr. Xerces will do, Mrs. Zach," may tipid na sagot ni Mr. Xerces. "Actually, gusto kong personal na ibigay ang professional fee ko kaya nilapitan na kita ngayon."

Tumango naman agad si Armida at nagkrus ng mga braso. "Okay, do you accept cards?"

"Well . . ." Napaurong sa mesa si Mr. Xerces at ipinatong doon ang magkasalikop na mga kamay. "Honestly, I was shocked when you cut your hand and it heals that . . ." Alanganin siyang tumango para kilos na ang dumugtong sa gusto niyang sabihin.

"Oh. Nasorpresa ka ba?" kaswal na sagot ni Armida na parang hindi kagulat-gulat ang sinabi ng doktor sa kanya.

Nagbuka ng bibig si Mr. Xerces at akmang may sasabihin pero walang salitang naibigkas. Napabuga na lang siya ng hininga at matiim na nagsara ng bibig habang nakatitig sa mesa.

"Mas maganda kung nag-print ka na lang ng resibo para hindi ka natatahimik," biro ni Armida at sinilip sa likuran ni Mr. Xerces ang room ng anak niya.

"Mrs. Zach, hindi ko sakop ang physical cases, but I know how complex that field is. May I suggest na magpatingin—"

"Mr. Xerces," putol ni Armida at ibinalik ang tingin sa doktor, "I know that as well, more than I should. Kung ano man ang nalaman at nakita mo, kung iniisip mong inborn 'yon, then it's a no."

Hindi agad nakaimik ang doktor. Tinitigan lang ang mga mata ni Armida. Kakaibang-kakaiba sa tingin ng babaeng nasa clinic ni Rayson noong Sabado. Mas may buhay at nanghahamon. Kung tingnan siya nito, nababasa niya ang pagiging kaswal nito sa kausap. Hindi man malinaw ang mensahe ng tingin pero alam niyang hindi tumatagos sa kaluluwa.