Secrets of the Malavegas (Book 7)

12: 10 PM

Sinadya ni Arjo na umuwi nang sobrang late. Alas-dos ang uwian dapat niya pero alas-kuwatro y medya pa lang siya lalabas ng HMU. Papunta na si Arjo sa parking lot sa loob ng campus para kunin ang bike niyang nakaparada roon. Alas-otso pa naman uuwi ang Papa niya kaya wala siyang kakampi sa bahay. Hindi tuloy niya alam kung paano papasok ng bahay nila dahil madalas na nasa salas ang Mama niya at kalaro ang bunso nila.

Nakakailang isip na siya kung paano uuwi. Kakalasin pa lang niya ang lock ng bike nang may biglang humatak sa kanya.

"AY!" Napatili na lang siya ng biglang takpan ng kung anong makapal na tela ang ulo niya. "Hoy! Sino kayo?!"

Apat na lalaki ang sapilitan siyang pinapasok sa isang gray na van.

"Sino ba kayo?! Ano ba?! Saan n'yo 'ko dadalhin?!" Pumalag siya nang pumalag kaso hindi niya magawa dahil hawak na siya sa magkabilang kamay at paa ng mga lalaking pawang nakasuot ng mga maskarang pang-Holloween. "Bitiwan n'yo nga ako—!"

At hindi na siya nakapagsalita pa dahil tinakpan agad ang ilong niya ng panyong may pampatulog.

***

Ilang minuto na lang at alas-siyete na ng gabi . . .

Nasa gitna ng isang abandonadong bahay si Arjo. Madilim at lamang ang amoy ng alikabok sa lugar. May bombilya sa gitna na nagsisilbing ilaw sa buong paligid. Nakagapos ang mga kamay at binti niya sa isang upuan. Nakapiring siya habang pinaiikutan ng apat na lalaki.

"Pakawalan n'yo 'ko rito! Saan n'yo ba 'ko dinala?! Mga siraulo kayo!" sigaw niya habang panay ang palag.

"Hahaha! Sige, sigaw pa!"

"Walang makakarinig sa 'yo rito kahit anong sigaw mo! Hahaha!"

"Mga hayop kayo! Ipakita n'yo mga mukha n'yo sa 'kin!" sigaw ni Arjo sa mga lalaki.

Tawanan lang nang tawanan ang mga lalaki sa paligid niya.

"Sino ba kayo?! Bakit n'yo ba 'to ginagawa?!"

Kinikilabutan na si Arjo. Hindi dahil sa mga maaaring gawin ng mga lalaking ito sa kanya, kundi ang kung anong maaaring gawin sa kanya ng Mama niya dahil mukhang gabi na siya makakauwi. Plano naman niyang magpa-late ng uwi sa bahay pero hindi naman sobrang late na balak pa yatang pakawalan siya ng mga kumuha sa kanya bukas.

"Alam mo," sabi ng isa sa kanila, "maganda ka sana e," hinawakan niya ang pisngi ni Arjo, "kaso masungit ka lang."

Iniiwas ni Arjo ang mukha niya roon sa kamay ng kung sinong hinayupak na humahawak sa kanya.

"Humanda kayo sa 'kin kapag nakawala ako rito!" galit na sigaw ni Arjo.

"Wahahaha! Natatakot kami! Hahaha!"

Sumimangot lang si Arjo dahil wagas makatawa ang mga mokong na iyon. Mabuti sana kung natatakot siya sa mga ito. Mas natatakot pa rin siya sa Mama niya higit kaninuman.

"Oras na makatakas ako rito, babalikan ko kayo pati na buong angkan n'yo!" ganti niya sa kanila.

"Sa tingin mo, matatakot kami diyan sa—Agh!"

"Ugh! Agk!"

"Agh! Ugk!"

Kumunot ang noo ni Arjo dahil nakarinig siya ng bumagsak sa paligid. Pakiramdam niya, may iba pang tao roon maliban sa mga maiingay na lalaking kanina pa tawa nang tawa.

Ilang saglit pa, bigla nang tumahimik.

"Hoy!"

Wala nang tumatawa.