Campus Cultivation Crisis (Arc - 1) [Myanmar Translation]

Chapter - 42 (ဝက္လိုအသင္းေဖာ္)

[Zawgyi]

ေက်ာင္းဆရာဝန္က နဥ္ရႈကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ေဆးခန္းသံုးကပ္ေၾကးကို ထုတ္လိုက္တယ္။ ဗံုးထဲက ဝိုင္ယာႀကိဳးကို တံု႔ဆိုင္းမေနဘဲ သူျဖတ္ခ်လိုက္ၿပီးတဲ့အခါ ေရတြက္ေနတဲ့ဂဏန္းေတြရပ္တန္႔သြားကာ တျဖည္းျဖည္းေမွးမွိနိေပ်ာက္ကြယ္သြားေလတယ္။

နဥ္ရႈ စိတ္သက္သာရာရစြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ သူမရဲ႕နွလံုးသားေလးက ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲကိုျပန္ေရာက္လာၿပီ။ အိုက္ယား...မာမားေရ...ဒါကလည္း အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။

သူမ ေက်ာင္းဆရာဝန္ေနာက္ကေန ဆက္လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ခနၾကာေတာ့ သူမေခါင္းထဲမွာ ေမးခြန္းတစ္ခုရုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာတာေၾကာင့္ သူမေမးလိုက္ေလတယ္။

"အမ္း...အန္ကယ္..။ ကြၽန္မတို႔ ဘာလို႔ ဗံုးစနက္တံကို ျဖဳတ္ရတာလဲ? ကြၽန္မတို႔ ေျပးလို႔ရတယ္မလား?"

ေက်ာင္းဆရာဝန္က တံု႔ခနဲရပ္သြားၿပီး သူမဘက္ကိုလွည့္ကာ ေျပာလာတယ္။

"မင္းနဲ႔ေပါင္းလို႔ ငါ့IQေတြပါ နိမ့္ကုန္ၿပီ။ မင္းက ဝက္လိုအသင္းေဖာ္ပဲ။"

Tch...ဒီအေတြးကို ရွင္မေတြးမိဘူးလား? နဥ္ရႈ အထင္ေသးစြာေတြးလိုက္ေလတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္...ဗံုးတစ္လံုးနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ထြက္ေျပးတာက ပံုမွန္တံု႔ျပန္မႈပဲ မဟုတ္ဘူးလား?

စၾကႍလမ္းမွာ အခ်ိန္အတန္ၾကာ လမ္းေလ်ွာက္ၿပီးေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔ အလင္းေရာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလတယ္။ အဆံုးသတ္ကေတာ့ သူတို႔အျပင္ထြက္လိုက္တဲ့အခါ ေသနတ္ေျပာင္းဝနွစ္ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထားခံလိုက္ရတာပဲျဖစ္တယ္။

လင္းရႊယ္နဲ႔ ေမာ့လန္ရႊမ္းက တစ္ဖက္တစ္တစ္ခ်က္မွာ ရပ္ေနၾကတယ္။ ေမာ့လန္ရႊမ္းက သူ႔ရဲ႕ပစၥတိုကို ေက်ာင္းဆရာဝန္ဆီ ခ်ိန္လိုက္ၿပီး ေမးလာတယ္။

"မင္းတို႔နွစ္ေယာက္က ဘယ္သူေတြလဲ?"

လင္းရႊယ္က နဥ္ရႈကိုျမင္တဲ့အခါ သူမရဲ႕အၾကည့္က ေရခဲလိုေအးစက္သြားေတာ့တယ္။

"လင္က်ားက်ား...နင္တကယ္ကို ပိုပိုၿပီးရဲတင္းလာတာပဲ။"

လင္းရႊယ္က နဥ္ရႈရဲ႕လက္ထဲမွာ အလြန္အမင္းအရွက္ရမႈနဲ႔ သိမ္ငယ္ျခင္းေတြကိုဟခံစားရၿပီးၿပီျဖစ္တယ္။ သူမက ဒီပု႐ြက္ဆိတ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ သူမ နဥ္ရႈရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကိုဆဲြထုတ္ၿပီး အဲ့ဝိဥာဥ္ကို မၿပိဳကဲြမခ်င္း နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ရိုက္နွက္နွိပ္စက္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဝင္စားနိုင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ခ်င္တယ္။