V.I.P 08 KİTAP OLUYOR

♧ BÖLÜM ●29● ♧

Hellö 💦

Yılbaşı hediyesi olmadan sizi bırakacağımı mı sandınız????

SINIR 6.5K VOTE 7.5K YORUM

Olduğum yerde şaşkınlığın getirdiği hissiyatla öylece etrafıma bakındım. Oysaki müzik kesilmiş, insanlar danslarını durdurmak zorunda kalmıştı. Asıl garip olan ise hepsinin bana bakmasıydı.

Bütün insanlar, neon ışıkların altında durmuş size bakıyorken ne yapmak gerekirdi ki? Kalp atışlarım korkudan deli gibi hızlı atıyordu. Tam ensemde, içerideki bütün sesleri yok edecek gibi atan bir tokmak vardı. Düzenli bir şekilde enseme vurup duruyordu. Parmaklarıma kadar uyuşmuştum.

Seviyenin 08'e kadar olduğunu sanan ben, etrafta gördüğüm onca yüksek seviye ile ne yapacağımı şaşırmıştım. Asıl kötü olan etken ise onca insanın arasında olmak değildi. Buna alışmıştım. Asıl kötü olan bunca insanın 08 kadar kötü olup olmadığıydı.

Yutkundum. Olduğum yerde put gibi dikili kalmışken birden geri yüklenen müzik ile hızlı nefes alış verişimin sesini duymayı bıraktım. Şimdi yerleri yeniden sarsan o müzik vardı. İnsanlar ise bana bakmayı kesmiş, yaptıkları işe geri dönmüştü.

Üzerime görünmez bir spot ışığının vurduğunu hissettiğim o an yok olurken, seviyesi 08 olan birisi bana doğru yürümeye başladı. İşte o an arkamı dönüp bakmadan kaçmak istedim. Boğazımda akılalmaz bir yumru, nefesimde düzensiz bir titreklik. Karnımda tekme yemişim gibi bir hissiyat.

Bana doğru geldiğini sandığım 08, sağ taraftaki içki standına yöneldi ve kendisine bir içecek aldı. Uzun sayılmayan ince bir vücudu vardı. Kamerada gördüğümden çok daha farklıydı. Bu adam olamazdı.

İçimdeki rahatlama duygusu ile derin bir nefes verdim. Yeniden etrafıma bakındığımda ise o rahatlama hissi yok oldu çünkü onca kalabalığın içerisinde havada uçuşan 08 sayısı o kadar fazlaydı ki...

Bir labirente düştüğümü fark etmem uzun sürmedi. Öyle bir labirentti ki sanki birazdan bir zorluk çıkacak ve beni yine çıkmaza sürükleyip ona mahkûm edecek gibi...

Burada dikilip dikkat çekmeye devam edemezdim. Kafamın üzerinde kocaman 06 yazıyordu. Burada tek düşük seviye olarak ben vardım. Bir tane bile 07'den düşük insan görememiştim.

Sakin olmaya çalışırken insanlardan farklı bir yöne doğru ilerlemeye çalıştım ama her yerdeydiler. Sanki yüzlerce insanı bir çatı altına toplamış gibi...

Sağ tarafa doğru ilerlediğimde müziğin de buraya ilerlediğini gördüm ama buradaki atmosfer daha farklıydı. Striptiz gösterisi yapan kızlar kendilerini sergilerken camların içerisinde yılan gibi kıvrılan kadınlar beni daha da korkutmuştu. O kadar açık ve utanmaz şeyler yapıyorlardı ki onların yerine ben utanıp gözlerimi kaçırmıştım.

İleride koltuklarda oturan onlarca insan vardı. Birkaçı beni görüp bana dönmüştü. Kafamdaki sayının farkına varmış olmalıydılar. Kahretsin! Şu şeyi nasıl kapatabilirdim ki?

O an koltukta oturan, 30 yaşlarında, saçlarını geriye doğru kusursuz bir şekilde taramış temiz yüzlü bir adam bana seslendi.

"06. Hey! Buradayım. Hazal!"

Hay ben böyle işin. Bana seslenmiyor gibi yapamazdım. Kahrolası yerde tek 06 benken onu farklı birine sesleniyormuş sanarak uzaklaşamazdım. Yeniden döndüm ve ona baktım. Yanındaki arkadaşları ile birlikte bana el sallıyordu. Adamın kafasının üzerinde 15 yazıyordu. O koltuk grubundaki sayılar içerisinde 08 aradım ve çoktan iki tane gördüm ama bunlar kızdı. Bu duruma rahatlasam da onları tanımadığım için korkarak yanlarına ilerledim. Kendi aralarında oldukça eğleniyor dursalar da neticede onlar görünmeyen taraflardı. Kahretsin! Kimsenin onlardan haberi yokken neler yapıyorlardı kim bilir?