V.I.P 08 KİTAP OLUYOR

♧ BÖLÜM ●10● ♧

Hellö 💦

Can acıtan en büyük gerçek neydi biliyor musunuz? Yapmaz dediğiniz insanın gözlerinizin içerisine baka baka bu pisliği yapmasıydı.

Acımadan.

Sizi kale bile almadan.

Bedenime yavaş yavaş dikenler batarken arabanın sert bir şekilde frenine basıp yolun ortasında durdurdum. Acele ile kapıyı açıp inmek için yeltenirken arkadan korna sesleri ortalığı delicesine yıkmıştı bile.

Umurumda değildi. Temiz hava ile bütünleşen bedenim zangır zangır titrerken diğer tarafa yönelip kapıyı açtım ve içeriden çantamı ve telefonumu aldım.

Yüzüne bile bakamıyordum. Bakmaya yüzüm yoktu çünkü.

Korkuyordum. Bakarsam sanki çok başka bir etkene baş başa kalacakmışım gibiydi. Garipti ve...

Gözlerim dolmuş içimdeki duygu ile yüzleşmeye çalışırken gürültü ile kapattığım kapıya karşılık bana seslenmesini dahi duyamıyordum.

Ne yüzle bana sesleniyordu gerçekten?

Ablamın nişanlısı. Annemin damadı, benim eniştem. Bir sapık olsun?

Boğazıma öyle bir düğüm oturdu ki, zehir bütün bedenimi anında sarmıştı bile. Ne acıydı. Ne gülünç, ne acımasızlıktı.

Derin nefes almaya çalışırken sahil yoluna çıkmıştım bile. Ellerinde suları ile yürüyüş yapan kesimin yüzüne bile bakmıyordum. Temiz hava buram buram burnuma gelirken rahatlayamıyordum bile.

Yanıyordum. Ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum. O kadar garip, o kadar anlaşılmaz, o kadar acımasız bir duyguydu ki bu...

Nasıl yapabilirdi bunu ablama? Nasıl yapabilirdi bunu bana, gözü kapalı bizi ona emanet eden anneme?

Tanrım! Nasıl insanlar vardı böyle dünyada? Ne aşağılıktı.

Gerçekten taciz etmişti değil mi?

Hala inanamıyordum. Ona kondurmak istemiyordum. Ablamın nişanlısıydı sonuçta. İnsanlar tarafından sevilen, mükemmel bir adam profili ile gözlerimizi boyamıştı. Bir tacizci olmak şöyle dursun, ablamdan başka hiçbir kadına bakmayacak kadar kişilikli bir adam olarak çizmişti profilini.

Şimdi neden yapmıştı bunu bana? Ablama, anneme?

Neden?

Gözlerim öyle .ok dolmuştu ki, önümü göremez hale gelmişken gözlerimi sımsıkı kapatıp olduğum yerde durmuş ve yanağımdan kocaman damlaların hızla yere düşmesini sağlamıştım.

Şoktaydım.

Bedenimse isyandaydı.

Ne yapacaktım ben şimdi?

-*-

Telefonum delicesine çalıyordu. Hatta o kadar fazla çalıyordu ki artık kapatmak zorunda kalmıştım. Ne kadar süre olduğu hakkında emin ufak bir fikrim dahi yoktu. Sahilde banka oturmuş öylece denize bakıyordum.