V.I.P 08 KİTAP OLUYOR

♧ BÖLÜM ●7● ♧

Hellö 💦

Oturduğum yerde etrafıma bakınıyordum. Telefonumdaki sayaç kulaklarımda sanki yankılanıyordu. Evden bu saatte nasıl çıkacaktım ben? Çıkmayı geçtim, bilmediğim bir arabaya binmek de ne demekti?

Telefona tekrardan baktım.

2.33 dakika

Derin bir nefes aldım ve telefona kararsız bir şekilde baktım. Yapmasam telefon elimden alınacaktı. Kabul etmemekle birlikte okulda başıma gelecek olaylar...

Oyundan mimlenecektim.

Yerimden acele ile doğrulup dolabıma yöneldim ve içerisinden uzun kollu yazlık bir hırkamı aldım. Akşam olduğu için soğuk olmalıydı ve ben...

Tanrım! Tanımadığım birisinin arabasına binmek de ne demekti?

Kameraya alıyordum ama. Aldığım sürece karşıdaki insan bana bir şey yapamazdı. Oyunu kapatırlardı bir kere...

Öyle olurdu değil mi?

Telefonumun ekranına tekrardan baktım. Açık kamerada izleyiciler delicesine yağarken daha şimdiden izleyici sayımın 2 bin küsür olduğunu görmem beni daha da heyecanlandırmıştı.

Kapımı açtım ve karşıdaki odanın kapalı kapısına baktım. Ablam geleli 15 dakika falan olmuştu. Muhtemelen duşa girmiş ve temizleniyordu. Annem ise aşağıda mutfakta olmalıydı. Evden çıkarsam ve ışığım kapalı olursa gece gece beni kimsenin rahatsız etmeyeceğini umuyordum.

Tanrım! Ne yapıyorsun Hazal sen? Kendine gel!

Işığımı kapattım. Yavaşça kapımı da kapattıktan hemen sonra parmaklarımın üzerince yürümeye başladım. Kalbim neredeyse kulaklarımda atıyordu. Nefesimi tutmuş adeta gerilim filminin içerisindeymişim gibi bir havada ilerlerken merdivenlerden ses yapmadan iniyordum. Annemin mutfaktaki şarkı mırıldanan sesini duyabiliyordum.

Telefonun ekranına baktım.

3093 izleyici...

45 saniye

Daha da acele ederek merdivenlerden indim. Annem şarkı mırıldanıyorsa kendi haline dalmış demekti ama yine de riske atmaya değmezdi.

Acele ile ayakkabılığa gittim ve telefonu vestiyere koyup ayağıma dışarıda gezmek için tasarlanmış ve yaklaşık 350 lira yatırdığım terliklerimi ayağıma geçirdim. Aslında ablamla alışverişe gittiğimizde ablam parasını ödemişti ama umurumda değildi. Bu terlikleri giymeye kıyamazdım ve şimdi sırf ses çıkarmayayım diye ayağıma geçirmiştim. Umarım beni pis bir yere götürmezlerdi.

Telefonu tekrardan alıp kapıyı sessizce açtığımda arkama baktım. Annem hala ortalıkta gözükmüyordu.

Telefonun ekranında ise 15 saniye yazıyordu.

Kendimi dışarı attım ve oldukça sesli bir şekilde kapıyı kapattım. Hava serinlemişti ama o kadar da soğuk sayılmazdı. Şort pijama takımımla oldukça çocuksu olduğuma adım kadar emindim ama sadece arabaya binmemi istiyordu. Bindikten sonra inebilirdim öyle değil mi?

Önümdeki Opel'in eski bir modeli duruyordu. Siyahtı ama sokağın ışığının vurduğundan anladığım kadarıyla solmuş bir renge sahipti.