EZRA (KALBİMİN PUSULASI SERİSİ 1)

49.BÖLÜM

''Üşüdün mü hayatım?Üzerine bir şal veya ceket getirmemi ister misin?''

''Sağ ol canım..Sadece bir an öyle ürperdim.''diyerek elini tutup ona baktım.Sevdiğim adam o yaşlarında babasına oldukça benzeyecekti sanırım.Yüzüne baktığımda gülümseyerek gözlerinin içindeki o güzel parıltılarla bana baktı ve ben yine dünyanın en şanslı kadını olduğumu hissettim.Elvan hanımın sesiyle tekrar onlara döndüm.Bize gözlerinden taşan sevgi ve şefkatle baktı.

''Öyle sevgilim..Şükürler olsun Rabbime..Çok güzel bir kızımız daha oldu.Oğlumuzun da bizim gibi kalbinin yarsını bulduğu için çok mutluyum.''

''Bende..''diyerek karısını onayladı.Elvan hanım gözünden akmak üzere yaşları silerek evin yardımcılarından birine seslendi.

''Ayfer hanım!..''diye seslendiğinde orta yaşlarda tatlı bir bayan içeri girdi.

''Buyurun Elvan hanım?''dedi saygıyla.

''Ayfer hanım,tatlılarımızı getirebilir misiniz lütfen.''

''Hemen getiriyoruz efendim.''diyerek aceleyle içeri koşturdu kadın.Biraz sonra yardımcılar tatlılarımızı getirip servis ettiler.

''Hamur işi olanı annem sizin için kendi elleriyle yaptı Ezracığım.''dedi kibar bir 

Sırat,''Ellerine sağlık babannem..''diyerek öpücük yolladı babannesine sonra da tatlısını yemeye başladı.

Dildar hanım torununa gülümseyerek ''Afiyet olsun yavrucuğum..''dedi.

''Ellerinize sağlık,niye zahmet ettiniz babaannne?''dedim mahçup bir ifadeyle.Kadıncağız bu yaşında bizim için hamur işleriyle uğraşmıştı.

''Afiyet olsun kızım..Ne zahmetiymiş o severek yaptım ben..Rahmetli anneciğimin tarifi olan Boşnak tatlısı..Bizim oraların meşhur dudove tatlısı.Benim annem aslen Boşnaktır.Ben göremedim maalesef ama annem kendisi küçükken bayramlarda çokça yapılan bir tatlı olduğunu söylerdi.O zamanki bayramların tadının bir başka bir tadı olduğunu söylerdi.Taki o..o caniler yüzünden tüm huzurumuz kaçana kadar.Rabbim bir daha o acı günleri göstermesin.''diye dua ettiğinde ''Amin..''dedik hepimiz..Mavi gözlerindeki hüzne inat bana bakıp gülümsediğinde bende gülümsedim. Boşnak'ta kardeşlerimizin acımasızca katledildikleri o acı zamanlar düşünmek bile kalbimi acıttı.O acıları hala kalbinde taşıyan insanlardan biri de Dildar hanımdı.Bizim kadınlarımız hep acıyla yoğrulmuş topraklardan geliyordu.Biz acıyı sırtımıza yükleyip bu topraklara gelen,cesur annelere sahip bir milletin evladıydık. Geçmişini unutmayan ve unutturmayan bu güzel yürekli kadın artık benimde annemdi.

''Bugün benim en güzel günüm,bayramım..Bende dedim ki adet yerin bulsun bayramımızı, gelinimin,torunumun kıymetlisinin gelişini kutlayalım.''dediğimde kalbim sevgiyle dolup taştı. Ben bu güzel yürekli insanların sevgisini hak edecek nasıl bir sevap işlemiştim bilmiyorum. Elimdeki tabağı sehpanın üzerine bıraktıktan sonra kucağımda uslu uslu oturan oğlumu babasına kucağına vererek ayağa kalktım.Onlar ne yaptığımı anlamadan bana şaşkınlıkla bakarken ben babaannemin yanına yaklaşıp önce pamuk ellerini öptüm sonra da dizlerinin dibine oturup sevgiyle mavi gözlerine baktım.

''Senin gibi güzel yürekli bir babaannemiz olduğu için hem ben hem de oğlum çok şanslıyız biliyor musun?Bana bu kadar değer verdiğin için çok teşekkür ederim annemm..Buna layık olmak için elimden geleni yapacağım.''dediğimde beni kendine çekti ve sımsıkı sarılıp bağrına bastı.O anda kelimeler değil duygularımızdı konuşan...Salondaki herkes bizi yüzlerindeki gülümsemeyle izledi.Bu aile artık benim ikinci ailemdi ve bunu hiç bir şey değiştiremezdi.