Bölümler yeniden yazılıp DÜZENLENECEKTİR.
.
.
.
Hiç beklemediği bir anda, hiç beklemediği bir kişiden, hiç beklemediği bir gizem..
Herşey Aysima'nın takip edildiğini hissetmesiyle başlamıştı.
Onu kim neden takip etsindi ki?
Bu his sürekli onu...
Selamun aleyküm Reader💛ballarım! Söz verdiğim gibi Mart 1 de işte bölüm atarım :')
(Netim olmadığı için anca wifi bağlanıp iki saat gibi bir gecikme yaşamış olsak da.)
Bu bölümde Ayaz' dan📌
E hadi o zaman keyifli okumalar^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ne kadar süre burda böyle oturduğumu bilmiyordum. Ne olacağını düşünmekten, ne yapacağımı düşünmekten yorulmuştum. Canım acıyordu. Kalbim sızlıyordu. Nefesim daralıyordu.
Başımı kaldırıp etrafıma baktım.Aysima'nın ailesi Aysima'nın yanına gitmişti. Diğerleri buradaydı henüz. Fırat onlara baktığımı görünce yanıma doğru yürüdü. Bekleme bankına oturup konuşmaya başladı :
-Bak Ayaz ne hissettiğini bilemem belki ama ne durumda olduğunu görebiliyorum. Toparla kendini. Aysima'ya böyle yardımcı olamayız. Olamazsın...
Ellerimi saçımdan geçirip başımı eğdim. Fırat devam etti konuşmasına :
-Aysima hepimiz için ayrı değere sahip. Ben onu Dicle'den hiç ayırmadım bu zamana kadar. Onu hep korumaya, yanında olmaya çalıştım. Diğerleri mesela ; Furkan, Anıl onlarda tıpkı benim gibi Aysima'ya değer verirler. Biz yıllardır beraberiz, bir aradayız. Ama bak bizi hatırlamıyor. Emiray zaten onun Canparçası onu hatırlamıyor. Vazgeçilmezi, en sevdiğim dediği abisi Musab, onu hatırlamıyor. Dicle, Derin, Selin... Onları hatırlamıyor. Asla ayrılmayan dörtlü! Şu an herkes perişan. Aysima'nın anne babası, süt ailesi... Aysima kimseyi hatırlamıyor. Bu demek değildi ki unuttu, o sadece hatırlamıyor! Ablasını, onu hatırlamıyor... Kimse kendisini suçlamasın. Eğer bir suçlu arıyorsak hepimiz suçluyuz o zaman! Ama bunun kimseye bir faydası olmaz. Çünkü o kaza olacaktı. Bundan kaçış yoktu. Ben suçlu değilim, sen suçlu değilsin, Furkan, Anıl, Selin, Dicle, Derin kimse suçlu değil. Allah'ın Kaktüs'ü de öyle. Suçlu aramayın artık. Niye bu kadar harap ediyorsun kendini. Emin ol Aysima da bunu istemezdi.
Başımı kaldırdım yavaşca. Bu yıl konuşmuştum Fırat'larla. Aysima'ya olan duygularımı anlatmıştım. Biliyorlardı. Son zamanlarda Aysima'nın da beni sevdiğini söylerlerdi bana. Biraz da onlar umut olmuştu bana. Hatta Aysima'nın da bana karşı hislerinin olduğunu ilk Fırat anlamıştı. Gözlerimi yumup konuştum :
-Bana beni sevdiğini söyledi.
-Hayda ben ne diyorum, sen- ne ! ne dedin?
Fırat'ı tavrına başka zaman olsa gülerdim belki ama şimdi gülmek şöyle dursun gözlerimi kırpıcak gücü bulamıyordum kendimde.
