Bölümler yeniden yazılıp DÜZENLENECEKTİR.
.
.
.
Hiç beklemediği bir anda, hiç beklemediği bir kişiden, hiç beklemediği bir gizem..
Herşey Aysima'nın takip edildiğini hissetmesiyle başlamıştı.
Onu kim neden takip etsindi ki?
Bu his sürekli onu...
Zor tuttukları kahkalarını serbest bırakırlarken Selin konuştu :
-Ayy!!! İki saattir içimde tutuyordum..
Evet içinde tutuyordu çünkü gülence ölümcül bakışlarıma maruz kalıyorlardı...
İki saat önce olanlardan sonra kızlardan ayrılıp marketten altı orta boy kavanoz Nutella almış sonra eve gelmiştim. Depresyon pijamalarımı giyip, odama kapandığımda annemlerin beni kendi halime bırakması da işime gelmişti.. Saçımı dağınık topuz yapıp, yatağımda bağdaş kurmuş, Nutellamı kaşık kaşık yiyordum.. Bu yediğim üçüncü kavanozdu.. Ve annem öğrenirse beni öldürecekti!!!
Kendi odamda bir saat geçirirken kapının çalması ve kızların odama dalmasıyla baskın yemiş gibi elimde kaşık hava da kalmıştı. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Halime güleceklerken onlara :
-Gülecekseniz dışarı!!! Deyip gülmelerine engel olmuştum.
Şimdiyse elimden almaya çalışmalarına rağmen vermediğim nutella kavanozumu bitirmeye çalışıyordum..
Ağzım dolu Ayaz'a saydırmayıda ihmal etmiyordum tabi.
Kızlar hala kahkaha atmaya devam ederken gözlerimi devirdim.
Hiç güleceğim yoktu!!
Dicle durup : -Tamam yeter kızlar!! Durun. dediğinde.. hepsi susup iç çektikler. Onlara bakmadım çünkü kavanozun dibini sıyırmakla meşguldüm. Beray:
-Kapalı halinle açık halin arasında o kadar fark var ki.. Böyle sanki sürekli açık kızlar gibisin.. Seni açık olarak ikinci görüşüm. Ya çok yakışıyor sana! Dediğinde hemen cevap verdim :
-Aman Allah korusun, ne demek sürekli açık olmak? Tövbe tövbe.
