Bölümler yeniden yazılıp DÜZENLENECEKTİR.
.
.
.
Hiç beklemediği bir anda, hiç beklemediği bir kişiden, hiç beklemediği bir gizem..
Herşey Aysima'nın takip edildiğini hissetmesiyle başlamıştı.
Onu kim neden takip etsindi ki?
Bu his sürekli onu...
-Aysima ?dedi oda benim gibi. Cidden neler oluyordu?
-Sen, şimdi siz? Şurada, tam karşımda yani buraya mı taşıdınız? Diye sordum hayretle..
Oda evimi işaret ederek benim gibi şaşkınlıkla konuşuyordu : -Yaa sen burda mı oturuyorsun?
Başımla onaylayıp cevap verdim : -Allahım ya!! Bende annenin simasi tanıdık diye geçiriyordum içimden. Hoş geldiniz.
- Ya çok mutluydu. Hoş bulduk. Ya AYsima yaa!!! diyerek bana sarıldı.
Fazlasıyla sempatik biriydi. Gülmüştüm bu haline : -Ahahahah!Kız dur düşüreceksin beni.
Annesi de bize bakıp gülüyordu. Bana bakarak konuştu oda:
-Demek Aysima sensin. Beray anlata anlata bitiremedi seni. Benim kızım normalde kolay arkadaşlık edinmez. Seni çok sevmiş belli. Çok sevecen bir kızsın gerçekten. Maşallah.
Beraya bakarak gülümsemiş ardından cevap vermiştim: -Estağfirullah efendim. Bende çok sevdim onu. Oldu o zaman yemeğe bekliyoruz. Şimdi ben içeri geçeyim. Annem bekliyordur.
Beray annesine bakıp : -Yemeğe mi?? Diye sorunca, onu cevapladım :
-Hoşgeldiniz yemeği! canım..
Anladığını belirtince tekrar gülümsemiş eve girmiştim. Cidden hiç beklemiyordum böyle bir şeyi. Böyle de güzel bir tevafuk işte. Mutfağa annemin yanına gidip haber verdim, aynı zamanda Beray'ı tanıdığımı söyleyecektim :
-Tatlış annem davetliler tamamdır. Ay anne tevafuğun böylesi, bugün sınıfımıza yeni gelen ikizler karşı dairede oturanlar. Çok şaşırdım onlar olduğunu görünce...
Annem başını sallayarak konuştu : -Bende diyorum bu kız nerde kaldı. Anlaşıldı şimdi. Haklısın ama şaşırılmayacak gibi değil. Güzel olmuş ama daha yakından tanışırsınız.
-Tanışırız tanışırız.. dedim. Derken de bir dilim börek aldım.
Annem sabır uyarı dolu ses tonuyla, ve de kalkık kaşlarıyla konuştu : -Aysima, kızım, yavrum?
Bende şirince gülümsemiş ve cevap vermiştim : -Efendim annecim?
Annem hiç de şirin olmayan bakışlarıyla cevap verdi:
-Kız bu ne samimiyet böreklerimle? Ben sana kaç kere yemeklerden araklama diyorum. Ha?Bereketi kaçıyor diyorum. Bak kaç yaşına geldin hala aynı şey.
-Aman anneee dedim uzatarak ardından devam ettim : -Al yemiyorum.
Elimdeki börek dilimini tekrar masaya bırakmıştım. Aynı zamanda suratımı da asmış, duygu sömürüyordum. Hani belki işe yarar acır falan.
