Ραπουνζέλ

Λίγο πριν το τέλος

"Μαμά... Μπαμπά ηρέμηστε... Σεξ κάναμε όχι φόνο." Λέω χαλαρά.

"Ελπίδα κλείσε το καλύτερα θα μας σκοτώσουν." Λέει ο Έκτορας.

"Γιατί?" Ρωτάει ο μπαμπάς μου και τον κοιτάζω περίεργα.

"Τι εννοείς γιατί?" Τον ρωτάω.

"Είσαι πολύ μικρή! Είσαι υπερβολικά μικρή! Και εσύ ρε γαμώτο!" Φωνάζει και τότε χτυπάει τον Έκτορα στο πρόσωπο.

"Αχιλλέα!" Φωνάζει η μαμά μου και πλησίαζω τον Έκτορα μου.

"Είσαι καλά?" Τον ρωτάω ανήσυχα και βλέπω πως έχει ματωσει το χείλος του.

"Ναι καλά... Απλά ξέρεις κανέναν καλό  οδοντίατρο?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι ενώ φιλάω λιγάκι τα χείλη του.

"Είσαι τρελός?" Φωνάζω στον μπαμπά μου.

"Ελπίδα καταλαβαίνεις? Σε βρήκε μικρή ευάλωτη και σε εκμεταλλεύτηκε!" Φωνάζει και εκείνος.

"Πλάκα μου κάνεις? Έτσι? Είμαι 17 χρονών! Ξέρω τι κάνω! Ξέρω τι νιώθω! Απλά εμπιστεψου με και σταμάτα να φέρεσαι σαν καφρος!" Του φωνάζω και φαίνεται να στεναχωριέται λιγάκι.

"Έκτορα πάμε..." Του λέω κρατώντας το χέρι του.

"Περίμενε Ελπίδα..." Λέει ο μπαμπάς μου και τον κοιτάζω.

"Συγνώμη..." Λέει και τον κοιτάζω κάπως εκνευρισμένη.

"Δεν καταφέρνεις τίποτα απλά με μια συγνώμη... Τον χτύπησες και αμφισβήτησες την κρίση μου... Λες και είμαι καμία χαζή και μπορούν να με εκμεταλλευτούν... Και γενικά φέρεσαι πολύ άσχημα από την μέρα που έμαθα πως δεν είσαι βιολογικός μπαμπάς μου... Ειδικά στον Έκτορα... Οπότε πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις ότι δεν είμαι δέκα χρονών και δεν μπορείς να κάνεις τον δικτάτορα." Του λέω σκληρά.

"Ακριβώς... Η μαμά είναι ο δικτάτορας εδώ πέρα." Λέει η Παύλος.

"Μη της κλέβεις τον ρόλο!" Πετάγεται και ο Λάμπρος.

"Έκτορα πάμε?" Τον ρωτάω.

"Ναι πάμε..." Μου λέει και φεύγουμε.

"Είσαι καλά?" Ρωτάω τον Έκτορα μόλις βγαίνουμε έξω.

"Φυσικά... Μόλις κάναμε σεξ και έφαγα μπουκέτο από τον πατέρα σου. Όλα κυλάνε φυσιολογικά." Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Που θες να πάμε?" Τον ρωτάω.

"Πάμε για κανένα καφέ?'' Μου απαντάει με ερώτηση.

"Ναι... Πάμε." Του λέω και ανεβαίνουμε στην μηχανή του.

Αρχίζει να οδηγάει μέχρι που φτάνουμε σε μια καφετέρια και μπαίνουμε μέσα.